Ο Τόμας Αλφρεντσον είναι ένας υπέροχος σκηνοθέτης, ένας πανέξυπνος άνθρωπος και κάτι σαν τον νέο μετρ του scandi-noir: ιδανική επιλογή για να μεταφέρει στο σινεμά, τον «Χιονάνθρωπο», βασισμένο στο ομότιτλο best-seller του Τζο Νέσμπο. Η ταινία βγαίνει στις αίθουσες την Πέμπτη, 12 Οκτωβρίου από τη UIP και το Flix μίλησε με τον Αλφρεντσον, γεμάτο χαριτωμένη ανησυχία, λίγες μέρες πριν την παγκόσμια πρεμιέρα.
Διαβάστε ακόμη: «Θα έπρεπε να κρατάω το στόμα μου κλειστό συχνότερα!» Ομως ο Μάικλ Φασμπέντερ τα λέει όλα στο Flix
Ο Σουηδός δημιουργός προκάλεσε αίσθηση στο κοινό το 2008, με το «Ασε το Κακό να Μπει» κι επιβεβαίωσε τη σκηνοθετική του πολυπλοκότητα λίγα χρόνια μετά, το 2001, με το «Κι ο Κλήρος Επεσε στον Σμάιλι». Φέτος, ανέλαβε την ευθύνη (μια λέξη που μοιάζει ν' αντιπαθεί), να διασκευάσει για τη μεγάλη οθόνη τον «Χιονάνθρωπο» του Τζο Νέσμπο, παίρνοντας, μάλιστα, τη σκυτάλη από τον Μάρτιν Σκορσέζε που αρχικά είχε συνδεθεί με το πρότζεκτ. Οσο οι πρωταγωνιστές του στην ταινία, ο Μάικλ Φασμπέντερ κι η Ρεμπέκα Φέργκιουσον, μιλούν για εκείνον με λατρεία, ο Αλφρεντσον μοιάζει, απλώς, απόλυτα συγκεντρωμένος στην ταινία που έκανε και στην επερχόμενη έξοδό της. Ισως βοηθούν και τα χαρακτηριστικά γυαλιά του, με τον χοντρό μαύρο σκελετό! Διαβάστε παρακάτω όσα μας είπε.
Διαβάστε ακόμη: Το Flix μίλησε με τη Ρεμπέκα Φέργκιουσον για τον «Χιονάνθρωπο» κι αναρωτιέται: Είναι αυτή η νέα Ινγκριντ Μπέργκμαν;
Για τις αλλαγές από το βιβλίο στην ταινία: Η ταινία δεν είναι 600 σελίδες, είναι 120 λεπτά και είναι απαραίτητο να κάνεις αλλαγές, προφανώς. Επιπλέον, κάποια στιγμή οφείλεις να αποδεχτείς ότι η ταινία είναι ένα αυτόνομο πράγμα κι ότι η πετυχημένη διασκευή ενός βιβλίου δεν είναι το κατά γράμμα, είναι ν’ αποτυπώσεις την ατμόσφαιρα, την αίσθηση του βιβλίου, να το μεταφράσεις στην κινηματογραφική γλώσσα. Πρέπει να κάνεις οικονομία και κάποια πράγματα που λειτουργούν τέλεια στο βιβλίο μπορεί να μην είναι κατάλληλα για την ταινία και το αντίστροφο. Το βιβλίο το διάβασα πριν πολύ καιρό, προσπάθησα να το διαβάσω πολύ προσεκτικά και μετά ν’ αποστασιοποιηθώ και να δώσω ζωή σε κάτι καινούριο.
Για την επιλογή τού Μάικλ Φασμπέντερ Προσπαθώ να βρω το λόγο γιατί πίνει ο Χάρι. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάποιος μπορεί να είναι αλκοολικός, αλλά νομίζω το πιο σύνηθες είναι ότι πίνεις γιατί θέλεις να κάνεις τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος, ή πιο πολύχρωμο, ή ενδιαφέρον. Η πραγματικότητα για τον Χάρι είναι υπερβολικά ενδιαφέρουσα, είναι πολύ ευαίσθητος απέναντί της και χρειάζεται να τη θαμπώσει λίγο. Εψαχνα κάποιον που να αποδίδει αυτή την ευαισθησία, κάποιον με διάφανο δέρμα και νομίζω ότι ο Μάικλ είναι τέτοιου είδους ηθοποιός, οι σκέψεις του φαίνονται διάφανα στις ταινίες.
Διαβάστε ακόμη: Σύντομα θα πέσει το πρώτο χιόνι... Θα το φέρει ο Μάικλ Φασμπέντερ
Για τον Μάρτιν Σκορσέζε Όταν μου προσέφεραν την ταινία, εκτυλισσόταν στο Σικάγο, πράγμα που μου φάνηκε τελείως ανάποδο, να φέρεις έναν Σκανδιναβό σκηνοθέτη για κάτι που γράφτηκε με φόντο τη Νορβηγία. Οπότε, το έθεσα ως πρώτο μου αίτημα, ότι πρέπει να γυριστεί εκεί όπου εκτυλίσσεται πραγματικά, είναι σημαντικό μέρος του DNA της ιστορίας. Δεν είμαι Νορβηγός, αλλά τουλάχιστον είμαι από το ίδιο μέρος του κόσμου και ξέρω πράγματα, για τα τοπία και τα χρώματα και πώς εκφράζονται οι άνθρωποι, τέτοια πράγματα, που θα βοηθούσαν την ταινία.Το Σικάγο είχε επιλεγεί επειδή την ταινία αρχικά θα την έκανε ο Μάρτιν Σκορσέζε, αλλά δούλευε για χρόνια για ένα πρότζεκτ που ήταν πολύ σημαντικό γι’ αυτόν προσωπικά, τη «Σιωπή». Κι όταν αυτό πια είχε τη δυνατότητα να ξεκινήσει, το προτίμησε και πρότειναν τον «Χιονάνθρωπο» σ’ εμένα. Ωστόσο με βοήθησε πολύ στο μοντάζ, μοιράστηκε τις ιδέες και τις σκέψεις του, και, το καλύτερο, έφερε στο πρότζεκτ τη μοντέζ του, τη Θέλμα Σκούνμεϊκερ, με την οποία η συνεργασία ήταν απίθανη!
Για τη φωτογραφία τού Ντιόν Μπίμπι Ο Ντιόν Μπίμπι είναι φανταστικός διευθυντής φωτογραφίας. Στις τελευταίες δύο ταινίες μου, είχα δουλέψει με τον Χόιτε βαν Χόιτεμα, αλλά όταν τον πήρα για να του πω για τον «Χιονάνθρωπο», διαπιστώσαμε ότι δεν θα ήταν διαθέσιμος και, πραγματικά, σοκαρίστηκα! Είναι στ' αλήθεια δύσκολο, όταν έχεις συνηθίσει να δουλεύεις με κάποιον σε κάτι τόσο ουσιασαστικό, να χρειαστεί ν' αλλάξεις. Συζήτησα με αρκετούς φωτογράφους και κατέληξα στον Ντιόν, με τον οποίο φυσικά, τελικά, η συνεργασία ήταν εκπληκτική, είναι ένας μετρ με κάθε δυνατό τρόπο.
Ο «Χιονάνθρωπος» έρχεται: Πιστεύεις πως είσαι ασφαλής;
Για τον Τζο Νέσμπο και το αίσθημα ευθύνης Ο Τζο Νέσμπο μου είπε, είμαι εδώ, αν με χρειάζεσαι για κάτι, ή αν μπορώ να σε υποστηρίξω με κάποιον τρόπο, αλλά προτιμώ να μην εμπλακώ στην ταινία. Ηταν υπέροχος και πολύ βοηθητικός, απλώς όχι ενεργά. Το θέμα είναι το εξής: είναι μια διαστροφή το πόσα χρήματα κοστίζει για να γίνει το σινεμά, είναι παράξενο να βάζεις τόσα χρήματα σε κάτι που θα διαρκέσει 90, 100 λεπτά. Αρα είναι τεράστια ευθύνη να κάνεις οποιαδήποτε ταινία κι αυτό το συνειδητοποιείς, αλλά δεν είναι πολύ παραγωγικό να το σκέφτεσαι, να ζεις με το βάρος της ευθύνης μέρα-νύχτα. Πρέπει να παραδώσεις κάτι και δεν θα τα καταφέρεις με το να είσαι προσεκτικός. Πρέπει να είσαι ρηξικέλευθος, θαρραλέος, δημιουργικός: αν είσαι σκηνοθέτης και νιώθεις διαρκώς το βάρος της ευθύνης, αυτό διακρίνεται στην ταινία σου.
Επιστροφή στη Σουηδία; Θέλω πολύ να κάνω ξανά ταινία στη Σουηδία, στα σουηδικά. Είναι πολύ απαιτητικό να μην μπορείς να γυρίσεις σπίτι σου, οπότε αυτός είναι ο ένας λόγος. Επιπλέον, το να δουλεύεις σε μια ξένη γλώσσα είναι δύσκολο και κουραστικό, είναι σαν να σου λείπει ένα μέλος, είναι σκληρό. Οπότε, ναι, θα ήταν φανταστικό να ξαναδουλέψω στη Σουηδία.
Για τον Μάικλ Φασμπέντερ Ο Μάικλ είναι πολύ διασκεδαστικός, πολύ ανοιχτός και ανοιχτόμυαλος στις προτάσεις μου. Αλλά η άμεση αντίδρασή του είναι πάντα αρνητική. Μπορεί να του έλεγε, «Θέλω να μπεις μέσα στο δωμάτιο γελώντας» κι εκείνος έλεγε, «Όχι!». Μετά το σκεφτόταν ένα-δυο λεπτά, έλεγε, θα το δοκιμάσω και το έκανε. Εγώ κάνω πολλές πρόβες και μετά γυρίζω το πλάνο σε μία ή δύο λήψεις. Εκείνος προτιμούσε να πάει κατ’ ευθείαν λήψη. Ο κάθε ηθοποιός είναι διαφορετικός κι εσύ πρέπει απλώς να σεβαστείς τη μέθοδό του, να τον φροντίσεις, να καταλάβεις τι πυροδοτεί την καλή του ερμηνεία. Αν είσαι δεκτικός και τον ακούς, μπορείτε να συνεννοηθείτε.
Για την κριτική Φυσικά είναι μια καταστροφή αν ο κόσμος δεν πιάσει την ταινία σου, αν δεν τους αρέσει ή δεν εμπλακούν συναισθηματικά. Απλώς οι κριτικές δεν απευθύνονται σ’ εμένα, αλλά στο κοινό, είναι μέρος της όλης βιομηχανίας και της δομής της, αλλά ο στόχος τους δεν είμαι εγώ, είναι ο θεατής. Εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα για τα σχόλια, απλώς συνήθως εκπλήσσομαι: αν ο κόσμος λέει ότι η ταινία μου είναι ένα αριστούργημα, εκπλήσσομαι. Αν λέει ότι είναι μια βλακεία, πάλι εκπλήσσομαι!
Για το ανδρικό σύμπαν του σινεμά του Είναι αλήθεια ότι οι τελευταίες μου ταινίες έχουν άντρες ως κεντρικούς ήρωές τους. Αλλά οφείλω να πω ότι αυτό είναι τυχαίο, δεν είναι συνειδητή απόφαση, έτσι προέκυψαν τα πρότζεκτ. Αντίθετα, μου αρέσουν πολλές γυναίκες ηρωίδες και στη λογοτεχνία και στο σινεμά. Η αγαπημένη μου απ' όλες, είναι η Πίπη η Φακιδομύτη – γιατί είναι μια σπουδαία απεικόνιση της νέας, ανεξάρτητης γυναίκας!
