Οταν τη νύχτα της Κυριακής των Βαΐων ο δεκαεπτάχρονος Ige (Φιλιππινέζος δεύτερης γενιάς), ανατινάζει ένα κουτί των Ελληνικών ταχυδρομείων, συγχρόνως ανατινάζει και τις ζωές των γειτόνων του. Η ιστορία εκτυλίσσεται στην υποβαθμισμένη περιοχή των Πατησίων. Μια αστική περιοχή της Μητρόπολης Αθήνα, που όμως έχει παρακμάσει τόσο που περισσότερο θυμίζει βραζιλιάνικη φαβέλα, παρά συνοικία πρωτεύουσας της Δυτικής Ευρώπης. Αυτή την εποχή τα Πατήσια είναι πιο γκρίζα και πιο παρηκμασμένα από ποτέ. Το σκοτάδι «κρύβει» τρομακτικές φιγούρες, στο πέρασμα των ηρώων μας. Και η επερχόμενη Ανοιξη στην πόλη δεν μοιάζει ικανή να νικήσει την επέλαση του «σκοταδιού».
Η ταινία φιλοδοξεί να καταγράψει τον εσωτερικό κόσμο των «αφανών» κατοίκων των γκετοποιημένων γειτονιών των μεγαλουπόλεων της Ευρώπης του 21ου αιώνα. Μέσα από την ανάδειξη των ονείρων τους και την σύγκρουση με την σκληρή πραγματικότητα η ιστορία επιχειρεί να κάνει ένα σχόλιο πάνω στην αντιμετώπιση της πολιτισμένης Ευρώπης, απέναντι σε όλους τους ανθρώπους «χωρίς πατρίδα». Οι ήρωες της ταινίας είναι διαφορετικής προέλευσης και κουλτούρας, όμως ζουν στον ίδιο δρόμο, και ενώ μέχρι τώρα δεν έδιναν σημασία ό ένας στον άλλο τελικά αναγκάζονται να εμπλακούν μεταξύ τους.
Η ταινία επιχειρεί να θίξει την μοναξιά που προέρχεται από την απόλυτη αποξένωση και τον φόβο του διαφορετικού. Οι ήρωες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως φτωχοδιάβολοι σε μια διαρκή προσπάθεια επιβίωσης. Η περίοδος του Πάσχα είναι ιδιαίτερη για κάποιους, ενώ για κάποιους άλλους δεν έχει καμία σημασία, αυτό όμως που έχει σημασία στην επιλογή του φιλμικού χρόνου της συγκεκριμένης περιόδου είναι η ειρωνεία των περιστάσεων στα γεγονότα που συμβαίνουν στον κάθε χαρακτήρα.
Στο «Holy Boom» συναντάμε ανθρώπους «σε κίνηση». Ανθρώπους που προσπαθούν να αποδεχτούν την καινούργια πραγματικότητα της –συχνά- αναγκαστικής συνύπαρξης ανθρώπων από διαφορετικούς πολιτισμούς και συνήθειες, που τους ενώνει όμως η ασίγαστη ανάγκη για ψυχική και φυσική επιβίωση. Κι όταν συμβαίνει αυτή η διάδραση, τότε «αποκαλύπτεται» σε όλο της το μεγαλείο μια αλήθεια που είναι τόσο κοινή, αλλά ταυτόχρονα τόσο εύκολα ξεχνιέται: ότι στο βάθος τα προβλήματα και τα «θέλω» των ανθρώπων είναι ίδια! Η φτώχεια και η ανάγκη του να ζεις μια καλύτερη ζωή, η ανάγκη του να ανήκεις κάπου, η αποδοχή, η αγάπη και η εμπιστοσύνη.Στην προετοιμασία της ταινίας οι δυσκολίες που συναντήσαμε ήταν μεγάλες. Από το casting μέχρι την ανεύρεση χώρων. Αυτό που μοιάζει τόσο εύκολο μια γειτονιά τόσο συνηθισμένη…όπου όμως κανείς δεν θέλει να ανοίξει τη πόρτα του σε κάποιον που δεν γνωρίζει.
Μέσα από την ανάδειξη των ονείρων τους και την σύγκρουση με την σκληρή πραγματικότητα η ιστορία επιχειρεί να κάνει ένα σχόλιο πάνω στην αντιμετώπιση της πολιτισμένης Ευρώπης, απέναντι σε όλους τους ανθρώπους «χωρίς πατρίδα». Οι ήρωες της ταινίας είναι διαφορετικής προέλευσης και κουλτούρας, όμως ζουν στον ίδιο δρόμο, και ενώ μέχρι τώρα δεν έδιναν σημασία ό ένας στον άλλο τελικά αναγκάζονται να εμπλακούν μεταξύ τους.
Ο Σπύρος που υποδύεται τον IGE είναι παιδί δεύτερης γενιάς μεταναστών στην Αθήνα. Ζει με τη μητέρα του και τον αδελφό του. Δουλεύει περιστασιακά και η ταινία αποτέλεσε ένα ευχάριστο διάλειμμα στη ζωή του. Η διαδικασία τον γοήτευσε πολύ και ερχόταν στο γύρισμα ακόμη και τις ημέρες που δεν είχε δουλειά.
Η Luli αποτελεί την καλύτερη επιλογή που θα μπορούσε να υπάρχει στην ταινία… Ως ηθοποιός έχει τρομερή πειθαρχία. Η αφοσίωση της στο ρόλο ήταν καταλυτική για το αποτέλεσμα. Η Luli έμεινε στην Αθήνα σχεδόν ένα μήνα για τις ανάγκες των γυρισμάτων., Την πρώτη ημέρα που ήρθε στο fitting μεταμορφώθηκε σε ADIA (η νεοφερμένη ημιπαράνομη Αλβανή ενοικιαζόμενη εργάτρια). Ξαναέγινε Luli την ημέρα που τελείωσε το γύρισμα της ταινίας. Ερχόταν στο γύρισμα κάθε μέρα ακόμη και όταν δεν είχε δουλειά. Για να έρθει στο σετ έπαιρνε το λεωφορείο, εγώ ανησυχούσα ότι δεν θα φτάσει ποτέ, γκρίνιαζα γιατί δεν ερχόταν με το αυτοκίνητο της παραγωγής… η ίδια το θεωρούσε προετοιμασία και ζέσταμα για το ρόλο.
Ο Σαμουήλ επίσης παιδί δεύτερης γενιάς από τη Νιγηρία. Δουλεύει ως ηθοποιός και έχει όλα τα προβλήματα που έχουν τα παιδιά ξένης καταγωγής γεννημένα στην Ελλάδα. Ο Mανού ως χαρακτήρας είναι αναγνωρίσιμος για το Σαμουήλ. Η ιστορία του επιχειρεί να ανατρέψει το στερεότυπο ότι «κακό» μαύρο αγόρι παρασύρει λευκό «καλό» κορίτσι , και μόνο λόγω χρώματος και φυλής ενοχοποιείται όμως στην ιστορία μας συμβαίνει το αντίθετο. Το αθώο κορίτσι τον βάζει σταθερά σε όλο και μεγαλύτερους μπελάδες…
Η Λένα ενσαρκώνεται από την Αναστασία, πάντα προσεκτική και ετοιμοπόλεμη. Με ιδέες και φρεσκάδα. Η Αναστασία μπορεί να σε γοητέψει από τη πρώτη στιγμή που την συναντάς. Το γεγονός ότι ήξερε να παίζει βιολί ήταν τέλειο, γιατί αυτό ήταν ένα χαρακτηριστικό που είχε ο χαρακτήρας της Λένας από τη πρώτη γραφή και πάντα υπήρχε και η σκέψη ότι η μπάντα θα έπρεπε να προσαρμοστεί στις ικανότητες της ηθοποιού που θα έπαιζε τελικά τη Λένα.
Και τέλος η Θάλεια. Ο ρόλος γράφτηκε από την αρχή για τη Νένα. Είχα πάντα μια συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό μου για το χαρακτήρα και όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε το σενάριο με την Έλενα Δημητρακοπούλου πάντα μιλούσαμε για τον χαρακτήρα σαν να ήταν η ίδια η Νένα. Όταν την πλησιάσαμε η αγωνία μου ήταν πολύ μεγάλη, δεν είχα σκεφτεί ποτέ εναλλακτική λύση για τη περίπτωση που αρνιόταν να παίξει το ρόλο. Όμως της άρεσε πολύ και δεσμεύτηκες από πολύ νωρίς, και είχε και την υπομονή να περιμένει μέχρι να καταφέρουμε να κλείσουμε το χρηματοδοτικό της ταινίας.
Κάθε μέρα γυρίσματος ήταν και μια περιπέτεια. Η ταινία έχει 200 σκηνές, ο χρόνος που είχαμε ήταν λίγος. Και κάθε μέρα είχαμε και μια περιπέτεια. Από το να καταφέρουμε να δέσουμε τη γειτονιά έχοντας σπάσει σε 4 locations μέχρι να κάνουμε γύρισμα μέσα στο Πάσχα σε πραγματικό χρόνο. Σκηνές δύσκολες σε πολυσύχναστους δρόμους και σκηνές σε πραγματικό νεκροτομείο με αληθινούς σωρούς ανθρώπων γύρω μας. Oσο σκληρή είναι η ταινία στο αποτέλεσμα της τόσο σκληρό ήταν και να γυριστεί! Oμως ήταν ένα ταξίδι που θα μείνει αξέχαστο….
Holy Boom της Μαρίας Λάφη | Σκηνοθεσία: Μαρία Λάφη | Σενάριο: Μαρία Λάφη, Ελενα Δημητρακοπούλου | Παραγωγός: Λιλέτ Μπόταση | Πρωταγωνιστούν: Νένα Μεντή, Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Ιφιγένεια Τζόλα, Luli Bitri, Samuel Akinola, Spyros Balesteros, Κώστας Ανταλόπουλος, Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Αλεξάνδρα Χασάνι, Kashem Hoxha, Αντριάνα Ζαχαριάδου, Χρήστος Κοντογεώργης, Βάσω Καβαλιεράτου, Μελέτης Γεωργιάδης, Ελευθέριος Βασιλάκης, Χρήστος Καραβέβας, Γρηγόρης Τασουλής, Onie Villones, Evelyn Naybe, Κώστας Βασαρδάνης, Λαέρτης Μαλκότσης, Emmanuel Afolayan McYinka, Βάιος Πράπας, Ευγένιος Γκολφινόπουλος | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ηλίας Αδάμης | Μοντάζ: Γιώργος Πατεράκης, Kenan Akkawi | Μουσική: Λάκης Χαλκιόπουλος | Σκηνογραφία: Ανδρομάχη Αρβανίτη | Ενδυματολογία: Μαρία Μαγγίρα | Διεύθυνση Παραγωγής: Δημήτρης Χατζηβογιατζής | Οργάνωση Παραγωγής: Αθανασία Μιχοπούλου | Μακιγιάζ: Αλεξάνδρα Μυτά | Ηχος: Γιώργος Πόταγας | Σχεδιασμός Ηχου: Περσεφόνη Μήλιου | Μίξη Ηχου: Κώστας Βαρυμποπιώτης | Casting Director: Ελενα Δημητρακοπούλου
