Μάσκα μεξικάνου παλαιστή λουτσαντόρ, κολλητό μαύρο φορμάκι με τιράντες, εξωπραγματικά καρτουνίστικα μούσκουλα, σωληνώσεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού και πολλά πολλά (ΠΟΛΛΑ!) αναβολικά. Κι όμως, ο κομιξικός Μπέιν έχει πολλά περισσότερα κοινά με τον κινηματογραφικό κακό του Τομ Χάρντι απ’όσα φαντάζεστε. Δεν θεωρείται άδικα ο πιο αδυσώπητος κακός στην ιστορία του Μπάτμαν.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΣΠΑΣΕ ΤΗ ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ
Είναι αδύνατο να ανοίξεις κουβέντα για τα κόμικς του Μπάτμαν και τα ‘90s (δεν φαντάζεστε πόσο συχνά συμβαίνει στους κύκλους μας) και να μην έρθει γρήγορα η συζήτηση στον Μπέιν. Μέσα στον πρώτο χρόνο των ιστοριών του είχε καταφέρει αυτό που μέχρι τότε κανείς δεν είχε καν διανοηθεί, και για το οποίο είναι μέχρι και σήμερα περιβόητος: ως ο «άνθρωπος που έσπασε τη Νυχτερίδα».
Μα αυτός ακριβώς εξάλλου ήταν ο σκοπός της δημιουργίας του. Ολοι οι πραγματικά εικονικοί κακοί του Μπάτμαν δουλεύουν τόσο καλά επειδή αντικατοπτρίζουν και προβάλουν κάποια ιδιαίτερη πτυχή της φύσης του ήρωα. Ο σχεδιασμός του Μπέιν ακολούθησε τα χνάρια της αντίστοιχης υπερδημοφιλούς ιστορίας των ‘90s, του «Θανάτου του Σούπερμαν». Ενας εμβληματικός νέος εχθρός ο οποίος μπορεί να σταθεί ισάξιος ή ισχυρότερος του ήρωα σε όλα τα επίπεδα και έχει την ικανότητα να τον οδηγήσει στο χαμηλότερο σημείο του.
Αυτό που κάνει τον Μπέιν να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους, όπως τον Two-Face, τον Τζόκερ, τον Ρα’ς Αλ Γκουλ και τον Ρίντλερ, είναι πως δεν είναι απλά ένας έξυπνος αντίπαλος (ουσιαστικά ο εξυπνότερος από όλους, αφού μόνο αυτός κατάφερε ποτέ χωρίς καμιά βοήθεια να αποκωδικοποιήσει την μυστική ταυτότητα του Μπρους Γουέιν) ικανός να αντιταχθεί στο ισχυρό πνεύμα του Μπάτμαν, αλλά και κατά πολύ ισχυρότερός του σε φυσική δύναμη. Είναι μια καλοδουλεμένη, σχεδόν ξεδιάντροπη, σκοτεινότερη εκδοχή του (ήδη) Σκοτεινού Ιππότη.
ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Με την εμφάνισή του στο φετινό κινηματογραφικό «Σκοτεινός Ιππότης η Επιστροφή» επισημοποιεί το στάτους του ως ένας από τους εικονικούς εχθρούς του Ανθρώπου Νυχτερίδα και στο ευρύτερο κοινό*. Ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νόλαν βάσισε τη δική του εκδοχή του χαρακτήρα πολύ κοντά στα κόμικς, αντλώντας στοιχεία από όλες τις σημαντικές του εμφανίσεις.
*(και παράλληλα σβήνει οποιαδήποτε ανάμνησή του σαν άμυαλος υπερ-μπούφος που φωνάζει εμμονικά το όνομά του με κάθε ένεση αναβολικών στην ατυχή παρθενική του κινηματογραφική εμφάνιση σαν τεταρτοκλασάτος μπράβος στο «Batman & Robin» του Τζόελ Σουμάχερ. Αρκετά ειρωνικά, και τότε είχε καταφέρει -άθελά του- να σπάσει τη Νυχτερίδα, ή καλύτερα, την καριέρα του Μπάτμαν στον κινηματογράφο).
Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ BANE
Η προέλευση του Μπέιν εξιστορείται αναλυτικά από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση, στο «Vengeance of Bane». Η αυτοτελής ιστορία του τόμου αποτελεί ουσιαστικά αυτούσια την ιστορία του αντίστοιχου κινηματογραφικού Μπέιν του Τομ Χάρντι. Οι δημιουργοί, κυρίως ο συγγραφέας Τσακ Ντίξον και ο σκιτσογράφος Γκρέιαμ Νόλαν (καμιά συγγένεια), είναι οι ίδιοι που θα εξιστορήσουν σχεδόν αποκλειστικά την εξελισσόμενη ιστορία του Μπέιν την ακόλουθη δεκαετία.
Στο φανταστικό χουντικό κρατίδιο της Σάντα Πρίσκα ο μεσαιωνικός νόμος του νησιού επέβαλε στον Μπέιν να εκτίσει την ποινή του εξαφανισμένου αντάρτη πατέρα του. Γεννιέται και ενηλικιώνεται βαθιά μέσα στην απάνθρωπη φυλακή Pena Dura (μτφρ: Σκληρή Πέτρα). Στα οχτώ του χρόνια διαπράττει τον πρώτο του φόνο και κλείνεται για πάνω δέκα χρόνια στην απομόνωση. Οι έντρομοι μάρτυρες του έδωσαν το μόνο όνομα που γνώρισε ποτέ: «Bane» (μτφρ: συμφορά, πανωλεθρία).
Οταν βγαίνει για πρώτη φορά στον γενικό πληθυσμό της φυλακής, θεωρείται ήδη θρύλος. Δουλεύει ασταμάτητα το σώμα και το πνεύμα του και ανεβαίνει την ιεραρχία για να φτάσει να γίνει ο ηγέτης των κρατουμένων, τραβώντας το ενδιαφέρον του διευθυντή της φυλακής. Ο Μπέιν επιλέγεται σαν πειραματόζωο για το νέο μυστηριώδες υπερ-στεροειδές με το κωδικό όνομα «Venom» (κυριολεκτικά «δηλητήριο», καμιά διακριτικότητα εδώ από τους δημιουργούς), αυξάνοντας υπεράνθρωπα την δύναμη του, αφήνοντάς τον όμως σοβαρά εξαρτημένο.
Μετά την απόδρασή του, ο Μπέιν ταξιδεύει προς αναζήτηση του αινιγματικού Σκοτεινού Ιππότη που ελέγχει την πόλη με τη δύναμη του φόβου. Στο μυαλό του Μπέιν, ο Μπάτμαν είναι η ίδια προσωποποίηση του φόβου. Γιατί; Επειδή έτσι, σαν μια γιγάντια τερατόμορφη νυχτερίδα, του είχε παρουσιαστεί ο φόβος που θα τον κρατούσε μακριά από το πεπρωμένο του σαν κυρίαρχος του κόσμου.
Ερχόμενος πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον Μπάτμαν, ο Μπέιν εξοργίζεται από την ισχυρή πεποίθηση του Μπάτμαν ενάντια στη χρήση όπλων και τη χρήση φονικής βίας και βάζει μπρος το σχέδιό του για του «σπάσιμο» του ήρωα.
KNIGHTFALL: Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥ ΙΠΠΟΤΗ
Η πρώτη μεγάλη κίνηση του σχεδίου του Μπέιν περιλαμβάνει την μαζική απόδραση όλων των ψυχασθενών κακοποιών από το άσυλο του Αρκαμ. Για μια σειρά από εφιαλτικούς μήνες ο ήδη αποδυναμωμένος Μπάτμαν πολεμάει χωρίς ξεκούραση και ελάχιστο ύπνο μια ασταμάτητη ροή από δευτεροκλασάτους ψυχοπαθείς μέχρι τα μεγαλύτερα ονόματα της γαλαρίας των εχθρών του. Ο Μπέιν χρησιμοποιεί την αφοσίωση και εμμονή του Μπάτμαν σαν όπλο εναντίον του.
Το σχέδιο του Μπέιν είναι φαινομενικά απλό αλλά παρά ταύτα ιδιοφυές. Παραμένει στις σκιές, αποφεύγοντας τις περιττές αναμετρήσεις, και αφοσιώνει την ενέργειά του στο να καταλάβει τον Μπάτμαν και να ξεκλειδώσει τη μυστική του ταυτότητα. Αυτή η γνώση του επιτρέπει να σιγουρέψει τη νίκη του. Οταν ο Μπάτμαν επιστρέφει εξουθενωμένος σπίτι στην έπαυλη, μετά την έντονη ψυχολογικά τελευταία μάχη του με τον Τζόκερ, βρίσκεται παγιδευμένος ενάντια στον Μπέιν που είναι ήδη εκεί να καραδοκεί στο τέλος της διαδρομής.
Τη στιγμή της κορύφωσης του θριάμβου του, ο Μπέιν σπάει τη σπονδυλική στήλη του Μπάτμαν πάνω στο γόνατο του, στο πιο εικονικό στιγμιότυπο των κόμικς της DC από εκείνη τη δεκαετία.
Δεν είναι η φυσική υπεροχή του Μπέιν που σοκάρει σε αυτή τη σκηνή. Ο Μπέιν έχει καταφέρει να φτάσει τον κάποτε αδιατάραχτο εκδικητή σε τέτοια κατάσταση απελπισίας που να θεωρεί την ήττα του κάτι το αναπόφευκτο. Τον είχε σπάσει ψυχολογικά πολύ πριν τον αγγίξει σωματικά. Η καταστροφή της σπονδυλικής του στήλης είναι σε αυτό το σημείο απλά μια τυπική επιβεβαίωση της κυριαρχίας του Μπέιν πάνω στον Μπάτμαν.
Ο ΝΕΟΣ, ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ, ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ
Ο παράλυτος πλέον Μπρους Γουέιν παραδίδει τον μανδύα του Μπάτμαν στον τότε προστατευόμενό του βοηθό, Αζραελ. Ενας πράος και μπερδεμένος νεαρός, ο οποίος από βρέφος έχει δεχτεί πλύση εγκεφάλου από μια μυστική χριστιανική οργάνωση για να γίνει ο ανελέητος εκλεκτός πολεμιστής τους. Η αλήθεια βρίσκεται στα κόμικς.
Ο νέος Μπάτμαν, όπως και ο Μπέιν, αποτελεί την απάντηση των συγγραφέων της DC στην εμμονή της εποχής για βιαιότερους υπερήρωες. Στην πορεία της ακόλουθης χρονιάς μεταμορφώνεται κομμάτι-κομμάτι σε μια σκληρή παρωδία του εαυτού του, αντικαθιστώντας κομμάτια της στολής του με εφετζίδικα κοφτερά νύχια, πανοπλία και λεπίδες. Η βεντέτα του Μπέιν εναντίον του Μπάτμαν και η αντικατάσταση του Αζραελ μπορούν να διαβαστούν εναλλακτικά σαν μια σύγκρουση ανάμεσα στη μοραλιστική παλιά γενιά υπερηρώων και το «ακραίο» νέο κύμα αντι-ηρώων με τα μεγάλα μούσκουλα, ακόμα μεγαλύτερα όπλα και υψηλό σκορ θνησιμότητας.
Οταν ο νέος Μπάτμαν έρχεται αντιμέτωπος με τον Μπέιν, είναι η νυχτερίδα που νικάει σε επίπεδο εξυπνάδας και φυσικής υπεροχής. Αποτελειώνει τον Μπέιν κόβοντας τα καλώδια της παροχής του ναρκωτικού στο οποίο είναι εθισμένος. Ο Μπέιν όμως είναι ακόμα κι έτσι νικητής. Πρώτα έσπασε τον άνθρωπο πίσω από τη μάσκα και στη συνέχεια το σύμβολό του. Ο Μπάτμαν που νικάει τον Μπέιν έχει οδηγηθεί σε τέτοιες ακραίες συμπεριφορές που φτάνει να ισοπεδώνει τις διαφορές τους.
Ο Μπρους Γουέιν επανέρχεται (φυσικά) μετά από κάποιους μήνες για να ανακτήσει τον τίτλο του από τον -σε εκείνο το σημείο πια ολοκληρωτικά παρανοϊκό και αιμοσταγή- Αζραελ. Η ιστορία της ανάρρωσής του από την παράλυσή του στα κόμικς κάνει την αντίστοιχη λύση της ταινίας να μοιάζει ιδιοφυής σε σύγκριση. Καταλαβαίνω γιατί ο Νόλαν προτίμησε ίσως να μην κλείσει την τριλογία του με τη φυσικοθεραπεύτρια αρραβωνιαστικιά του Μπρους Γουέιν, η οποία διορθώνει την σπονδυλική στήλη του με τις μαγικές τηλεπαθητικές δυνάμεις, καταλήγοντας όμως στο τέλος της ιστορίας παγιδευμένη με το μυαλό 5χρονου παιδιού μέσα σε ένα άσυλο. Χίλιες φορές το τράβηγμα με σκοινί και τα θεραπευτικά πους-απς.
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΤΜΑΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ (;)
Με το Knightfall και τη δημιουργία του Μπέιν, η DC θέλησε να πει τη «μεγαλύτερη ιστορία του Μπάτμαν όλων των εποχών». Σε γενικές γραμμές, το κατάφερε.
Η δύναμή της δε βρίσκεται απλά στις τρανταχτές στιγμές της κλιμάκωσης κάθε κεφαλαίου (αν και αυτές παραμένουν εικονικές), στη δράση (αν και οι σκηνές των τελικών αναμετρήσεων επανεφευρίσκουν τις δυναμικές δυνατότητες του μέσου) ή στις καίριες εμφανίσεις από σύσσωμο το καστ όλων των μεγάλων εχθρών του Μπάτμαν (αν και σίγουρα δεν βλάπτει, ειδικά όταν ενσωματώνεται στην πλοκή και τη δομή με τέτοιο οργανικό τρόπο).
Και άλλοι προσπάθησαν εξάλλου έκτοτε να αντιγράψουν πρόχειρα μια τέτοια συνταγή, και απέτυχαν. Ισως (μάλλον, σίγουρα) επειδή δεν είχαν έναν ανταγωνιστή με ικανό εκτόπισμα να σηκώσει το βάρος αυτού του εγχειρήματος, και αρκετό βάθος χαρακτήρα για να κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Κάθε επιμέρους κομμάτι της πλοκής ταιριάζει απόλυτα στο στήσιμο της τελικής παράστασης της πτώσης του Μπάτμαν και κάθε εχθρός που συναντά στο διάβα του έχει ένα συγκεκριμένο σημαντικό ρόλο να παίξει.
Παρότι είναι σίγουρα αδιανόητο να αναμετρηθεί με τα κοινώς αποδεκτά (και δίκαια έτσι) αριστουργήματα του μύθου του Μπάτμαν (Year One, Dark Knight Returns) παραμένει σίγουρα η μεγαλύτερη σε μέγεθος οράματος και η πιο επιτυχημένη σε εκτέλεση αφήγηση.
Η ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΜΠΕΪΝ
Μετά το τέλος του Knightfall, ο Τσακ Ντίξον και οι υπόλοιποι συγγραφείς του Μπάτμαν βρέθηκαν μπροστά στο ερώτημα της τύχης του Μπέιν. Εδώ είχαν έναν εξαιρετικά δημοφιλή χαρακτήρα που όμως φτιάχτηκε για να υπηρετήσει μια συγκεκριμένη ιστορία. Δεν μπορούσαν να τον σκοτώσουν (είπαμε, δημοφιλής), να τον φυλακίσουν (αφού η κυριαρχία και το σπάσιμο των φυλακών είναι για αυτόν δεύτερη φύση) ή να τον καταντήσουν άμυαλο μπράβο-γλάστρα (κανείς ανάμεσα τους δεν ήταν ο Σουμάχερ).
Στο σίκουελ «Vengeance of Bane II: Redemption», ο Μπέιν εκτίει την ποινή του στην φυλακή Μπλακγκέιτ, απεξαρτημένος πλέον από το Venom και έχοντας αποδεχτεί στωικά την ενοχή του. Ενα όραμα του εαυτού του σαν παιδί τον μεταπείθει για την αθωότητά του, κάνοντάς τον να αναγνωρίσει την επήρεια του ναρκωτικού πάνω του. Αντικατοπτρίζοντας ανάποδα σημείο προς σημείο τα γεγονότα του πρώτου τόμου, ο Μπέιν καταλήγει και πάλι στην απομόνωση, βρίσκει συμμάχους, χτίζει τους μύες του χάνοντας τα εξτρά κιλά της απεξάρτησης από τα αναβολικά, γίνεται ηγέτης των κρατουμένων, οργανώνει εξέγερση και επιστρέφει στην Γκόθαμ όπου ανακηρύσσει την αθωότητά του στον Μπάτμαν.
Αυτή η ιστορία είναι η βάση για τη μετέπειτα εξέλιξή του σε έναν χαρακτήρα που μπορεί να βρίσκεται ανάλογα με τις περιστάσεις σε διαφορετικές πλευρές του νόμου, όμως παραμένει πιστός στον προσωπικό του κώδικα τιμής και ακεραιότητας - όσο και αν αυτός ο κώδικας βάζει στις περισσότερες περιπτώσεις πάνω από όλους και όλα τη δική του προσωπική ατζέντα.
Ο ΜΠΕΪΝ ΚΑΙ Η ΤΑΛΙΑ
Ο ορφανός μποντιμπιλντεράς πρώην κατάδικος και η μονάκριβη κόρη ενός αθάνατου τρομοκράτη. Αυτός οδηγείται από μια εμμονή να αποδειχθεί καλύτερος του Μπάτμαν. Αυτή βλέπει τον Μπάτμαν σαν τον απόλυτο γαμπρό και σε κάθε τους συνάντηση προσπαθεί με νύχια και με δόντια να... τεκνοποιήσει μαζί του. Τα ετερώνυμα ή έλκονται ή σφάζονται.
O Μπέιν πραγματοποιεί την πρώτη μεγάλη επιστροφή του στην ιστορία «Batman: Legacy». Αποκαλύπτεται ως ο μυστηριώδης μασκοφόρος υπηρέτης και διάδοχος του αθάνατου Ρα’ς Αλ Γκουλ, του Δαίμονα, και σύντροφος της κόρης του, Τάλια Αλ Γκουλ. Δυστυχώς, θέτει ένα κακό προηγούμενο για την απεικόνιση του Μπέιν ως μπράβου για μεγαλοκακοποιούς - ακόμα και αν στη συγκεκριμένη περίπτωση αποκαλύπτεται πως απλά χρησιμοποιεί τον Ρα’ς και την οργάνωσή του για τους δικούς του σκοπούς.
Η κρυφή προέλευση της νέας αυτής συμμαχίας αποκαλύπτεται στην μίνι σειρά «Bane of the Demon». O Μπέιν με την Τάλια γνωρίζονται σαν αντίπαλοι, το μίσος τους όμως γρήγορα μεταμορφώνεται σε κτηνώδες πάθος, το ένα φέρνει το άλλο, και ο Μπέιν καταλήγει να συστήνεται σώγαμπρος στον πατέρα της. Ο Δαίμονας εντυπωσιάζεται από τη φήμη του - και τις ικανότητές του στο σκάκι (;) - και επιλέγει τον Μπέιν για το νέο διάδοχό του. Ο Μπέιν πάλι εντυπωσιάζεται από τον τρόπο που ο αθάνατος Δαίμονας έχει νικήσει τη φυλακή του χρόνου και ίσως (ίσως, πάντα) και να το βλέπει σαν άλλη μια πρόκληση για να αποδείξει τον εαυτό του ανώτερο από τον αιώνιο αντίπαλό του. Οπως κάθε καλή ιστορία του Bane, καταλήγει, φυσικά, σε κάποιο σημείο με τον ίδιο φυλακισμένο σε αντίξοες συνθήκες να καταφέρνει να αποδρά και να αρπάζει την ηγεσία ολόκληρου του συγκροτήματος.
Στο αυτοτελές τεύχος «Batman: Bane», που είχε (ειρωνικά ελπίζω) κυκλοφορήσει παράλληλα με την εμφάνιση του Μπέιν στην τελευταία ταινία του Σουμάχερ, μετά τον (φαινομενικό) θάνατο του Ρα’ς και της κόρης του, ο Μπέιν παίρνει τον έλεγχο της τρομοκρατικής οργάνωσης. Πρώτο του μέλημα είναι να σαλπάρει ανοιχτά του Γκόθαμ κουβαλώντας ένα πυρηνικό φορτίο και απειλώντας να ανατινάξει την πόλη. Κάπως γνώριμο, σωστά;
ΜΥΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΕΞΙ
Μετά από ένα σερί από μέτριες έως χαρακτηριστικά αψυχολόγητες εμφανίσεις σε διάφορους τίτλους, ο Bane βρίσκει για πρώτη φορά σταθερό «σπίτι» ως ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές της μηνιαίας σειράς «Secret Six» της Gail Simone, με πρωταγωνιστές μια ομάδα ανατσούμπαλων δευτεροκλασάτων επί πληρωμή δολοφόνων και φρικιών που συνθέτουν μια εξωφρενικά δυσλειτουργική οικογένεια.
Ο Μπέιν εδώ εμφανίζεται πιο συγκροτημένος, σχεδόν σύννους για τα λάθη του παρελθόντος του και προσκολλημένος όσο ποτέ στη δική του διαστρεβλωμένη εκδοχή ενός κώδικα τιμής. Αντικαθιστά την αποτυχημένη σχέση του με μια κόρη διάσημου αθάνατου κακοποιού με την κόρη ενός άλλου: την Σκάνταλ Σάβατζ, κόρη του Βάνταλ Σάβατζ, αλλιώς γνωστού και ως Κέιν των Γραφών ή ο πρώτος άνθρωπος των σπηλαίων. Η σχέση αυτή τη φορά είναι πατέρα-κόρης και χαρίζει στιγμές και άβολου χιούμορ καταστάσεων (ποιος το περίμενε πως μια λεσβία θα είχε τέτοιο θέμα με ένα γεροδεμένο μπρατσαρά να της το παίζει μπαμπάς), εξετάζοντας παράλληλα τη συμπεριφορά ενός βίαιου ατόμου όπως ο Μπέιν σε μια σχέση αγάπης, όταν αρχίζει να νιώθει πως τον οδηγεί να χάσει την αιχμή του.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΜΠΕΪΝ;
Δεν έχει φτιαχτεί ακόμα φυλακή που να μπορεί να κρατήσει τον Μπέιν και εμπόδιο το οποίο να μην μπορεί να σπάσει. Εκτός ίσως από το κακό γράψιμο.
Ακόμα και στις περισσότερο γλυκανάλετες ή μονότονες εμφανίσεις του, ξεχωρίζουν τα σταθερά στοιχεία που έχουν φτάσει να τον ορίζουν. Η σχεδόν παιδική εμμονή του απέναντι στον Μπάτμαν που ισορροπεί ανάμεσα στο μίσος, τη ζήλεια και το σεβασμό. Η διαολεμένη τάση του να καταλήγει φυλακισμένος και η αντίστοιχα ακατανίκητη εμμονή του να δραπετεύει από κάθε φυλακή. Η ασφυκτική του πηγαία ανάγκη για ελευθερία. Η ορμή του να αναζητά (και να κερδίζει πάντα, έστω και για περιορισμένο διάστημα) την κυριαρχία και την αναγνώριση στο περιβάλλον του. Τα προφητικά (και συχνά φρικιαστικά συμβολικά) όνειρα του. Η ικανότητά του να αντιστέκεται και να ξεπερνά τον εθισμό και να ξαναχτίζει τον εαυτό του και τη δύναμή του. Η ψευδαίσθηση αθωότητάς του και η ανάγκη του να πιστεύει σε αυτήν. Η απέραντη εγωπάθειά του. Η εγγενής του απάθεια απέναντι στη βία.
Η αδυναμία του για τις όμορφες και πληγωμένες κόρες αθανάτων.
Η αγάπη του να ΣΠΑΕΙ πράγματα και να φωνάζει «ΜΠΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΪΝ!»
ΜΙΑ ΒΑΣΙΚΗ (ΑΛΛΑ ΕΞΟΥΘΕΝΩΤΙΚΗ) GEEK ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ:
(δείτε το σαν κυνήγι θησαυρού για το πόσες αναφορές μπορείτε να εντοπίσετε σαν easter eggs στην πλοκή και τη θεματική της φετινής ταινίας, και μοιραστείτε μαζί μας στα σχόλια)
- Ιαν 1993 Vengeance of Bane (1η εμφάνιση, ο Bane αποδρά από την Pena Dura και συναντά πρώτη φορά τον Μπάτμαν)
- Φεβ 1993 KnightFall Part One: Detective Comics #659-663, Batman #489-497 (το σχέδιο του Μπέιν)
- Ιουλ 1993 Batman #497 (το σπάσιμο της νυχτερίδας, ο Μπρους Γουέιν παράλυτος)
- Αυγ 1993 Catwoman #1-2 (Κατγούμαν εναντίον Μπέιν)
- Αυγ 1993 KnightFall Part Two: Detective Comics #664-666, Batman #498-500 (ο Αζραελ γίνεται ο νέος Μπάτμαν, σπάει τον Μπέιν)
- Οκτ 1993 Catwoman #3-4 (ο Μπέιν καθηλωμένος στη φυλακή Μπλάκγκεϊτ)
- Απρ 1994 KnightQuest The Search: Legends of the Dark Knight #59-61 (ο Μπρους Γουέιν θεραπεύεται)
- Ιουλ 1994 KnightsEnd: Detective Comics #676-677, Batman #509-510 (ο Αζραελ εκτός ελέγχου, ο αρχικός Μπάτμαν επιστρέφει)
- Νοε 1994 Prodigal: Detective Comics #679-681, Batman #512-514 (ο αρχικός Ρόμπιν αναλαμβάνει προσωρινά τον μανδύα του Μπάτμαν)
- 1995 Vengeance of Bane II The Redemption (καταλαμβάνει την φυλακή Μπλακγκεϊτ, απεξάρτηση από το Venom)
- 1996 Legacy: Detective Comics #700 (ο Μπέιν διάδοχος του Ρα’ς Αλ Γκουλ, σύντροφος της Τάλια. Νικείται από τον Μπάτμαν)
- Ιουλ 1997 Batman: Bane (αναλαμβάνει αρχηγός της Λεγεώνας των Δολοφόνων του Ρα’ς Αλ Γκουλ, απειλεί το Γκόθαμ με πυρηνική βόμβα)
- Δεκ 1997 Azrael #36-39 (Μπέιν εναντίον Σζραελ)
- Μαρ 1998 Bane of the Demon #1-4 (η πρώτη γνωριμία μεταξύ Τάλια και Μπέιν)
- Απρ 1998 Cataclysm: Azrael #40 (καθώς ο Μπέιν μεταφέρεται στη φυλακή το Γκόθαμ βυθίζεται από καταστροφικό σεισμό)
- 1999 No Man’s Land: Homecoming (επιστρέφει στην κατεστραμμένη Γκόθαμ σαν μπράβος του Λεξ Λούθορ, ανατινάσσει το Κτιριακό Αρχείο της Γκόθαμ. Οι κατοικοι της Γκόθαμ εγκλωβίζονται για ένα χρόνο και οι συμμορίες καταλαμβάνουν την πόλη.)
- Ιαν 2000 Detective Comics #740 (Μπέιν εναντίον Τζόκερ)
- 2001 Birds of Prey #26 (ξεκινά την αναζήτηση να καταστρέψει τα τρομοκρατικά κελιά του Ρα’ς αλ Γκουλ)
- 2002 Tabula Rasa: Gotham Knights #33-36 (πείθεται πως είναι ετεροθαλής αδελφός του Μπάτμαν. Οχι όμως.)
- 2004 Gotham Knights #47-49 (ο Μπάτμαν χρηματοδοτεί τον Μπέιν για να ανακαλύψει την ταυτότητα του πατέρα του)
- 2006 JSA Classified #17-18 (η προέλευση του Venom, καταστροφή της Pena Dura)
- 2007 Checkmate #12 (κηρύσσει χούντα στην πατρίδα του Σάντα Πρίσκα)
- 2008 Secret Six #1 (γνωριμία με την Σκάνταλ Σάβατζ)
- Μάιος 2009 Secret Six #7 (ξαναχρησιμοποιεί για πρώτη φορά Venom )
- Ιούλιος 2009 Secret Six #9-10 (αναλαμβάνει για μια νύχτα το ρόλο του Μπάτμαν, νικάει πάλι την εξάρτηση στο Venom)
- 2010 Secret Six #25-28 (καταλαμβάνει τον εξωγήινο κόσμο του Σκάρταρις, καβάλα σε δεινόσαυρο #awesome)
- Μάη 2011 Secret Six #31-33 (ο Μπέιν στην κόλαση, ξαφνιασμένος)
- Αυγ 2011 Secret Six #34 (ο Μπέιν βγαίνει ραντεβού σε Λούνα Παρκ, άχουτο)
- Σεπ 2011 Secret Six #35-36 (τελική μάχη εναντίον όλων των υπερηρώων της DC)
