Ο σκηνοθέτης Στεφάν Μπριζέ και ο ηθοποιός Βενσάν Λεντόν συνεργάστηκαν το 2015 στο «Ο Νόμος της Αγοράς» με αριστουργηματικά αποτελέσματα. Τώρα, μαζί ξανά, βρίσκονται «Σε Πόλεμο», στη νέα τους συνεργασία που έκανε πρεμιέρα στο τελευταίο Φεστιβάλ Καννών κι έρχεται αυτή την εβδομάδα στις ελληνικές αίθουσες.
Ενώ η προηγούμενη συνεργασία τους παρατηρούσε τη μονάδα, τον ένα, μεσόκοπο άνδρα που βρίσκεται, άνεργος κι αβοήθητος, στην αγορά εργασίας, το «Σε Πόλεμο» παρακολουθεί την απεργία 1.100 εργατών του εργοστασίου Περέν στη Νότια Γαλλία: έχοντας συμφωνήσει με τους ιδιοκτήτες - γερμανικών συμφερόντων - ότι οι θέσεις τους θα είναι διασφαλισμένες για τουλάχιστον μια πενταετία, οι εργάτες βρίσκονται στο δρόμο όταν, ξαφνικά και παρά τον υψηλό τζίρο του, το εργοστάσιο αποφασίζει να κλείσει. Με εκπρόσωπο τον Λοράν Αμεντέο (του Βενσάν Λεντόν), οι εργάτες, αρχικά συνασπισμένοι και, σταδιακά, καθώς ο καιρός περνά χωρίς αποτέλεσμα, διασπασμένοι, θα κάνουν επίμονη απεργία, διαρκώς μπροστά στις δημοσιογραφικές κάμερες, απαιτώντας τα στοιχειώδη, την τήρηση, δηλαδή, της συμφωνίας τους με τη διεύθυνση. Ακολουθώντας μια διαδρομή με συνεχόμενες κορυφώσεις και πτώσεις, μικρούς θριάμβους και μεγάλες απογοητεύσεις, ανέχεια και βία, η απεργία και το σωματείο των εργατών θα έρθει αντιμέτωπο με την ανθρώπινη τραγωδία.
«Η επιθυμία μου είναι να εξερευνώ τους τόπους όπου ο κόσμος υποφέρει,» εξηγεί ο Στεφάν Μπριζέ. «Στην περίπτωση της εργατικής τάξης, αυτός είναι το εργοστάσιο κι εγώ προσπαθώ να εξηγήσω το μηχανισμό που τους κάνει να υποφέρουν. Είναι κάτι που βλέπουμε κάθε μέρα, θέλησα να καταλάβω αυτό που ποτέ δεν εξηγείται στα Μέσα, τους λόγους γα τους οποίους τόσα εργοστάσια κλείνουν, ενώ μιλάμε για κερδοφόρες επιχειρήσεις. Θεώρησα ότι ο καλύτερος τρόπος να το εξερευνήσω ήταν η μυθοπλασία, γιατί ένιωσα την ανάγκη να νομιμοποιήσω το θυμό των εργατών, όπως τον βλέπουμε στην τηλεόραση, τα ξεσπάσματά τους. Οφείλουμε να μην δικαιολογήσουμε ποτέ τη βία, αλλά πρέπει να καταλάβουμε τι την προκάλεσε. Να κατανοήσουμε και να νομιμοποιήσουμε το θυμό.»
Αριστουργηματικός πρωταγωνιστής του «Σε Πόλεμο», ο Βενσάν Λεντόν, πολυβραβευμένος, επιτυχημένος, εξαιρετικά διάσημος στη Γαλλία, μίλησε στο Flix για τη δουλειά του στην ταινία, αλλά και για την πολιτική σκέψη του, για τον τρόπο με τον οποίο διαφυλάττει, θεωρεί, την ακεραιότητά του. Διαβάστε παρακάτω τα highlights απ' όσα μας είπε και φανταστείτε τη φωνή στεντόρεια και καθαρή!
Διαβάστε ακόμη: Ο Βενσάν Λεντόν πολεμά το Κεφάλαιο στο «En Guerre» του Στεφάν Μπριζέ
Στεφάν Μπριζέ, Βενσάν Λεντόν
Κάποιες φορές, οι ταινίες όντως φέρνουν αλλαγή στα πράγματα. Για παράδειγμα, με τον «Νόμο της Αγοράς» που κάναμε με τον Στεφάν Μπριζέ, προέκυψε θέμα στη βουλή σχετικά με την αξιοποίηση εργατικού δυναμικού και, επίσης, προέκυψαν αποτελέσματα πολιτικά, νομικά και κοινωνικά. Δεν μπορώ να προβλέψω τι αποτελέσματα θα έχει αυτή εδώ η ταινία, γιατί εξαρτάται από τη δημοσιότητα που θα πάρει. Κι αυτό εξαρτάται και από εσάς, τους δημοσιογράφους. Αν γράψετε δυο φράσεις για την ταινία κι οι υπόλοιπες σελίδες σας είναι αφιερωμένες στον «Πόλεμο των Αστρων», μην παραπονιέστε για τη σημερινή κατάσταση.
Δεν έχω facebook και δεν έχω instagram, ξεκάθαρα για να προστατεύω τον εαυτό μου και να μην κάνω πράγματα πριν προλάβω να τα σκεφτώ. Ο κόσμος λιγότερο σκέφτεται και περισσότερο αντιδρά σε ερεθίσματα. Μπορεί αύριο να μου ζητήσουν να κάνω μια ταινία στο Χόλιγουντ και μπορεί να την κάνω και μπορεί κι αυτό να έχει το δικό του ενδιαφέρον. Για παράδειγμα, με μια χολιγουντιανή αμοιβή, μπορείς να χρηματοδοτήσεις δυο μικρές ταινίες που, διαφορετικά, μπορεί να μην υπήρχαν. Η μεγάλη έκθεση έχει τη χρησιμότητά της. Η ζωή είναι πάρα πολύ σύνθετη κι εγώ απλώς προσπαθώ να βρω το δρόμο μου μέσα της.
Ο ήρωάς μου είναι σε εμπόλεμη κατάσταση. Είναι σε περίοδο πολέμου, ρίχνεται στη μάχη. Στη Γαλλία έτσι γίνεται, όταν ο κόσμος ξεκινά μια απεργία, παραμένει σ’ αυτή την κατάσταση ώσπου να κερδίσει αυτό που θέλει. Δεν κοιμούνται, δεν ξοδεύουν ενέργεια σε άλλες πτυχές της ζωής, είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι σ’ αυτό, το ένα και μοναδικό πράγμα που συμβαίνει. Γι’ αυτό και στην ταινία δεν βλέπουμε πολλά πράγματα για την υπόλοιπη ζωή του ήρωα, την οικογένειά του, τις σχέσεις και τις συνήθειές του. Βλέπουμε αυτό, στο οποίο είναι απόλυτα ταγμένος: τη δικαιοσύνη.
Oταν κάνω μια ταινία, προτιμώ να γυρίζουμε με τη φυσική χρονολογική σειρά γιατί τότε σκέφτομαι όπως κι ο ήρωας, σταδιακά. Προσπαθώ να ξεχνώ την εξέλιξη ή το φινάλε της ιστορίας, γιατί διαφορετικά αυτό μ’ επηρεάζει και παίζω γνωρίζοντας τα αποτελέσματα των πράξεων του ήρωα, ενώ στη ζωή αυτό δεν συμβαίνει. Επιπλέον, ποτέ δεν προσθέτω δικά μου στοιχεία στους ήρωες που ενσαρκώνω. Αλλοι ηθοποιοί έχουν ανάγκη να ξέρουν από πού έρχεται ο ήρωάς τους, πού πηγαίνει, ποια είναι η γυναίκα του, τι θα ψωνίσει στο σούπερ μάρκετ, τι αυτοκίνητο οδηγεί. Εμένα μ’ ενδιαφέρουν μόνο τα εργαλεία που μου δίνονται στο σενάριο. Δεν ονειρεύομαι πράγματα που δεν έχω, δεν είμαι καθόλου ψυχαναλυτικός ηθοποιός. Μ’ ενδιαφέρει η κίνηση, η σωματικότητα, η μορφή, η επιφάνεια κι ο καθένας, μετά, ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Αν το σενάριο είναι καλογραμμένο, αποκαλύπτονται όλα στον ευαισθητοποιημένο θεατή, δεν χρειάζονται προσθήκες και φαντασία. Αυτά απλώς σου τρώνε πολύτιμη ενέργεια.
Κάνω ό,τι θέλω από την αρχή της καριέρας μου, όχι τώρα που έχω γίνει γνωστός. Ημουν, ανέκαθεν, πολύ ελεύθερος άνθρωπος. Κάνω ό,τι θέλω, όταν το θέλω. Δεν έχω συμβιβαστεί ποτέ, όταν ήμουν νέος απέρριψα τεράστιες ταινίες επειδή δεν αισθανόμουν ότι ήθελα να τις κάνω. Είτε δεν θα κάνω κάτι καθόλου, είτε θα το κάνω ολοκληρωτικά, με απόλυτη αφοσίωση, οπότε πρέπει να το θέλω πραγματικά. Αν δεν θέλω, δεν θα το κάνω, είτε μου το ζητήσει η μητέρα μου, είτε η γυναίκα μου, είτε ο Στεφάν Μπριζέ. Ζούμε μόνο μια φορά. Δεν έχω κάνει ποτέ διαφημίσεις, αρώματα, τέτοια, ποτέ μεταγλώττιση για ταινία της Pixar, ποτέ εκπομπές στην τηλεόραση, δεν δίνω συνεντεύξεις σε μέσα που αντιπαθώ, δεν δέχομαι δώρα, δεν πηγαίνω σε γιορτές και εγκαίνια και πρεμιέρες, οπότε κανείς δεν μπορεί να μου πει πώς να ζήσω. Ετσι είμαι, απ’ όταν γεννήθηκα.
