Θέλοντας να μεταμορφώσει την κομματική προπαγάνδα σε κάτι που να δείχνει μοντέρνο κι ελκυστικό, το «Beginning of the Great Revival», αφηγείται την ιστορία της ίδρυσης του Κομμουνιστικού κόμματος, χρησιμοποιώντας την γλώσσα στην οποία είναι εξοικειωμένοι πια, οι θεατές της χώρας, αυτή των Χολιγουντιανών blockbuster και των Κορεάτικων soap operas.
Με κόστος που αγγίζει τα δώδεκα εκατομύρια δολάρια (όταν μόλις δέκα κινέζικες ταινίες πέρσι είχαν μπάτζετ μεγαλύτερο από ενάμισι εκατομμύριο) κι ένα καστ που μετρά 170 από τους μεγαλύτερους σταρ της χώρας (ανάμεσά τους οι Τσόου Γιουν-Φατ και Αντι Λάου), φιλοδοξεί να είναι μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του Κινέζικου σινεμά.
Αλλά δεν σκοπεύει να μείνει απλά στις φιλοδοξίες.
Ηδη οι μαθητές των σχολείων, οι υπάλληλοι στις κρατικές υπηρεσίες, οι φοιτητές, καλούνται να αφήσουν για δυο ώρες τις δουλειές ή τις σπουδές τους προκειμένου να δουν την ταινία, πολλές φορές με εισιτήρια που πληρώνει γι αυτούς το ίδιο το κράτος.
Αν αυτό δεν ήταν αρκετό, σχεδόν όλες οι 6200 οθόνες των κινέζικων κινηματογράφων, παίζουν μόνο το «Beginning of the Great Revival» (αναβάλλοντας την έξοδο ταινιών όπως το «Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου: Μέρος Δεύτερο» για αργότερα), ενώ κανείς από τους κριτικούς στα μέσα ενημέρωσης, δεν έχει δικαίωμα να γράψει αρνητικά για το φιλμ.
Διαγωνισμοί για την καλύτερη κριτική, εκδρομές από την επαρχία για την παρακολούθηση του φιλμ, εκθέσεις με πίνακες εμπνευσμένους από την ταινία, συναυλίες με κομμουνιστικούς ύμνους στα multiplex, είναι ανάμεσα στα πράγματα που έχουν προγραμματιστεί για την προώθηση του φιλμ.
Κι ακόμη, υπάλληλοι της κυβέρνησης περιπολούν το internet και κατεβάζουν ποστ ή διορθώνουν σχόλια σε blogs και site που γράφουν οτιδήποτε αρνητικό σε σχέση με την ταινία.
Το internet άλλωστε αποτελεί βασικό εχθρό του μηχανισμού προπαγάνδας της Κινέζικης κυβέρνησης και το φιλμ στοχεύει ακριβώς στο νεανικό κοινό που σερφάρει στο διαδίκτυο, θέλοντας να αλλάξει την νοοτροπία του, με μια ταινία που δεν τσιγκουνεύεται χρήμα ή θέαμα προκειμένου να περάσει το μήνυμα της.
Το οποίο είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από διακριτικό.
Στην τελευταία σκηνή του φιλμ, το οποίο ξεμπερδεύει με την ιστορία γρήγορα για να επικεντρωθεί σε μια αγιογραφία του Μάο Τσετουνγκ, η φράση «κάτω από την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος η Κίνα προχώρησε στο ένδοξο μονοπάτι της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας, του εθνικού πλούτου και δύναμης», εμφανίζεται πάνω από ένα πλάνο της πλατείας Τιενανμέν, η οποία, είναι γεμάτη από ψηφιακούς κομμουνιστές που ζητωκραυγάζουν.
Η προώθηση της ταινίας θα κορυφωθεί καθώς πλησιάζει η επέτειος της ίδρυσης του Κόμματος στις 1 Ιουλίου, αλλά οι κινηματογράφοι θα συνεχίζουν να την προβάλλουν, μέχρι οι εισπράξεις της να ξεπεράσουν το επιθυμητό ποσόν, που θα την μεταμορφώσει σε έναν δύσκολο να ξεπεραστεί θρίαμβο.
Μέχρι τώρα στα ταμεία των σινεμά μπορεί να έχουν συγκεντρωθεί πάνω από είκοσι εκατομμύρια δολάρια, όμως όπως αναφέρουν αρκετές πηγές, τα χρήματα δεν μεταφράζονται απαραίτητα σε θεατές. Πολλοί από τους εργαζόμενους παίρνουν το δωρεάν εισιτήριο που τους προσφέρουν οι εργοδότες τους και το ρεπό που πάει μαζί προκειμένου να δουν το φιλμ, αλλά προτιμούν να κάνουν οτιδήποτε άλλο από το να κλειστούν σε μια αίθουσα.
Και δυστυχώς για τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του Κομμουνιστικού ιδεώδους, ακόμη και μια ταινία κατασκευασμένη με τους αλάθητους κανόνες της κομματικής προπαγάνδας, δεν μπορεί να αποφύγει τους δαίμονες του καπιταλισμού. Σε μια από τις σκηνές του φιλμ, η σύζυγος του Μάο προσφέρει στον αγαπημένο της ένα ρολόι ως σύμβολο αιώνιας αγάπης και η κάμερα μένει για ώρα στο καντράν του, ώστε κανείς να μην έχει αμφιβολία ότι το ρολόι είναι «Οmega».
Την δυτική διαφθορά μπορεί να την μίσησαν πολλοί, τα λεφτά του product placement όμως τ αγάπησαν όλοι...
