Η ταινία
Το «3cm of Complexity» αφηγείται, μέσα από πολλά και πολύ μικρά έργα βίντεο τεχνης, την ιστορία ενός στομαχιού και την προσπάθεια να αντιμετωπιστούν οι δυσλειτουργίες του μέσω συστημάτων που δεν ενδιαφέρονται ούτε για τον άνθρωπο ούτε και για το στομάχι του. Μέσα από στιγμές χιούμορ, ειρωνείας και ενδοσκόπησης, το «3cm of Complexity» ξεδιπλώνεται ως μια μεταφορική περιπλάνηση στην έννοια της επισκευής, της ανθεκτικότητας και των αμφιθυμιών που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη ύπαρξη.
Η σκηνοθέτης
Η Αννα Βάσωφ είναι καλλιτέχνις χρονικής τέχνης. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και Transmedia Art στο University of Applied Arts της Βιέννης. Σχεδιάζει και κατασκευάζει καινοτόμους μηχανισμούς για βίντεο, ταινίες, δράσεις και εγκαταστάσεις. Η δουλειά της είναι άμεσα προσβάσιμη μέσα από το χιούμορ και την ανατρεπτική ματιά της. Με αυθεντικό πειραματισμό στους μηχανισμούς της κίνησης και του χρόνου, επανεφευρίσκει βασικές αρχές μέσα από τη δική της οπτική. Τα πειράματά της με καθημερινά αντικείμενα μάς επιτρέπουν να δούμε αλλιώς τον οικείο κόσμο.
Εξι ερωτήσεις για το «3cm of Complexity»:
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Με ρώτησαν το προηγούμενο καλοκαίρι να γίνω μέλος μιας ομάδας καλλιτεχνών που ασχολούνται με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και τις επιδράσεις τους στην ατμόσφαιρα. Εκείνη την περίοδο υπέφερα πολύ από τη διαφραγματοκήλη μου, εξαιτίας του διοξειδίου του άνθρακα που παραγόταν στο στομάχι μου και πίεζε το στήθος μου. Ετσι, αποφάσισα ως project να κρατήσω για έναν χρόνο ένα «ημερολόγιο διοξειδίου του άνθρακα» του στομαχιού μου, καταγράφοντας όλες τις περιπέτειες που είχα με το σύστημα υγείας και αναζητώντας παραλληλισμούς με τα προβλήματα του πλανήτη. Το κείμενο που προέκυψε ήταν πολύ ενδιαφέρον και αποφάσισα να το κάνω ταινία, για να το ακούσουν περισσότεροι άνθρωποι. Σαν οπτικό στοιχείο χρησιμοποίησα πολλά από τα καλλιτεχνικά πειράματα που έκανα εκείνη την περίοδο, και επειδή τα έργα μου βασίζονται στην καθημερινότητά μου, τα βιντεάκια ταίριαξαν με το κείμενο.
Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Δεν με δυσκόλεψε τίποτα στην πραγματοποίηση της ταινίας· με δυσκόλεψε το σύστημα υγείας. Χαρά μου δίνει όταν δείχνω αυτή την ταινία κάπου και υπάρχουν άνθρωποι που μου λένε ότι έχουν παρόμοιες εμπειρίες και ότι η ταινία τους κάνει να αισιοδοξούν — κι ας είναι dark comedy.
Είναι οι πλατφόρμες και το streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Ποιες άλλες λύσεις θα βλέπατε προκειμένου η μικρού μήκους ταινία να φτάσει σε περισσότερο κόσμο;
Είμαι μάλλον ο λάθος άνθρωπος για να μιλήσω για τον τομέα διανομής και προβολής. Νιώθω κάπως ότι η δουλειά μου τελειώνει όταν ολοκληρώνω ένα έργο· στο να το προωθήσω μετά με πιάνει ένα σύνδρομο ντροπής και βαρεμάρας — αν το έχετε ακουστά. Αν τώρα προσπαθήσω να απαντήσω πιο γενικά, η αλήθεια είναι ότι βλέπω πολύ περισσότερες ταινίες μέσω streaming απ’ ό,τι σε σινεμά. Νιώθω περήφανη γι’ αυτό; Οχι. Οπότε η άποψή μου για το streaming είναι: ναι μεν, αλλά…
Η ελληνική κινηματογραφική κοινότητα βρίσκεται σε αναβρασμό την τελευταία περίοδο. Πόσο αφορά αυτό τους/τις σκηνοθέτες της δικής σας γενιάς και ποια βήματα θα θεωρούσατε ως βελτίωση;
Θεωρώ ότι ανήκω περισσότερο στην κοινότητα των καλλιτεχνών, και αυτοί «βράζουν» και «αναβράζουν» βιοποριστικά όχι μόνο τον τελευταίο καιρό, αλλά από την εποχή των σπηλαίων. Υπάρχει μόνο ένα βήμα που, κατά τη γνώμη μου, μπορεί πραγματικά να βελτιώσει τη ζωή των καλλιτεχνών, και αυτό λέγεται άνευ όρων βασικό εισόδημα. Κάθε άνθρωπος που παράγει καλλιτεχνικό έργο να μπορεί να ζει χωρίς να χρειάζεται να κάνει παράλληλα ένα σωρό άσχετες ή λίγο σχετικές δουλειές για να συνεχίσει να εργάζεται ως καλλιτέχνης. Αυτό το σύστημα δεν είναι επιστημονική φαντασία — ήδη εφαρμόζεται σε κάποιες χώρες.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για εσας, αλλά και για το σημερινό κινηματογραφικό τοπίο; Τι προσδοκίες έχετε από τη νέα καλλιτεχνική διεύθυνση;
Προσδοκώ από όλα τα φεστιβάλ, γενικά, να γίνουν πιο ανοιχτά σε διαφορετικές αφηγηματικές προσεγγίσεις. Τα τελευταία χρόνια, μέσα από τα social media, ο τρόπος που αφηγούμαστε και δεχόμαστε αφηγήσεις έχει αλλάξει τόσο ριζικά, που θα το παρομοίαζα με την αλλαγή που έφερε η εφεύρεση της φωτογραφικής μηχανής. Εχω την εντύπωση ότι τα περισσότερα κινηματογραφικά φεστιβάλ είναι τόσο στάνταρ, με τάσεις νοσταλγίας και απορροφημένα από τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν, που πολύ συχνά κλείνουν πόρτες σε μη περπατημένους δρόμους. Αυτό είναι κάτι που θα ήθελα να αλλάξει σε όλα τα φεστιβάλ. Ελπίζω το Φεστιβάλ Δράμας να είναι ένα από εκείνα που θα πρωτοπορήσουν σε αυτό το κομμάτι.
Τι κάνει μία ταινία μικρού μήκους.... Μεγάλη;
Less is more. Πάντα.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «3cm of Complexity»:
Δείτε εδώ μια προηγούμενη ταινία της Αννα Βάσωφ, «Non Stop Stop Motion»
3cm of Complexity | Σκηνοθεσία, ιστορία, performance, camera, μοντάζ: Anna Vasof | Μουσική: Suno AI | Ευχαριστίες: Flechtwerk, Hotelpupik, Rote Capelle, Stadtwien
Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Γνωρίστε εδώ όλους τους δημιουργούς και τις ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος αλλά και τις ελληνικές ταινίες στα διεθνή προγράμματα του Φεστιβάλ.