H ταινία
Σε ένα από τα πιο απομονωμένα μέρη του κόσμου, ένας κινηματογραφιστής βρίσκει το σωζόμενο φωτογραφικό υλικό ενός Αγιορείτη Μοναχού - που πριν πεθάνει, το 1932, κατασκευάζει τη δικιά του φωτογραφική κάμερα.
O σκηνοθέτης
Γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1989 στην Αλβανία. Το χειμώνα του 1990 μεταναστεύει στην Ελλάδα. Το 2008 βραβεύεται ως Καλύτερος Πρωτοεμφανιζόμενος Σκηνοθέτης στο Διεθνές Φεστιβάλ Μικρού Μήκους Ταινιών Δράμας για την ταινία «Την Kαλύτερη Nύφη». Η δεύτερη ταινία του, «Χαμομήλι», κερδίζει το Πρώτο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Δρέσδης, συμμετέχει σε πλήθος σημαντικών φεστιβάλ και αποσπά 20 βραβεία. Σημειώνεται ως μια από τις σημαντικότερες μικρού μήκους ταινίες από το διεθνές δίκτυο Cineuropa ενώ στην Ελλάδα η ταινία κερδίζει έξι βραβεία, ανάμεσα στα οποία το Πρώτο Βραβείο Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας από το Διεθνές Φεστιβάλ Δράμας, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας αλλά και την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Στην Ιταλία γυρίζει το «The Time of a Young Man About To Kill», σε παραγωγή των Γκαμπριέλε Ορίκιο και Βαλέρια Γκολίνο. Η βραβευμένη στο Ingolstadt ταινία, πραγματοποιεί την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Μπουσάν της Νότιας Κορέας. Το 2016 ολοκληρώνει στη Ρουμανία την ταινία με τίτλο «A Country of Two», η οποία επιλέγεται από το New Museum και το ίδρυμα ΔΕΣΤΕ για την έκθεσή τους στο Μουσείο Μπενάκη και ξεχωρίζει σε διεθνή φεστιβάλ και άλλους μουσειακούς χώρους (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μπρίστολ, Πειραματικό Φεστιβάλ Παρισιού/Πομπιντού κ.ά.). Το 2018, βραβεύεται με το Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών ΙΣΝ ενώ η τελευταία του ταινία, «Φῶς ἐκ φωτός», είναι υποψήφια στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα μικρού μήκους του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ.
Δείτε στο κανάλι του στο Vimeo τη δουλειά του Νεριτάν Ζιντζιρία
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Περνούσα μια περίοδο αμφισβήτησης. Οι νέες ταινίες τις οποίες έβλεπα και κυρίως οι ταινίες τις οποίες η αγορά ζητούσε, όχι μόνο δεν με γοήτευαν αλλά με αποτρέπανε. Με ένα τέτοιο κεφάλι, κατά τη διάρκεια ενός διερευνητικού ταξιδιού στον Αθω, ήρθα σε επαφή με την Αγιορείτικη φωτογραφία. Ηταν η επαφή αυτή που με έφερε κοντά σε ένα ακόμα πιο λιτό σινεμά, ένα σινεμά χειρώνακτα και με άλλη διαύγεια πλέον ένιωσα την ανάγκη να μεταβολίσω το χρόνο μου στο Αγιο Ορος, σε μια ταινία πάνω στις φωτογραφίες ενός Μοναχού που μόνος του έμαθε την τέχνη του, όχι για να εκφραστεί καλλιτεχνικά αλλά για να διασώσει τη μνήμη και το όνομα των αδερφών του.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα; Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Το να είσαι δημιουργός αυτή την περίοδο σημαίνει διαρκή σύγκρουση με την αξιοπρέπειά σου. Ή εάν θέλουμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι, ας πούμε πως είναι μια σισύφεια προσπάθεια στην οποία μοχθείς απάνθρωπα, χωρίς βράχο στην πλάτη και χωρίς βουνό μπροστά σου: αυτό το παράλογο είναι να κάνεις σινεμά. Η πίστη και η βοήθεια των ανθρώπων μου να επανακατασκευάσουμε αναμνήσεις, η επαφή με την ασκητική ζωή και τα ευγενή παραδείγματα ζωής και συνύπαρξης που αυτή αποδίδει, το να γίνεσαι μάρτυρας στα αφηγήματα και στις αφηγήσεις που η σύζευξη αρχείου και χρόνου γεννάει, αποτελούν σημαντικά εφόδια για την επόμενη ημέρα.
Είναι οι πλατφόρμες και η νέα πραγματικότητα του streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Πού στέκεστε στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμες;
Με σεβασμό στο μέσο που με κέρδισε αλλά και στη δουλειά και τον κόπο των συνεργατών μου, στέκομαι πλάι στη συλλογική θέαση και στο μεγάλο πανί. Εάν και η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη από το δίπολο άσπρου-μαύρου, υποστηρίζω αφοσιωμένα την αίθουσα γιατί τώρα, αυτή χρειάζομαι πιο πολύ από πότε.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;
Είναι χαρά να επιστρέφω σε έναν τόπο που διασταυρώνονται τόσα πνεύματα, τόσες κουβέντες και τόσες καλές ταινίες. Η Δράμα αποτελεί σημαντικό εφαλτήριο και το να την βλέπω να συνεχίζει δυνατή και ανανεωμένη με γεμίζει ελπίδα για την επόμενη ημέρα - μια ημέρα την οποία χρειαζόμαστε με περισσότερες προτάσεις πάνω στη φιλμική γλώσσα και λιγότερο τυποποιημένα πετυχημένες ταινίες.
Ο,τι κι αν γίνει το σινεμά θα επιβιώσει γιατί...
Γιατί είναι ένα καλό παράδειγμα για το τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για τον συνάνθρωπό του.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Φῶς ἐκ Φωτός»:
Φῶς ἐκ Φωτός - Light of Light
Docufiction, 13’ | Σενάριο, Σκηνοθεσία: Νεριτάν Ζιντζιρία/ Παραγωγοί: Efijeni Kokedhima, Νεριτάν Ζιντζιρία/ Διεύθυνση Φωτογραφίας: Νεριτάν Ζιντζιρία, Χριστίνα Μουμούρη, Γιώργος Βαλσαμής/ Σκηνικά: RM/ Ενδυματολογία: Ματίνα Μαυραγάννη/ Μοντάζ: Γιώργος Αλεξίου/ Σχεδιασμός Ήχου: Λέανδρος Ντούνης/ Ψαλμωδίες: Δημήτρης Μηλιώτης/ VFX: Παντελής Αναστασιάδης/ Colorist: Άγγελος Μάτζιος / Βοηθητικοί ηθοποιοί: Δημήτρης Δρόσος, Αυγουστίνος Κούμουλος, Γιάννης Δαμάλας, Τάσος Κονταράτος, Ρωμανός Μαρούδης / Παραγωγή: Reconstructing Memories, EΡΤ - Με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου
