Δεκατέσσερα χρόνια μετά τα «4 Μαύρα Κοστούμια», ο Ρένος Χαραλαμπίδης επιστρέφει στο σινεμά με την πέμπτη του ταινία μεγάλου μήκους, τον «Νυχτερινό Εκφωνητή», μια αναλογική προσωπική εξομολόγηση για την κρίση των 50 και μαζί μια περιδίνηση στην «αρχαία» Αθήνα ενός κάποιο ένδοξου παρελθόντος. Ανάμεσα τους και ένας έρωτας από αυτούς που σε σημαδεύουν για πάντα...
Στο Flix, ο Ρένος Χαραλαμπίδης μοιράζεται τη νέα έκδοση του φιλμικού του μανιφέστου.
Σημειώσεις από τα γυρίσματα του «Νυχτερινού Εκφωνητή»
Σε κάθε νέα μου ταινία ανανεώνω το προσωπικό μου φιλμικό μανιφέστο. Αυτές είναι κάποιες σκέψεις και γρήγορες σημειώσεις απο τα φθινωπορινά γυρίσματα του «Νυχτερινού Εκφωνητή».
Μπαίνω στα γυρίσματα σημαίνει ότι ανα πάσα στιγμή μπορούν να ανατραπούν όλα τα σχέδια της προετοιμασιας. Είναι κάπως σαν τον ξαφνικό έρωτα.
Πάντα στην διάρκεια των γυρισμάτων βρισκω τρόπους για να στρέφομαι στην εσωτερική μου κρυψώνα. Εκεί που υπάρχει η μέσα μου σιωπή και την φέρω προσεκτικά στο σετ.
Στην επιφάνεια όλα τα βήματα μελετημένα. Στον βυθό διεργασίες που τις ξέρω μόνο εγώ. Και πρέπει να τις ξέρω μόνο εγώ. Μην φορτώσω την ευθύνη σε άλλους. Ξέρω να κρατάω μυστικά. Σαν τους ταχυδακτυλουργούς.
Χρησιμοποίησα μεγάλη γκάμα φακών γιατι περνάω σε αντιφατικούς χώρους.
Στενό ραδιοφωνικό στούντιο με φακό 50 mm. Τον ειλικρινή. Δείχνει το πρόσωπο ως έχει. Κάποιες φορές για το κοντινό στο χρησιμοποιώ τον 75mm. Πίσω από το πρόσωπο όλα τα γλυκαίνει με την ζεστασιά και την απροσδιοριστία του φλου.Και μοιραία τα ανοιχτά αστικά τοπία με την σιγουριά του 18mm. Δυσδιάκριτες φωνές φακών και ψιθυρισμοί κινήσεων της καμερας. Σιγανά λόγια του κινηματογραφικού σύμπαντος για του μυημένους.
Η αβάστακτη, ανάλαφρη μαγεία του τράβελινγκ. Βασικό συστατικό αυθεντικής σινεποίησης. Η μοναδική κίνηση της κάμερας που εμπεριέχει την λέξη ταξίδι. Η κάμερα σε βαγονέτο ταξιδεύει σε ράγες στην πύλη του Ανδριανού και στην αρχαία ρωμαϊκή αγορά. Σαν ταξίδια στο χρόνο.
Η λειτουργία της σκιάς στην μεγάλη οθόνη είναι όπως η λειτουργία της παύσης στην μουσική. Η σκιά δεν είναι απουσία, είναι μία κρυψώνα. Κρύβεις για να δυναμώσεις την ένταση της αποκάλυψης.
Εμπιστεύομαι την τεχνική του voice over. Είναι σα να μιλάει ταινία στον εαυτό της. Της ξεφεύγουν μυστικά κάνει το θεατή συνένοχο. Ο εκτεθειμένος εσωτερικός μονόλογος του φιλμ.
Το αυτί αποκαλύπτει την ταινία. Λέμε «άκου να δεις» και όχι δες για να ακούσεις. Η πρώτη επαφή του άνθρωπού με τον έξω κόσμο είναι με ήχους και όχι με εικόνες. Το έμβρυο δε βλέπει. Ακούει. Όλα είναι γραμμένα στους ήχους το παρελθόν το παρόν και το μέλλον. Ο άνθρωπος του κινηματογράφου πρέπει να αφουγκράζεται το πως κοινό αυτή η ζωή την ηχητική μπάντα του εδώ και το τώρα. Μόνο αυτούς που αποκωδικοποιεί αποκωδικοποιεί το θόρυβο του παρόντος μπορεί να θρέψει ανάγκες της σινεματικής αφήγησης.
Μένω σιωπηλός μπροστά στο χειρόγραφο του σεναρίου. Στην πρώτη εκδοχή. Περιμένω να ακούσω την μυστική μελωδία του σεναρίου. Πρέπει να ηχεί ακατάπαυστα μέσα μου.
Το εσωτερικό και εξωτερικό τοπίο. Συνομιλούν και συνωμοτούν. Το ένα καθορίζει το άλλο. Είμαι αυτό το τοπίο που εγώ επιλέγω.
Δεν θέλω το κοινό να βλέπει τις ταινίες μου αλλά οι ταινίες μου το κοινό. Το φιλμ είναι που κρυφοκοιτά το θεατή.
Κανείς ποτέ δεν θα γυρίσει μία ταινία όπως πραγματικά τη θέλει αυτός. Οι ταινίες γυρίζονται όπως θέλουν αυτές.
Αφήνω την ταινία να με οδηγεί. Ξέρει αυτή. Θα με βγάλει μόνη της από το λαβύρινθο.
Ρένος Χαραλαμπίδης
Ο «Νυχτερινός Εκφωνητής» του Ρένου Χαραλαμπίδη βγαίνει στις αίθουσες την Πέμπτη 20 Ιουνίου από την Danaos Films.
