Τον Φλεβάρη του 1968 στο Παρίσι, κατά την διάρκεια μιας διαμαρτυρίας στην Γαλλική Ταινιοθήκη που προκάλεσε η αναγκαστική απομάκρυνση του διευθυντή της, Ανρί Λανγκλουά, ο Μάθιου, ένας νεαρός Αμερικανός, γνωρίζει δύο δίδυμα αδέρφια, τον Τεό και την Ιζαμπέλ και γρήγορα σχηματίζει έναν έντονο δεσμό μαζί τους. Οσο γύρω τους οι εξελίξεις προχωρούν και τα γεγονότα κλιμακώνονται, οι τρεις νέοι θα παρασυρθούν από τον κοινωνικό αναβρασμό για να ηγηθούν τελικά της δικής τους προσωπικής – πολιτικής, κινηματογραφικής και σεξουαλικής – επανάστασης, ίσως όχι απόλυτα μέσα στο πνεύμα του Μάη του 68 αλλά σίγουρα εντός των δικών τους εξίσου καταπιεστικών τεσσάρων τοίχων.
Αφιέρωμα | Μάης '68 | Zabriskie Point του Μικελάντζελο Αντονιόνι
Κάνοντας πρεμιέρα εν μέσω σκανδάλων σχετικά με το ερωτικό περιεχόμενο της ταινίας, οι «Ονειροπόλοι» δεν είναι ουσιαστικά μια πολιτική ταινία. Ωστόσο χρησιμοποιώντας τα γεγονότα του Μάη του 68 ως αφηγηματικό κοινωνικό υπόβαθρο, ο Μπερτολούτσι παίρνει φόρα από την ταχύτητα της εποχής για να εστιάσει τελικά στην αμφισβήτηση των δομών, την επιτακτική αξιολόγηση του παρελθόντος και του παρόντος προς διόρθωση ενός αμφίβολου μέλλοντος, τον κάθε είδους πειραματισμό και την διάλυση των κανόνων, πολλές φορές μάλιστα με το απαραίτητο προσωπικό κόστος.
Η γλώσσα του είναι κυρίως σινεφιλική και τα επιχειρήματά του αντλούνται από τον κοινό τόπο Κινηματογράφου και Ιστορίας: πλάνα αρχείου από τον λόγο του Ζαν-Πιερ Λεό προς υποστήριξη του Λανγκλουά συνυπάρχουν με σύγχρονα πλάνα του ηθοποιού που αναπαριστούν το γεγονός, η χαρακτηριστική σκηνή του «Bande à part» με τους τρεις ήρωες να διαπερνούν τρέχοντας το Λούβρο επαναδιατυπώνεται με νέους κινηματογραφικούς όρους, ακόμα και η ωμή σεξουαλική ταυτότητα του «Τελευταίου Ταγκό στο Παρίσι» του ίδιου του Μπερτολούτσι βρίσκει τη θέση της σε μια αφήγηση που αφουγκράζεται την εποχή αλλά αναγνωρίζει και την αστική ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε από πολλούς.
Στους «Ονειροπόλους», η επανάσταση και η αγάπη για το σινεμά περιορίζεται πολύ βολικά μέσα σε ένα ασφαλές οικιακό περιβάλλον και υπάρχει μόνο μια μικρή γραμμή που διαχωρίζει το επαναστατικό lifestyle από την ουσιαστική αντίδραση. Το μόνο τελικά που χρειάζεται για να διαλύσει αυτή την ευαίσθητη ισορροπία είναι μια πέτρα ικανή να σπάσει τα τζάμια του σπιτιού, φέρνοντας όχι μόνο κυριολεκτικά φρέσκο αέρα (ο οποίος σώζει τους επίδοξους αυτόχειρες της ταινίας) αλλά και τον άνεμο της αλλαγής μαζί.
Αφιέρωμα | Μάης '68 | H τεκμηρίωση, η επανάσταση και η αλήθεια κάπου ανάμεσα
