Η Σιγκούρνεϊ Γουίβερ έχει μια μοναδικότητα σ' όλη την καριέρα της. Από το όνομά της, που επέλεξε μόνη της (αντί του Σούζαν Αλεξάντρα), από μια ηρωίδα του «Υπέροχου Γκάτσμπι» - για την ακρίβεια από την «σύζυγο του Σιγκούρνεϊ Χάουαρντ», ένα όνομα, δηλαδή, αντρικό. Από τον τρόπο με τον οποίο ενσάρκωσε ηρωίδες δράσης σε ταινίες είδους, με ιέρεια την Ελεν Ρίπλεϊ των «Alien», και συνδέθηκε με σκηνοθέτες σαν τον Ρίντλεϊ Σκοτ και τον Τζέιμς Κάμερον. Από το θάρρος της, πάντα, να μιλά λίγο, λιτά αλλά καθοριστικά. Στο απαράμιλλο στιλ της, σε μια καριέρα πέντε δεκαετιών και κάτι, που παραμένει απολύτως ενεργή, στη διαφορετικότητά της μέσα στο αμερικανικό star system, που ανέκαθεν παρουσιαζόταν με τον πιο φυσικό τρόπο και πάντα λίγο σκανταλιάρικα.
Διαβάστε ακόμη: Λεά Σεντού | «Υπάρχει πάντα μια ομορφιά και στην πραγματικότητα»
Στη νέα ταινία του Πολ Σρέιντερ, «Master Gardener» που, μετά την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Βενετίας, βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες την Πέμπτη, 8 Ιουνίου, από τη The Film Group, η Σιγκούρνεϊ Γουίβερ είναι η Νόρμα, μια steel magnolia του σύγχρονου αμερικανικού Νότου. Κυρία μιας έπαυλης με τεράστιο, ιστορικό κήπο, ρατσίστρια γιατί έτσι έχει μάθει όλη της τη ζωή, έχει ως προστατευόμενο τον Νάρβελ, τον αρχικηπουρό της με το σκοτεινό παρελθόν. Μαζί του συζητά για τα φυτά και τα δέντρα, δειπνεί μια φορά τη βδομάδα και μετά το επιδόρπιο τον οδηγεί στην κρεβατοκάμαρά της. Οταν, όμως, ο Νάρβελ θελήσει, με τη σειρά του, να «σώσει» τη μαύρη, ευάλωττη μικρανεψιά τής Νόρμα, εκείνη θα δει τον κόσμο της να καταρρέει - και θα επιτεθεί.
Το Flix μίλησε με τη Σιγκούρνεϊ Γουίβερ γι' αυτήν εδώ τη Νόρμα και όλους τους συναρπαστικούς ρόλους που έχει παίξει, για τη γυναίκα που είναι και τις γυναίκες που θαυμάζει και για τα αβαντάζ του χρόνου που περνά. Διαβάστε παρακάτω.
Για τη Νόρμα Θα σου πω τι βρίσκω ενδιαφέρον. Νομίζω πως η Νόρμα αλλάζει ως ηρωίδα. Οταν τη γνωρίζουμε είναι μια γυναίκα πολύ σίγουρη για τον εαυτό της. Εχει αναλάβει να προστατεύσει αυτόν τον άντρα και τον τοποθετεί στον κήπο. Αυτή είναι μια ιδέα του 19ου αιώνα, ότι το να φροντίζεις τα φυτά μπορεί να σου προσφέρει ένα είδος εξιλέωσης. Κι αυτό λειτουργεί μια χαρά για τη Νόρμα: της αρέσει να πάρει μαζί της τον Νάρβελ στην εκκλησία, για να κάνει επίδειξη, είναι μια ασυνήθιστη πλούσια, αλλά πιστεύω πως αλλάζει στην πορεία, γιατί θεωρώ πως νοιάζεται ειλικρινά για τον Νάρβελ, έχει μάθει να βασίζεται σ’ εκείνον για τόσα πράγματα. Μόνο που όταν βλέπει τη σχέση του Νάρβελ με την ανιψιά της, τη Μάγια, νιώθει ότι έχει χάσει κι ως χαμένη δεν συμπεριφέρεται πολύ ωραία. Βλέπουμε μια εντελώς διαφορετική πλευρά της, γι’ αυτήν η αλλαγή είναι τεράστια. Δεν είμαι σίγουρη ότι αλλάζει η ιδεολογία της, αλλά ανοίγει το κουτί της Πανδώρας ως προς το τι αποκαλύπτει για τον εαυτό της, τη ζήλεια, την οργή, την εκδικητικότητα που ως τότε τα έχει καλά κρυμμένα κάτω από τον μεγαλόπρεπο αλλά και φιλικό τρόπο που έχει με όλους, όταν έχει το πάνω χέρι.
Είναι εκπληκτικό ότι κάποια στην ηλικία μου μπορεί να παίξει μια ηρωίδα σαν τη Νόρμα, μια πολύπλοκη γυναίκα, στην ίδια ηλικία μ’ εμένα, με μια ζωντανή σεξουαλική ζωή κι ένα δυνατό πάθος.»
Πώς αγκαλιάζεις μια αρνητική ηρωίδα Είναι γραμμένη με εκπληκτικό τρόπο. Οταν πρωτοσυνάντησα τον Πολ, μου περιέγραψε την ιστορία σαν ένα ερωτικό τρίγωνο κι έγραψε τη Νόρμα ώστε να είναι αρκετά ειλικρινής για τη σχέση της με τη μικρανεψιά της στο παρελθόν. Είναι ανοιχτη για το τι θέλει από τον Νάρβελ, είναι έτοιμη να προσπεράσει τα παιδιά της και ν’ αφήσει στον Νάρβελ τον κήπο. Οι άνθρωποι που είχα στο μυαλό μου όταν «συναρμολογούσα» τη Νόρμα ήταν δυο μεγαλύτερες γυναίκες, φίλες μου που θαυμάζω πολύ. Και οι δύο, είτε είχαν χρήματα είτε όχι, ανατράφηκαν ώστε να πιστεύουν ότι ο δικός τους τρόπος ήταν ο σωστός. Κι έτσι νιώθω τρυφερότητα για τη Νόρμα, επιπλέον είναι εκπληκτικό ότι κάποια στην ηλικία μου μπορεί να παίξει μια ηρωίδα σαν τη Νόρμα, μια πολύπλοκη γυναίκα, στην ίδια ηλικία μ’ εμένα, με μια ζωντανή σεξουαλική ζωή κι ένα δυνατό πάθος. Φυσικά και μπορώ μόνο να προσεγγίζω κάθε ηρωίδα χωρίς να την κρίνω. Κάποιος μπορεί εύκολα να κατακρίνει τη Νόρμα, αλλά δεν νομίζω ότι ο Πολ την έγραψε έτσι κι ούτε εγώ την έπαιξα έτσι.
Για τον Πολ Σρέιντερ Προέρχομαι από το θέατρο, είμαι πολύ πιστή στο σενάριο και δεν νομίζω ότι ποτέ συνδέθηκα μ’ ένα σενάριο που δεν θαύμαζα. Αυτό δεν θα το έκανα ποτέ, ακόμα κι αν ο ρόλος μου άρεσε. Πραγματικά θαυμάζω την ακρίβεια και την κομψότητα αυτού του σεναρίου και το μυστήριο που υποβόσκει. Επιπλέον, είμαι μανιώδης κηπουρός! Πιστεύω στη λυτρωτική δύναμη των κήπων, είναι καταφύγια από τον κόσμο, με πολλούς τρόπους. Μου έστειλαν το σενάριο και την επόμενη μέρα συναντήθηκα με τον Πολ, του έθεσα άπειρες ερωτήσεις που είχα για τη Νόρμα. Ξέχασα βέβαια εντελώς ν’ αναφέρω όλα τα πράγματα που μου άρεσαν στο σενάριο – αλλά και σ’ όλη την καριέρα του, είμαι μεγάλη φαν της δουλειάς του. Γνωριζόμασταν, αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα συνεργαστούμε γιατί οι ταινίες του εστιάζουν πάντα σε δυνατούς άνδρες ήρωες. Είχα δει και πρόσφατα το «First Reformed» και το «The Card Counter» και μου άρεσαν και τα δύο πολύ. Πραγματικά θεωρώ ότι ενώ σήμερα έχει ν’ αντιμετωπίσει σωματικές προκλήσεις, ζητήματα υγείας, βρίσκεται στα καλύτερά του. Δουλεύει μ’ έναν πολύ ενστικτώδη, συνοπτικό τρόπο. Γυρίσαμε αυτή την ταινία σε 20 μέρες και με σχεδόν καθόλου μπάτζετ. Κάποια από τα ρούχα που φοράει η Νόρμα στην ταινία τα βρήκαμε στην ντουλάπα μου, ρούχα από παλιότερες ταινίες που τα ταιριάξαμε διαφορετικά. Για τα ρούχα τής Νόρμα δεν ξοδέψαμε ούτε ένα δολάριο. Ο Πολ έγραψε τη Νόρμα, μια γυναίκα που επιμένει στις απόψεις της ηχηρά κι ήταν κάπως μεγαλειώδες να ενσαρκώνεις μια τέτοια ηρωίδα.
Δεν ήταν ποτέ συνειδητός στόχος μου να δείξω τις γυναίκες στο σινεμά μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο, είναι απλώς το πώς βλέπω τις γυναίκες, πάντα δυνατές. Δεν θα υποδυθώ ποτέ μια γυναίκα που καταρρέει, γιατί όταν βρίσκεσαι σε μια στιγμή κρίσης, δεν προλαβαίνεις να καταρρεύσεις.»
Για το πώς έγινε feminist icon Παίζω τις γυναίκες ηρωίδες όπως τις βλέπω κι ειλικρινά πιστεύω πως οι γυναίκες είναι, όντως, πολύ δυνατές. Απλώς κάποιες δεν έχουν ανακαλύψει τη δύναμή τους ακόμα. Αλλά ο κόσμος υφίσταται χάρη στις γυναίκες κι οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή σε τόσες καταστροφές, ειδικά αυτόν τον καιρό, οι γυναίκες φροντίζουν για την οικογένεια, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους. Κάνουν πολύ μεγάλο μέρος της δουλειάς για να συνεχίσει η κοινωνία να λειτουργεί. Ετσι βλέπω τις γυναίκες, ίσως και γιατί η μητέρα μου είχε πολύ δυνατή προσωπικότητα. Δεν ήταν ποτέ συνειδητός στόχος μου να δείξω τις γυναίκες στο σινεμά μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο, είναι απλώς το πώς βλέπω τις γυναίκες, πάντα δυνατές και δεν θα υποδυθώ ποτέ μια γυναίκα που καταρρέει, γιατί θεωρώ πως όταν βρίσκεσαι σε μια στιγμή κρίσης, δεν προλαβαίνεις να καταρρεύσεις. Συνήθως δεν έχει χρόνο να ψάξεις έναν άντρα για να στηριχτείς πάνω του. Οι γυναίκες πολύ συχνά λύνουν τα προβλήματά τους μόνες τους, ή ηγούνται σε μια συνθήκη, δεν είναι για μένα πολιτική άποψη, πραγματικά έτσι τις βλέπω. Μπορεί να έχω τη φήμη ότι ενσαρκώνω δυνατές γυναίκας, αλλά στην πραγματικότητα απλώς βλέπω τις γυναίκες ως δυνατά πλάσματα, δεν προσπαθώ εγώ να τις δείξω έτσι. Αλλωστε δεν θα μ’ ενδιέφερε ένα σενάριο όπου η ηρωίδα δεν θα ήταν πειστική για μένα.
Αυτή είναι η αλήθεια μου τώρα Φέτος, αυτή τη σεζόν, βγαίνουν τέσσερις ταινίες όπου παίζω. Ναι, έχω πίσω μου μια μεγάλη καριέρα που μου δίνει χαρά, αλλά μου δίνει και τη δυνατότητα να κάνω, τώρα, τα πράγματα που θέλω. Και οι φετινοί ρόλοι μου, στο «Master Gardener», στο «Avatar», στο «Call Jane», μου προσφέρουν από που ανέκαθεν ήθελα, να μην επαναλαμβάνομαι, να κινούμαι από μεγάλες σε μικρές ταινίες και πίσω. Μόλις τελείωσα μια υπέροχη ταινία με τον Σκοτ Ντέρικσον, το «The Gorge», που γυρίσαμε στο Λονδίνο, ετοιμάζομαι να δουλέψω με τον Μπράιαν Φούλερ και τον Μαντς Μίκελσεν σε μια ταινία που θα κάνουμε στη Βουδαπέστη. Κάνω αυτό που έκανα πάντα. Ναι, συνειδητοποιώ ότι είμαι πιο γνωστή απ’ ό,τι όταν ξεκίνησα, ταυτόχρονα ευχαριστιέμαι τη δουλειά περισσότερο γιατί νομίζω ότι νεότερη την έπαιρνα υπερβολικά στα σοβαρά. Τώρα εμπιστεύομαι περισσότερο τον εαυτό μου, ξέρω ποια είναι τα πράγματα για τα οποία δεν χρειάζεται ν’ ανησυχώ, είμαι πιο απελευθερωμένη στο γύρισμα, είναι σαν κάτι που έχει πει ο Αριστοτέλης και ξέρω ότι τώρα θα το καταστρέψω, αλλά έχει πει κάτι σαν «ευτυχία είναι όταν γνωρίζεις πώς να κάνεις κάτι κι έχεις την ευκαιρία να το κάνεις». Νιώθω πως αυτή είναι η αλήθεια μου τώρα. Δεν ξεκινάω πια από το μηδέν, οι σκηνοθέτες έρχονται σ’ εμένα, για όποιον λόγο, δεν ξέρω ούτε ο Πολ γιατί ήρθε σ’ εμένα, αλλά χαίρομαι πολύ που το έκανε.
