Ολα είναι Πολ Ραντ σ' αυτήν την ταινία: ξεχνάμε τους παντοδύναμους Avengers (παρότι οι αναφορές στις ικανότητές τους γίνονται με fun τρόπο) και απολαμβάνουμε τον ηθοποιό που σου φτιάχνει τη διάθεση και μόνο με το πέρασμά του από την οθόνη. Πόσω μάλλον σ' ένα ρόλο που του είναι ταυτόχρονα τόσο ξένος και τόσο ταιριαστός, όσο η ίδια η στολή που φοράει. Ο Πολ Ραντ είναι ένας ακτινοβόλος ηθοποιός, θαυμάσιος κωμικός, με μια παιδική γοητεία και μια διασκεδαστική, τρυφερή αμηχανία, όπλα που χρησιμοποιεί στην υπερ-περιπέτειά του ακόμα καλύτερα κι από την τεχνολογία, σεναριακή και ψηφιακή, που του προσφέρεται.

Οταν ο εφευρέτης Χανκ Πιμ κατασκεύασε, στα τέλη του ’80, μια στολή που μπορούσε να συρρικνώσει όποιον τη φορούσε σε μέγεθος μυρμηγκιού, αποφάσισε ότι η χρήση της θα ήταν καταστροφική και αποσύρθηκε. Σήμερα, ο «διάδοχός» του, Ντάρεν Κρος, έχει κατασκευάσει μια εφάμιλλη στολή και προσπαθεί να την τελειοποιήσει, όχι μόνο για να μπει στο μάτι του τέως μέντορά του, αλλά και για να λανσάρει τον πιο απαρατήρητο παντοδύναμο στρατιώτη. Παράλληλα, ο Πιμ, με τη βοήθεια της κόρης του που τον αγαπά αλλά και τον ανταγωνίζεται, θ’ αναθέσουν στον μόλις αποφυλακισμένο διαρρήκτη και νεαρό πατέρα Σκοτ Λανγκ να γίνει ο δικός τους Ant-Man, να αποτρέψει τα σχέδια του Κρος και να ξανακερδίσει και την κόρη του από την πρώην γυναίκα του.

Ο «Ant-Man» του Πέιτον Ριντ είναι τόσο λειτουργικός και διακριτικός όσο κι ο ήρωάς του. Οι σκηνές δράσης δεν είναι εντυπωσιακές, έχουν όμως μια δόση απολαυστικού παραλογισμού, ήδη από την αρχή όταν ο Ant-Man προσπαθεί να ξεφύγει μέσα από μια (γιγάντια) μπανιέρα με νερό, ένα χορευτικό κλαμπ, ένα αφράτο χαλί που θυμίζει το χωράφι με τα καλαμπόκια του «North by Northwest». Εξίσου αριστοτεχνικά σχεδιασμένες αλλά τόσο χαμηλών τόνων όσο... ο σπασίκλας της τάξης, οι ορδές μυρμηγκιών που διαχέονται σε σχηματισμούς επίθεσης, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνουμε τις ιδιότητες και τις αρετές του κάθε είδους. Γιατί, περισσότερο από υπερ-περιπέτεια, ο «Ant-Man» είναι μια ταινία για τον ονειροπόλο nerd.

Αλλωστε ο ίδιος ο Σκοτ Λανγκ / Ant-Man είναι ένας υπερ-ήρωας αλλιώτικος απ' τους άλλους, επειδή ακριβώς δεν είναι υπερ-ήρωας. Είναι ένας έξυπνος loser, ένας ευκίνητος κλέφτης – Ρομπέν των Δασών, ένας λυπημένος πατέρας που αναζητά την κόρη του, ένας slacker που καλείται να σώσει τον κόσμο και που το μόνο που έχει να κάνει είναι να φορέσει μια στολή που κατασκεύασε κάποιος άλλος.

Το φιλμ είναι χαριτωμένα παλιομοδίτικο, όχι στην εικόνα του, αλλά στο σενάριο και την ιδεολογία: ο μεγαλύτερος μέντορας που επιλέγει να είναι ηθικός, η εμπιστοσύνη που τοποθετείται όχι σε υπερδυνάμεις, αλλά στο ανθρώπινο μυαλό, η φιλία, η οικογένεια, ο έρωτας, οι πατρικές σχέσεις που διαπερνούν κάθε ήρωα με τον κυριολεκτικό ή τον μεταφορικό τρόπο.

Σε μέγεθος πολύ μικρότερο από τα μεγάλα υπερηρωικά franchises της Marvel, ο «Ant-Man» κερδίζει πόντους κυρίως χάρη σε μια διάχυτη γλυκύτητα και ένα τονισμένο, πληθωρικό κωμικό στοιχείο. Και, φυσικά, στο χιούμορ και την αγορίστικη γλυκύτητα του Πολ Ραντ, που, ακόμα και συρρικνωμένος, οδηγεί την ταινία σε μια αναμενόμενα τεράστια εμπορική επιτυχία και μια σειρά από σίκουελ προσεχώς.


Διαβάστε και δείτε ακόμη: