The Substance: Το Ελιξίριο της Νιότης (The Substance) της Κοραλί Φαρζά
To εξωφρενικό body horror movie της Κοραλί Φαρζά, η πιο σουρεαλιστική ταινία του φετινού Φεστιβάλ Καννών, που σόκαρε κοινό και κριτικούς και έφυγε πανηγυρικά με το Βραβείο Σεναρίου, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις. Κι όχι άδικα. Είναι μια φεμινιστική ματιά για την θέση της γυναίκας στην κοινωνία και (ειδικότερα) την βιομηχανία του θεάματος και τον ηλικιακό ρατσισμό, συνδυάζοντας τον τρόμο, την σάτιρα και το συναισθηματικό αντίκτυπο με έναν μοναδικό τρόπο, αφήνοντας το δικό της αντίκτυπο μέσα στην χρονιά.
Η Ντέμι Μουρ υποδύεται την Ελίζαμπεθ Σπαρκλ, μια κάποτε βραβευμένη ηθοποιό, με αστέρι στο Hollywood Boulevard, που τώρα είναι η γυμνάστρια ενός πρωινού τηλεοπτικού σόου. Οταν απολυθεί από τον χυδαίο διευθυντή του καναλιού -που φέρει όχι τυχαία το όνομα Χάρβεϊ- γιατί πολύ απλά έφτασε στα πενήντα, θα ανακαλύψει μια μυστηριώδη ουσία που υπόσχεται να βγάλει από μέσα της τον καλύτερο εαυτό της. Κυριολεκτικά. Η Ελίζαμπεθ θα πει το ναι και ένας νεότερος, ομορφότερος, πιο σφριγηλός κλώνος του εαυτού της θα βγει από το σώμα της. Ομως υπάρχει ένας απαράβατος όρος προκειμένου η ουσία να λειτουργήσει: Η Ελίζαμπεθ κι ο κλώνος της θα εναλλάσσονται κάθε εφτά ημέρες. Οσο η μια ζει τη ζωή της, η άλλη θα βρίσκεται σε ένα είδος κώματος, ανακτώντας δυνάμεις. Αν αυτή η ισορροπία ανατραπεί, θα υπάρξουν συνέπειες. Τις οποίες φυσικά σύντομα οι δυο γυναίκες θα ανακαλύψουν, αφού η Σου μεθυσμένη από την νιότη και την διασημότητα που θα αποκτήσει, θα αρχίσει σιγά σιγά να κλέβει τον χρόνο της Ελίζαμπεθ.
Best of 2024: Οι ταινίες που δεν χώρεσαν στο Τop-10 του Flix για τις καλύτερες ταινίες του 2024
Power Points
Αν δεν είσαι πραγματικό φαν του είδους, τα body horror σπάνια καταφέρνουν να σε κερδίσουν. Αλλά η ταινία της Φαρζά με την τολμηρή σκηνοθεσία της, που συνδυάζει αριστοτεχνικά τον τρόμο με την κοινωνική σάτιρα, και της διαχρονική θεματολογίας της, που εξερευνά την εμμονή με τη νεότητα, την ταυτότητα και την αυτοαποδοχή, καταφέρνει να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον από την πρώτη κιόλας στιγμή. Οι εξαιρετικές ερμηνείες της Ντέμι Μουρ και της Μάργκαρετ Κουόλι ενισχύουν τη συναισθηματική βαρύτητα της ταινίας, ενώ η στιλιστική της αρτιότητα την καθιστά καθηλωτική από την αρχή ως το τέλος. Κι όλα αυτά σε συνδυασμό με τον κοινωνικό σχολιασμό και την πολυεπίπεδη αφήγησή της και τις αναφορές του δεν είναι δύσκολο να αναγνωριστούν -από τον Κρόνενμπεργκ στο «O Θάνατος σου Πάει Πολύ» στο «Κάρι», στον «Ανθρωπο Ελέφαντα», στο «Possession» και πολλά ακόμη- το αποτέλεσμα δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα εξωφρενικά camp που προσφέρει συνδυασμό ψυχαγωγίας και ουσίας που ελάχιστες ταινίες (και πόσο μάλλον του συγκεκριμένου είδους) καταφέρνουν να πετύχουν.
Θα μείνει κλασικό
Συνδυάζοντας έξυπνα διαχρονικά θέματα, όπως η εμμονή με τη νεότητα και την ομορφιά, η ταινία ανάγεται συχνά σε μια τολμηρή κοινωνική σάτιρα, ενώ μέσα από την πολυεπίπεδη αφήγησή της, θέτει υπαρξιακά ερωτήματα για την ταυτότητα, τον χρόνο και την αυτοαποδοχή. Η σκηνοθετική ματιά της Κοραλί Φαρζά ξεχωρίζει για τη στιλιζαρισμένη ατμόσφαιρα και την έντονη οπτική γλώσσα, ενώ οι ερμηνείες της Ντέμι Μουρ και της Μάργκαρετ Κουόλι εκρήγυνται κυριολεκτικά και μεταφορικά στην οθόνη. Με την ικανότητά της να συνδυάζει τρόμο, σάτιρα και κοινωνικό σχολιασμό, η ταινία γίνεται καθρέφτης της εποχής της.
H σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε
Λίγο πριν το φινάλε η Ελίζαμπεθ (Ντέμι Μουρ) έρχεται αντιμέτωπη με τη νεότερη εκδοχή της (Μάργκαρετ Κουόλι), με την ένταση να κορυφώνεται καθώς οι δύο Ελίζαμπεθ συγκρούονται η μία με την άλλη, με την νεότερη να κατηγορεί τη μεγαλύτερη για τις επιλογές που έκαναν τη ζωή τους τόσο δύσκολη. Μέσα από αυτή την πάλη μεταξύ των δυο χαρακτήρων, το «The Substance» μιλάγει την εσωτερική σύγκρουση ενός ανθρώπου που παλεύει με τον χρόνο, τις ανασφάλειες και τις συνέπειες της φιλοδοξίας του. Με αυτόν τον τρόπο που βλέπετε παρακάτω:
Γράψαμε στο Flix
Η Καρολίν Φαρζά δείχνει για μια ακόμη φορά μετά το "Revenge" ότι ξέρει καλά τους κανόνες του σινεμά είδους και ότι ξέρει επίσης να πατά τα σωστά κουμπιά που θα κάνουν μια ταινία που είναι στην ουσία ένα high concept b movie, να φτάσει ως το διαγωνιστικό του φεστιβάλ των Καννών, ν' αποτελέσει δύομισι από τις πιο απολαυστικές ώρες που περάσαμε τελευταία.»
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix.
Και κάτι ακόμα
«Ηξερα ότι, για να τα καταφέρουμε, όλοι έπρεπε να συμφωνήσουμε με τον ανεξάρτητο χαρακτήρα της παραγωγής. Αυτό το συζήτησα από την αρχή με την Ντεμί, εξηγώντας της με σαφήνεια ότι δεν θα είχαμε τη στήριξη της «χολιγουντιανής μηχανής». Εκείνη το κατάλαβε και συμφώνησε να συμμορφωθεί με αυτούς τους κανόνες, κάτι που έκανε την όλη διαδικασία πολύ πιο εύκολη. Δεν υπήρχαν επιβαρυντικά στοιχεία στο γύρισμα, δεν υπήρχε το star system ή όλες αυτές οι αποσπάσεις, που θα τραβούσαν την προσοχή μας μακριά από τη διαδικασία της δημιουργίας. Συνεργαστήκαμε με απόλυτη συγκέντρωση στην ταινία, αντιμετωπίζοντας από κοινού κάθε πρόκληση και συζητώντας ανοιχτά ό,τι προέκυπτε. Είχαμε μιαι δυνατή σχέση σκηνοθέτη-ηθοποιού που, αν και με τις δυσκολίες της, ήταν πάντα προσηλωμένη στο να υπηρετήσουμε το όραμα της ταινίας.»
Πώς κατάφερε να πείσει την Ντέμι Μουρ να πάρει το ρόλο και πόσο δύσκολο είναι να κάνει μια ανοιχτά φεμινιστική ταινία; Η Κοραλί Φαρζά μίλησε στο Flix με τη γνώριμη, πια, τόλμη της. Διαβάστε όσα είπε εδώ.
Οι 10 καλύτερες ταινίες του 2023 για το Flix
Νούμερο 10: «Longlegs» του Οζ Πέρκινς
Νούμερο 9: «Black Dog του Γκουάν Χου
