Λίγες ώρες μετά την προβολή εδώ στη Θεσσαλονίκη της καινούριας ταινίας του, «Πίσω από τους Λόφους» που βραβεύθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών για το σενάριο και τις γυναικείες ερμηνείες των δύο εξαιρετικών πρωταγωνιστριών του, μοιάζουν να είναι λίγοι όσοι δεν δηλώνουν μαγεμένοι από το μεγάλο, σινεμασκόπ σινεμά του Κριστιάν Μουντζίου.
Αυτό που όλοι γνώρισαν το 2007, όταν το «4 Μήνες, 3 Εβδομάδες και 2 Ημέρες» κέρδιζε έναν από τους πιο δίκαιους Χρυσούς Φοίνικες στην ιστορία του Φεστιβαλ Καννών χαρτογραφώντας το παρελθόν και το παρόν της Ρουμανίας έτσι όπως σχεδόν δεν το είχε ποτέ κανείς. Και αυτό που τώρα επιστρέφει με την πραγματική ιστορία ενός εξορκισμού που οδήγησε στο θάνατο μιας νεαρής κοπέλας σε ένα ορθόδοξο μοναστήρι κοντά στο Βουκουρέστι κάνοντας με το «Πίσω από τους Λόφους» μια νέα κατά μέτωπο επίθεση στους θεσμούς μιας χώρας και μιας Ευρώπης που αρνείται να... «πιστέψει».
Λίγες ώρες πριν, στην Αποθήκη Γ' του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου που δόθηκε προς τιμήν του με αφορμή το αφιέρωμα στο έργο του, μέρος του τμήματος του Φεστιβάλ «Ματιές στα Βαλκάνια», ο Κριστιάν Μουντζίου είχε μιλήσει για το ρουμάνικο σινεμά, τις γυναίκες στο έργο του και την πεποίθηση του πως το σινεμά δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
Η άνθιση του ρουμάνικου σινεμά προήλθε από την αντίδραση των κινηματογραφιστών απέναντι στο σινεμά του παρελθόντος. Στη συνέχεια, οι διεθνείς επιτυχίες ορισμένων σκηνοθετών έδωσαν το κίνητρο και στους υπόλοιπους για να διατηρήσουν ένα επίπεδο κι έτσι αρχίσαμε να έχουμε καλή ανταπόκριση από διάφορα φεστιβάλ, με αποτέλεσμα προοδευτικά να δημιουργηθεί μια προσωπική ηθική σε κάθε δημιουργό.
Αφήνω τη ζωή να με εμπνέει με την πολυπλοκότητά της, δεν εμπνέομαι από άλλες ταινίες που αποτελούν ήδη μια ερμηνεία της. Το θέμα που επιλέγω κάθε φορά σχετίζεται με ό,τι με απασχολεί στη ζωή μου, εμένα τον ίδιο. Για παράδειγμα, γύρισα το «4 Μήνες, 3 Εβδομάδες και 2 Ημέρες» όταν επρόκειτο να γίνω πατέρας. Τώρα που έχω δύο παιδιά, με απασχολούσε το τι θα τους πω για το ρόλο της θρησκείας στην κοινωνία, γι΄ αυτό έκανα το πρόσφατο φιλμ μου Πίσω από τους λόφους. Επίσης, συχνά επιλέγω θέματα καθημερινά, θέματα που ίσως διαβάζω από τις εφημερίδες.
Προτιμώ να προβάλλω το θέμα και όχι την άποψή μου επ' αυτού. Θέλω να δημιουργώ το πλαίσιο και να παρέχω στον θεατή όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, έτσι ώστε να σκεφτεί ο ίδιος το θέμα. Δεν θέλω να του δώσω «μασημένη τροφή. Το ίδιο κάνω και με τους ηθοποιούς μου. Τους λέω να μη σκέφτονται τις έννοιες και τα νοήματα, να μην κρίνουν τους χαρακτήρες, αλλά να βρουν στοιχεία του εαυτού τους εντός του ρόλου και να επικεντρωθούν στη στιγμή. Είναι σημαντικό να μην ανάγεις τη δουλειά σου σε έννοιες, γιατί έτσι δεν περιορίζεις το νόημα, που μπορεί να ερμηνευτεί από διαφορετικές σκοπιές», υπογράμμισε σχετικά ο σκηνοθέτης.
Θα μου άρεσε να έχω αυτή την ψευδαίσθηση, αλλά δε νομίζω ότι το σινεμά μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να προκαλέσει τον κόσμο για να σκεφτεί και, έπειτα, αναλύοντας το θέμα να καταλήξει στο δικό του συμπέρασμα. Είναι σημαντικό να επανεξετάζουμε την άποψή μας ή και να αμφισβητούμε τις αρχές μας πάνω σε σημαντικά πράγματα στη ζωή και αυτό το ερέθισμα μπορεί να μας το δώσει το σινεμά. Μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για δημόσια συζήτηση πάνω στο θέμα της ταινίας, η οποία να ξεπερνά την ίδια την ιστορία που αφηγείται το φιλμ.
Δείτε εδώ το πλήρες πρόγραμμα προβολών του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και βρείτε οδηγίες χρήσης για το Φεστιβάλ και μην ξεχνάτε να ενημερώνεστε από το ειδικό τμήμα του Flix που θα ανανεώνεται συνεχώς προκειμένου να σας μεταφέρει κάθε στιγμή τι συμβαίνει μέσα και έξω από τις αίθουσες του Φεστιβάλ.
