Ο Μπεν, ένας πασιφιστής, φιλάνθρωπος καλλιεργητής μαριχουάνας και ο κολλητός του ο Τσον, πρώην πεζοναύτης, μοιράζονται ένα υγιέστατο τοπικό εμπόριο χόρτου. Μοιράζονται και την πανέμορφη, λαμπερή Οφίλια, που περισσότερο από τον καθένα τους, αγαπά τον συνδυασμό τους! Η ειδυλλιακή τους ζωή στην παραλία της Καλιφορνέζικης πόλης τους θα ταραχτεί μοιραία, όταν η «βασίλισσα» Ελένα του μεξικανικού καρτέλ και ο Λάντο, το πρωτοπαλίκαρό της, θα θελήσουν να προσεταιριστούν την επιχείρηση, με τη βοήθεια, φυσικά, ενός βρώμικου μπάτσου.
Οι ήρωες της νέας ταινίας του Ολιβερ Στόουν είναι «άγριοι», όχι μόνο γιατί επιδίδονται σε πράξεις αδυσώπητης βίας, αλλά κυρίως γιατί αντιδρούν στα ερεθίσματα με τον πρωτογενή, ζωώδη, ενστικτώδη τρόπο. Την ίδια αντίδραση, ιδανικά, ζητά ο Ολιβερ Στόουν και από τον θεατή του. Την παράδοση στο ένστικτο, πριν προλάβει να ενεργήσει η σκέψη και η ανάλυση.
Γιατί μπορεί το σενάριο της ταινίας να είναι υπερβολικό μέχρι εκεί που δεν παίρνει, ακόμα και ανόητο θα έλεγαν οι κυνικοί, αλλά ο τρόπος με τον οποία επιδρά το φιλμ στον θεατή είναι σαν ένα πληθωρικό, camp, ιδρωμένο, σέξι και απολαυστικό, γεμάτο ενέργεια ταξίδι στην ένταση.
Το τρίο των πρωταγωνιστών είναι απλώς πανέμορφο: η Μπλέικ Λάιβλι του «Gossip Girl» αγγίζει κάτι από Μπριζίτ Μπαρντό (μην κλωτσάτε!), ο Ααρον Τέιλορ-Τζόνσον, που σύντομα θα δούμε και στην «Αννα Καρένινα», έχει κάτι το ελκυστικά παλιομοδίτικο στο πρόσωπό του και ο Τέιλορ Κιτς μια εξαιρετική… κιτς αντρίλα! Οσο για το… κυριολεκτικό «τρίο» των πρωταγωνιστών, δεν αφήνει καμία επιθυμία ανεκπλήρωτη. Γύρω τους, η Σάλμα Χάγιεκ, ο Μπενίσιο ντελ Τόρο και ο Τζον Τραβόλτα γεμίζουν τις καρικατούρες που παριστάνουν με τολμηρό fun και μια σκληρή ταυτότητα που πιο αδύναμοι ηθοποιοί δε θα μπορούσαν να χαρίσουν στους στερεοτυπικά γραμμένους ρόλους.
Ολοι οι ήρωες στην ταινία δεν είναι στην ουσία παρά νάρκισσοι που καταφέρνουν πολλά χάρη και μόνο στην αυτοπεποίθησή τους, έχοντας πλήρη άγνοια φόβου. Αρκετά όπως ο Μίκι και η Μάλορι του «Natural Born Killers», στην ταινία άλλωστε που στα ‘90s πυροδότησε την όλη συζήτηση για την «ωραιοποίηση της βίας»: έτσι κι εδώ, ο θάνατος ζει και βασιλεύει, είναι χρωματιστός και εκτυφλωτικός! Φωτογραφημένος υπέροχα από τον Νταν Μίντελ, μέσα στο beach culture, να καίγεται ηδονιστικά κάτω από τον ήλιο.
Βασισμένος στο μυθιστόρημα του Ντον Γουίνσλοου, ο οποίος συνεργάστηκε και στο σενάριο, ο Ολιβερ Στόουν δουλεύει, ευτυχώς, πάνω σε πράγματα που ξέρει: το σεξ, τα ντραγκς, το λαθρεμπόριο, τα ‘70s και τους χίπις παρότι τους έχει μεταφέρει στη σημερινή Καλιφόρνια. Γι’ αυτό και δε χρειάζεται κανείς να ψάχνει για βαθύτερα νοήματα στην «Αγριότητα»: το κάναμε στις τελευταίες ταινίες του Στόουν και τ’ αποτελέσματα ήταν τραγικά.
Ο Ολιβερ Στόουν διασκεδάζει με την «Αγριότητα» και το ίδιο θα κάνει κι ο θεατής που θα παραδοθεί στο high της ταινίας. Κι εν τέλει, είναι τόσο ευπρόσδεκτο να βλέπουμε, κάθε τόσο, μια ταινία γυρισμένη σε φιλμ 35mm σινεμασκόπ, με κάδρα που το υποστηρίζουν!
Περισσότερη «Αγριότητα»:
