«Ενα βιβλίο για όσους πιστεύουν ότι η αγάπη παραμένει η πιο διακριτική δύναμη στη γη.» Ετσι περιγράφουν το βιβλίο οι δημιουργοί του, το Ελα λιγάκι πιο κοντά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Key Books και που, με το που το κρατήσαμε στα χέρια μας, νιώσαμε ότι ήταν πάντα δικό μας. Που ήταν.
Το Ελα λιγάκι πιο κοντά είναι ένα βιβλίο φτιαγμένο από μικρές φράσεις και μεγάλες εικόνες, μικρές στιγμές και μεγάλα συναισθήματα, μικρές ανακαλύψεις και μεγάλες αναμνήσεις. Είναι ένα βιβλίο που συν-δημιούργησαν ο art director και graphic designer Αντώνης Γλυκός και ο μουσικός παραγωγός Sigmataf, μια ιστορία έρωτα, απώλειας και ελπίδας, αλλά ταυτόχρονα μια ιστορία για όποι@ έχει κρατήσει στο συρτάρι εισιτήρια από συναυλίες, έχει θαυμάσει το θάρρος ενός δέντρου, έχει νιώσει αγάπη για μια γειτονιά, ένα παράθυρο, μια σκέψη.
Ο Αντώνης Γλυκός είναι, εδώ και χρόνια, ο πιο δημοφιλής κι αγαπημένος μας σχεδιαστής εξωφύλλων δίσκων αλλά και αφισών, κάποιον, μάλιστα, κινηματογραφικών. Ο Sigmataf, ή Στέλιος Τσάφος αν πρέπει, είναι μουσικός παραγωγός, στιχουργός και κειμενογράφος, έχει κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ και συχνά-πυκνά θα τον συναντήσεις να παίζει μουσική στα μπαρ της Αθήνας. Οι δυο τους έδωσαν ζωή σ' αυτή την ιδέα ενός υβριδικού βιβλίου και παρακάτω μάς εξηγούν πώς και γιατί.
Αντώνης Γλυκός
Πώς ήρθατε σε επαφή μεταξύ σας και πώς επιλέξατε τα αποσπάσματα που φτιάχνουν την πρόζα του βιβλίου;
Αντ: Με τον Στέλιο γνωριστήκαμε τo 2010. Ηταν η εποχή των blogs και κάπως έτυχε να πέσω πάνω στο δικό του. Τον ξεχώρισα για τον μοναδικό του τρόπο να αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη μέσα από απλές, καθημερινές λέξεις. Δημιουργεί αβίαστα έναν μαγικό ρεαλισμό που μου ταιριάζει πολύ. Εκείνο το διάστημα ετοίμαζε το πρώτο του album, το Ξύπνα, ώρα για ύπνο και βρεθήκαμε για να μου βάλει να ακούσω κομμάτια και να σχεδιάσω το εξώφυλλο. Από τότε υπάρχει μια αμοιβαία σχέση εκτίμησης.
Σ: Κάπου στον Δεκέμβριο του '21, μετά τη μεγάλη καραντίνα, είχα μαζέψει αρκετά κείμενά μου προς έκδοση, αλλά δεν ήθελα να είναι απλώς άλλη μια «ποιητική» συλλογή. Εψαχνα κάποιον που να μπορέσει να νιώσει το κόνσεπτ. Σε ένα σκρολάρισμα στο instagram έπεσα πάνω στα σχέδια του Αντώνη και είπα, «διάολε, αυτά έχουν μια παιδικότητα και ένα σουρεαλισμό που ταιριάζει». Τον πήρα τηλέφωνο και βρεθήκαμε. Λίγες εβδομάδες μετά, ήμασταν πάνω από τα κείμενα και τα πρώτα προσχέδια και κρατώντας το βασικό κόνσεπτ, αφαιρούσαμε οτιδήποτε μπορούσε να ειπωθεί με εικόνες ή ό,τι μας έβγαζε από το κυρίαρχο συναίσθημα και όπου χρειαζόταν νεα αφήγηση, προσθέταμε. Ηταν αρκετά παρεΐστικη και δημιουργική διαδικασία.
Αντώνη, από πού άντλησες στοιχεία για να εικονογραφήσεις τα ποιήματα και τους στίχους; Από δικές σου αναμνήσεις και αναφορές, από κάτι που θα ευχόσουν να κάνεις;
Αντ: Οι εικόνες του βιβλίου γεννήθηκαν χωρίς συγκεκριμένη σειρά, μέσα από ατέλειωτες, μοναχικές βόλτες στο κέντρο της Αθήνας. Περπατούσα έχοντας μια φράση ή λέξη του κειμένου κολλημένη στο μυαλό μου. Παρατηρούσα τους ανθρώπους, μόνους ή ζευγάρια και προσπαθούσα να «διαβάσω» την κατάσταση που βιώνουν και να σκιτσάρω πρόχειρα τις ιδέες μου σε χαρτιά. Φυσικά μέσα από αυτή τη διαδικασία έρχονταν στην επιφάνεια και δικές μου προσωπικές ιστορίες. Σχέσεις που είναι πια αρχειοθετημένες αλλά κυρίως εκείνες που παραμένουν μετέωρες επί χρόνια. Συνήθως αυτές είναι οι σχέσεις που μας στοιχειώνουν και βρίσκουν χαραμάδες για να επανέλθουν στη σκέψη μας, μέσα από τραγούδια, βιβλία, ταινίες και αφηγήσεις.
Πώς είναι η αίσθηση μιας έκδοσης, της δημιουργίας ενός βιβλίου που κυκλοφορεί, από χέρι σε χέρι, τυπωμένο σε χαρτί, δανείζεται, χαρίζεται, διαβάζεται;
Αντ: Πέρα από την όποια καλλιτεχνική αξία, το βιβλίο μπορείς να το κρατήσεις, να το μυρίσεις, να νιώσεις την υφή του χαρτιού, το βάρος του. Κυρίως, όμως, έχει την παράξενη ιδιότητα να μπορεί να μιλάει αθόρυβα, να μεταφέρει αυτά που δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε ευθέως. Αυτό το καθιστά ιδανικό μέσο επικοινωνίας αισθημάτων και προσωπικά αυτό ευχόμουν να πετύχουμε με το Ελα λιγάκι πιο κοντά.
Σ: Είναι πολύ ωραίο να ξέρεις πως ένα κομμάτι σου, μια εποχή σου, τρυπώνει σε σπίτια και είναι εκεί δίπλα στις προσωπικές στιγμές άλλων ανθρώπων.
Sigmataf
Στέλιο, ποια είναι η εικόνα του βιβλίου που θεωρείς ότι «κούμπωσε» ιδανικά με τις λέξεις σου και γιατί;
Σ: Θα σας δείξω την εικόνα, που δεν είχε να κάνει τόσο με το τι έλεγε, αλλά με το πόσο με ταύτισε μαζί της και μόλις την είδα είπα «Ωχ! Είναι τόσο εγώ αυτή η ζωγραφιά».
Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης αυτού του βιβλίου;
Αντ: Πριν την κυκλοφορία, είχα κατά νου τη «φυλή» μας, τον κόσμο που ακούει μουσική, βλέπει σινεμά, πηγαίνει σε live, ζει στον παλμό της πόλης. Αλλωστε, μέσα στις εικόνες έχω κρύψει πολλές αναφορές από pop culture. Ομως, τώρα βλέπω ότι το βιβλίο συγκινεί κάθε λογής ανθρώπους και αυτό, για μένα, ήταν η πιο ευχάριστη έκπληξη. Θεωρώ πολύ δύσκολο το να μπορέσεις να μιλήσεις καλλιτεχνικά σε γλώσσα κατανοητή αλλά χωρίς εκπτώσεις. Αν το πετύχαμε έστω και λίγο, είμαι πολύ χαρούμενος. Εσύ Στέλιο, τι λες;
Σ: Δεν εχω κάποιον ιδανικό αναγνώστη. Ας ταξιδέψει με αγάπη το βιβλίο κι ας πάει όπου θέλει.
Εάν διαβάζουμε το Ελα λιγάκι πιο κοντά με μουσική, ποια μουσική να είναι αυτή;
Αντ-Σ: Τα παιδιά της Key Books, από την οποία κυκλοφορεί το βιβλίο, μας ζήτησαν να φτιάξουμε μια playlist με κομμάτια που ακούγαμε όταν το φτιάχναμε. Ετσι, υπάρχει ήδη μια λίστα ανεβασμένη στο Spotify, κάτι σαν soundtrack που μπορεί να ακούσει όποιος θέλει καθώς διαβάζει το βιβλίο.
