Είναι η τρίτη φορά που η Θεοδώρα Τζήμου πρωταγωνιστεί σε μια ταινία της Στέλλας Θεοδωράκη μετά το «Παρά Λίγο, Παρά Πόντο, Παρά Τρίχα» και το «Ricordi Mi» κι όπως κάθε φορά, αλλά ίσως περισσότερο από ποτέ δίνει μια θαρραλέα, εντυπωσιακή ερμηνεία που δίνει στην ταινία μια καρδιά που χτυπά δυνατά.
Στο «Ελεύθερο Θέμα» η Τζήμου υποδύεται μια καθηγήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών που ζητά από τους φοιτητές της να τολμήσουν να δημιουργήσουν δίχως κανέναν περιορισμό, επιλέγοντας οι ίδιοι την θεματική τους, σε μια στιγμή που και στην δική της ζωή μοιάζει και η ίδια να βρίσκεται σε μια διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης της δικής της προσωπικής, ερωτικής, επαγγελματικής ελευθερίας.
Ανάμεσα σε μια ομάδα νεαρών ηθοποιών με προεξάρχοντα τον Δημήτρη Κίτσο (που γνωρίσαμε από το «Park» της Σοφίας Εξάρχου), η Τζήμου μεταμορφώνει την Ιρις, την γυναίκα που υποδύεται στο κέντρο βάρους και τον οδηγό μας, σε μια ταινία που με τρόπο καλειδοσκοπικό πραγματεύεται μια σειρά από θεματικές και επιλέγει μια θα έλεγες απόλυτα ρευστή φόρμα.
Κι αυτό είναι ένα από τα γνωρίσματα μιας ηθοποιού, η οποία από τις πρώτες φορές που την είδαμε στην οθόνη όπως για παράδειγμα στο «Από την Ακρη της Πόλης» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη και σε όλη της την διαδρομή μέχρι σήμερα πετυχαίνει αλάνθαστα να αφήνεται ολοκληρωτικά στο ρόλο και την ίδια στιγμή να διατηρεί απόλυτα την χαρακτηριστική της παρουσία και την ακεραιότητα μιας ηθοποιού που ξεχωρίζει πάντα.
Το Flix την συνάντησε ένα απόγευμα του Μαρτίου, την ώρα που νύχτωνε στο κέντρο της Αθήνας και της ζήτησε να μιλήσει με «ελεύθερο θέμα» για πράγματα όπως τα όρια και το σπάσιμο του, την επαναστατική φύση της τέχνης και το τι τελικά σημαίνει ελευθερία στη δουλειά ή την ίδια τη ζωή.
