Ο «Σούπερ Δημήτριος», η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιώργου Παπαϊωάννου είναι στην πραγματικότητα μια ταινία φαινόμενο... της κρίσης. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς μια ταινία φαινόμενο γενικά. Φτιαγμένη σχεδόν χωρίς χρήματα - κόστισε περίπου 2.000 ευρώ - είναι ένα ακόμη δείγμα του ελληνικού do it yourself κύματος και ταυτόχρονα μια υπερπαραγωγή επιστημονικής φαντασίας. Ή περίπου...
Με μια εξωφρενική ιδέα που θέλει τη Θεσσαλονίκη να διαθέτει τον δικό της super hero στη μορφή του «Σούπερ Δημήτριου» και με αποστολή του να σώσει την πόλη από τα σατανικά σχέδια του Κάπτεν Φ.ΡΟΜ (το όνομα του δεν είναι καθόλου τυχαίο!), ο Γιώργος Παπαϊωάννου και η παρέα του (βλ. OtiΝaNai Productions) αντέστρεψαν τις σταθερές αποδεικνύοντας πως «χρήμα είναι ο χρόνος» και ξεκινώντας με την ιδέα της ταινίας το 2008 κατέληξαν να παρουσιάσουν την ταινία τους στο 52ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2011.
«Η ταινία γυρίστηκε χωρίς χρήματα αλλά με πολύ κόπο, πολύ μεράκι και την βοήθεια φίλων και συγγενών. Η ταινία μας πήρε περίπου ένα χρόνο για να γυριστεί λόγω απόστασης. Την οργάνωση της παραγωγής ανέλαβα εγώ με την βοήθεια του Δημήτρη Παπαβασιλείου, που έχει κάνει και τη μουσική της ταινίας. Εγώ Αθήνα, ο Δημήτρης Λειβαδιά, έπρεπε κάθε φορά να κανονίζουμε πότε θα ανέβουμε Θεσσαλονίκη αλλά και να συγχρονίσουμε τα προγράμματα όλων για να καταφέρουμε να κάνουμε γύρισμα. Με λίγα λόγια, ο "Σούπερ Δημήτριος" φτιάχτηκε σε σαββατοκύριακα, αργίες και άδειες. Ξεκίνησε ουσιαστικά Σεπτέμβρη 2009, ολοκληρώθηκε Αύγουστο 2011 και έκανε πρεμιέρα στο 52ο Φ.Κ.Θ. τον Νοέμβρη.», εξομολογείται ο Γιώργος Παπαϊωάννου, ο οποίος είδε την ταινία του να προβάλλεται σε sold out παραστάσεις στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, να κατακτά cult following τουλάχιστον ανάμεσα στους Θεσσαλονικιούς και να φεύγει - δικαιωματικά - με το βραβείο κοινού.
Τι μεσολάβησε από το 2008 μέχρι σήμερα;
Η κρίση που μοιάζει να είναι πανταχού παρούσα στον «Σούπερ Δημήτριο» είναι πλέον απτή καθημερινότητα, σήμερα περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε η Ελλάδα θα χρειαζόταν έναν υπερήρωα για να τη σώσει και όλα τα σύμβολα που χρησιμοποεί ο «Σούπερ Δημήτριος» για να αλώσει το χριστιανορθόδοξο ιδεώδες αρχίζουν με αργές κινήσεις να σβήνουν.
Μια χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας που μπορείτε να δείτε εδώ αποκλειστικά είναι κάτι περισσότερο από ενδεικτική και συνοδεύεται από την χαρακτηριστική υπενθύμιση της OTiNaNAi Productions πως: ο Σούπερ Δημήτριος μπορεί να ιδρώνει.. αλλά δεν ιδρώνει τ' αυτί του!.
Προφήτης ή όχι, ιδρωμένος ή μη, ο «Σούπερ Δημήτριος» είναι πολύ λιγότερα απ' όσα θα ήθελαν να του φορτώσουν οι θεωρητικοί του σινεμά και πολύ περισσότερα απ' όσα ίσως πιστεύουν γι' αυτόν οι ίδιοι οι δημιουργοί του.
Είναι ένας «χαβαλές» που μέσα του χωράνε από το Σκοπιανό και τη νεοελληνική καφρίλα μέχρι ένα homage στα b-movies του αμερικάνικου σινεμά, ο Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, μια σκηνή ανθολογίας (αυτή με τον Λευκό Πύργο ως τεράστιο φραπέ), η οικονομική και όχι μόνο κρίση και μαζί τα ελαττώματα μιας no budget πρώτης ταινίας που έπρεπε να γίνει με κάθε ή συγκεκριμένα με κανένα κόστος!
Σε κάθε περίπτωση είναι η πράξη αγάπης ενός σκηνοθέτη που παραδέχεται τους περισσότερους από έναν λόγους για τους οποίους θέλησε να τον δει τον ήρωα του να ίπταται στους αιθέρες της Θεσσαλονίκης: «Εκανα αυτήν την ταινία γιατί αγαπάω το σινεμά. Αγαπάω τη Θεσσαλονίκη. Γιατί ήθελα να μάθω πως γίνεται μια ταινία... να δω αν μπορώ να κάνω μια ταινία. Για να περάσω καλά με τους φίλους μου. Για όλα τα παραπάνω και για άλλα τόσα. Ο "Σούπερ Δημήτριος" ήταν μια πρώτη προσπάθεια. Ενα μεγάλο σχολείο. Ενα πείραμα. Ενα στοίχημα. Μια διαφορετική πρόταση στον ελληνικό κινηματογράφο. Ο,τι πιο όμορφο και δημιουργικό έχω κάνει με την παρέα μου.»
Ο «Σούπερ Δημήτριος» προσγειώνεται στην Αθήνα από τις 19 Απριλίου στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε καθημερινές προβολές στις 21.30 και μια έξτρα προβολή το Σάββατο 21 Απριλίου στις 19.30 με ελληνικούς υπότιτλους για άτομα με προβλήματα ακοής και Q&A με τους συντελεστές.
Διαβάστε περισσότερα για την ταινία στο επίσημο site του «Σούπερ Δημήτριου» και δείτε παρακάτω το τρέιλερ.
