Οχι, δεν υπάρχουν πλέον χρήματα για εντυπωσιασμούς. Ναι, η βοήθεια και η στήριξη ενός φεστιβάλ πολιτισμού έχει πάρει τη θέση της στην ουρά των προτεραιοτήτων των φορέων. Αυτό που αποδεικνύει κάθε χρονιά όμως η ομάδα του Animasyros είναι ότι όταν κάτι προετοιμάζεται εδώ και χρόνια με όραμα, φροντίδα, εργατοώρες, ταλέντο και, ναι, αγάπη, δεν τελειώνει, δεν υποχωρεί, δεν υστερεί.
Σε εποχές που ο πολιτισμός είναι ο πρώτος που δέχεται εκπτώσεις, ένα -πάλαι ποτέ μικρό- φεστιβάλ στην Ερμούπολη της Σύρου, επιμένει να δίνει το παρών. Οταν όλα κλείνουν, το Animasyros ανοίγει για 9η χρονιά την πόρτα του. Οταν όλα ακινητοποιούνται, το Animasyros προσφέρει κινούμενη εικόνα. Για αυτό το Flix έφτασε και φέτος (μέσα σ' όλα η 48ωρη απεργία στα λιμάνια έδωσε άλλο ένα πλήγμα στο φεστιβάλ) με χαρά κι ανυπομονησία στη Σύρο για να καταγράψει πώς κάνει κανείς ακόμα animated κινηματογραφικά όνειρα. Και να σας μεταφέρει ένα κλίμα πολιτισμού, ποιότητας και αισιοδοξίας.
Για 9η χρονιά (και 2η για το φιλόδοξο κομμάτι της Αγοράς του) το Animasyros ξεκίνησε δυναμικά το 5νθήμερο φεστιβάλ του με πρεμιέρες, αφιερώματα, φόκους σε εθνικές κινηματογραφίες, εργαστήρια, σεμινάρια, key notes ομιλίες.
Και χθες βράδυ, στο ιστορικό θέατρο «Aπόλλων», οι οικοδεσπότες της βραδιάς, ο Πρόεδρος της Πλατφόρμας Βασίλης Καραμητσάνης, η Διευθύντρια Προγράμματος του animasyros Μαρία Ανεστοπούλου, κι όλο το team των ανθρώπων που δουλεύουν ακούραστα, αθόρυβα κι αόρατα, καλωσόρισαν τους τοπικούς πολιτικούς φορείς που στηρίζουν το φεστιβάλ, τους δημοσιογράφους που το καλύπτουν, τους φετινούς καλεσμένους σκηνοθέτες και παραγωγούς από όλο τον κόσμο, φοιτητές που κάθε χρόνο το παρακολουθούν φανατικά, απλό κόσμο και φίλους του animation κάθε ηλικίας.
Διαβάστε για το φετινό Animasyros:
- Animasyros 9.0: Ενα επαναστατικό animation βλέμμα στην Τουρκία του σήμερα
- Animasyros 9.0: Πάμε Down Under;
- «Η Γη δε Σταματάει Ποτέ να Γυρίζει»: To Κέντρο Ζωής και το Animasyros στέλνουν ένα animation μήνυμα για τη ζωή
Επίσημη Πρεμιέρα
Οπως κάθε χρονιά, ο Πρόεδρος Βασίλης Καραμητσάνης ανέβηκε στη σκηνή του Απόλλωνα για να καλωσορίσει το κοινό στο animasyros 9.0, αλλά πρώτα από όλα να ευχαριστήσει την πραγματική οικοδέσποινα: την ίδια τη Σύρο. Την περιφέρεια και το Δήμο της Ερμούπολης που πλέον νιώθουν το φεστιβάλ δικό τους. Κάτι που επιβεβαίωσαν με τους λιτούς, συντομους λόγους τους τόσο ο Γεώργιος Λεονταρίτης Αντιπεριφερειάρχης Κυκλάδων, όσο κι ο ίδιος ο Δήμαρχος Ερμούπολης, Γιώργος Μαραγκός που πήραν το λόγο αμέσως μετά. «Τέτοιες εκδηλώσεις μάς δείχνουν το δρόμο για να βγούμε από τη σκοτεινιά των ημερών μας, να προσπεράσουμε τα υπαρκτά προβλήματα, να τα αφήσουμε πίσω, να εργαστούμε έχοντας δημιουργικούς στόχους» είπε χαρακτηριστικά ο Αντιπεριφερειάρχης.
Ο Βασίλης Καραμητσάνης καλωσόρισε επίσης την εκπρόσωπο της Πρεσβείας της Αυστραλίας στην Αθήνα, Σάρα Γκούντολ, καθώς το φεστιβάλ φέτος φιλοξενεί ένα εκτεταμένο αφιέρωμα στην animation σκηνή της Ωκεανίας. Η Γκούντολ, απλή και ζεστή, υποσχέθηκε ότι η συνεργασία των δύο χωρών σε θέματα πολιτισμού θα συνεχίσει ακάθεκτη και ευχαρίστησε τους ανθρώπους του Φεστιβάλ «ειδικά όσους δουλεύουν πίσω από τα φώτα και είναι πολλοί».
«Το Παιδί και τα Μάγια» του Μορίς Ραβέλ
Πέρσι, στην επίσημη πρεμιέρα του animasyros 8.0, το φεστιβάλ είχε παρουσιάσει ένα φιλόδοξο πρότζεκτ: το animation να συναντά την όπερα, «ντύνοντας» τη live performance του θιάσου της Λυρικής Σκηνής (σε αποσπάσματα από την οπερέτα του Γιόχαν Στράους υιού, «Η Νυχτερίδα») με ένα εντυπωσιακό, αισθητικά άψογο animated σκηνικό, με την υπογραφή της Ειρήνης Διανέλλη.
Φέτος, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Μύρων Μιχαηλίδης, ανέβηκε στη σκηνή του Απόλλων για να παρουσιάσει τη δεύτερη σύμπραξη animasyros και Λυρικής: μίας ολιγόλεπτης παράστασης όπερας και ταινίας animation βασισμένη σε αποσπάσματα της όπερας του Μορίς Ραβέλ, «Το Παιδί και τα Μάγια».
«Συγκινήθηκα κοιτώντας την οροφή αυτού του ιστορικού θεάτρου - όπου ο Μότσαρτ στέκεται δίπλα στον Ομηρο, θυμίζοντας ότι αρχή όλων είναι το θέατρο. Κι έχω να σας αποκαλύψω ότι από φέτος η Λυρική Σκηνή θα δώσει πιο δυναμική παρουσία στη Σύρο».
Τολμώντας κάτι πιο δύσκολο από τα δοκιμασμένα κλασικά, το υβρίδιο animation/όπερας φέτος επιχείρησε να μπλέξει τον κόσμο των video games με τον Ραβέλ, εισάγοντας «Το Παιδί» στον ψηφιακό κόσμο του παιχνιδιού του και σε μία interactive σχέση με τους «κακούς» του αντιπάλους. Το αποτέλεσμα δυστυχώς δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό όσο η περσινή παράσταση. Κάτι δεν λειτουργούσε. Η ιδέα είχε καλές και τολμηρές προθέσεις, η κιτς αισθητική του παιχνιδιού όμως δεν εντυπωσίαζε, ειδικά όταν παρουσιαζόταν στον όγκο της μεγάλης οθόνης, το animation ήταν άχαρα busy, έμοιαζε παλιομοδίτικο και η όπερα απλώς τόνιζε τη διαφορά μεταξύ των δύο διαφορετικών κόσμων.
Παρόλα αυτά, περιμένουμε με ανυπομονησία το επόμενο πρότζεκτ, γιατί η interactive αυτή σχέση είναι εξαιρετική, εμπνευσμένη κι όταν λειτουργεί, είναι πραγματικά μαγική.
Ο Κούμπο και οι Δύο Χορδές
Παράλληλα με τις εκδηλώσεις στο θέατρο Απόλλων, το φεστιβάλ ξεκινούσε πανηγυρικά τις προβολές του και στο γειτονικό Κινηματογράφο Παλλάς, όπου προβλήθηκε το αριστούργημα της Laika «Ο Κούμπο και οι Δύο Χορδές»., ενθουσιάζοντας τόσο τους μικρούς σινεφίλ της Σύρου, όσο, κι αυτό είναι το πιο δύσκολο, και τους ενήλικες συνοδούς τους.
Ενα έξυπνο και καλόκαρδο αγόρι, ο Κούμπο, περνά μια ήσυχη κι ασφαλή ζωή, κρυμμένο κάπου μαζί με τη μητέρα του, αφηγούμενο φανταστικές ιστορίες στους ανθρώπους της πόλης του, μέχρι τη στιγμή που, άθελά του, θα ξυπνήσει ένα μοχθηρό πνεύμα. Οταν η μητέρα του πεθαίνει, προσπαθώντας να τον σώσει, ο Κούμπο θα κληθεί να ενώσει τις δυνάμεις του με μια μαϊμού κι ένα σκαθάρι και να ξεκινήσει ένα συναρπαστικό ταξίδι με σκοπό να λύσει το μυστήριο του έκπτωτου πατέρα του, του καλύτερου πολεμιστή σαμουράι που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Με τη βοήθεια του μαγικού μουσικού οργάνου του, ο Κούμπο θα πρέπει να παλέψει με θεούς και τέρατα για να βρει τη μυθική πανοπλία του πατέρα του που θα τον κάνει αήττητο κι έτσι να ξεκλειδώσει το μυστικό της κληρονομιάς του και να ξαναβρεί την οικογένειά του.
Nerdland
Eμείς παραμείναμε στο «Απόλλων» για να παρακολουθήσουμε το πρώτο κομμάτι των ταινιών μικρού μήκους του διαγωνιστικού, αλλά μία από τις μεγάλου μήκους animation ταινίες που διαγωνίζονται για το Βραβείο Κοινού. Το «Nerdland», σε σκηνοθεσία Κρις Πρινόσκι και σενάριο Αντριου Κέβιν Γουόκερ αποτελεί την πρώτη (μεγάλου μήκους) ταινία του Titmouse studio, ακολουθεί την παράδοση των politically incorrect πρότζεκτ (αλά «Sausage Party») και προσφέρει μία ειλικρινή, βρώμικη, αθυρόστομη, σατιρική ματιά σε όσους φιλοδοξούν να γίνουν διάσημοι στο σύγχρονο Λος Αντζελες. Με ένα υπέροχο καστ να πλαισιώνει το πρωταγωνιστικό δίδυμο των Πολ Ραντ και Πάτον Οσβαλτ, το «Nerdland» είναι μία καλοδεχούμενη, σε στιγμές πολύ αστεία, αποδόμηση του αμερικανικού ονείρου.
