«Πίτσα Γλυκόριζα» (Licorice Pizza) του Πολ Τόμας Αντερσον
Ο Γκάρι Βάλενταϊν είναι 15 χρόνων, μεγαλώνει με την οικογένειά του στο Σαν Φερνάντο Βάλεϊ, στην Καλιφόρνια του 1973. Στο σχολείο, την ημέρα της φωτογράφισης για το ετήσιο λεύκωμα, θα γνωρίσει την Αλάνα, 25, προσωρινά βοηθό φωτογράφου, το κορίτσι που θα ερωτευτεί λαίμαργα και κεραυνοβόλα και θ’ αποφασίσει ότι μια μέρα θα παντρευτεί. Ο Γκάρι είναι γεμάτος αυτοπεποίθηση – ως τώρα παιδί-ηθοποιός-θαύμα που λίγο ξεπέρασε το ηλικιακό γκρουπ του και στρέφεται σε μια σειρά από επιχειρηματικές ιδέες. Η Αλάνα θα βγει μαζί του ραντεβού («αλλά δεν θα τα φτιάξουμε»), θα σταθεί δίπλα του σε κάθε άνοδο και μαλακή πτώση (σαν τιςπωλήσεις στρωμάτων νερού που θα… ξεφουσκώσει άγρια) κι οι δυο τους θα διανύσουν μια διαδρομή γεμάτη ζιγκ-ζαγκ προσέγγισης και απομάκρυνσης, στην Καλιφόρνια όπου όλοι ορκίζονται στο βωμό του θεάματος, στην Αμερική που αρχίζει να υποφέρει από την πετρελαϊκή κρίση, στον κόσμο που φεύγει από την εποχή της «αθωότητας» των παιδιών των λουλουδιών και οδεύει, αμήχανα, μέσα στη φούσκα της, προς τα golden boys της Γουολ Στριτ. Εγκλωβισμένοι στο ενδιάμεσο, ο Γκάρι κι η Αλάνα αρπάζονται με ενθουσιασμό από κάθε προοπτική που συναντούν, όχι αδιάφοροι για το μέλλον, αλλά σίγουροι ότι το έχουν ήδη κατακτήσει.
O Πολ Τόμας Αντερσον φτιάχνει (ακόμη) μια ταινία ενηλικίωσης. Πιο ρομαντική κι από το πρώτο ραντεβού. Πιο μελαγχολική κι από το πρώτο ραντεεβού. Πιο αξέχαστη κι από το πρώτο ραντεβού.
Η ψηφοφορία των αναγνωστών: Εσύ ψήφισες για την καλύτερη ταινία του 2022;
Power Points
Οι δύο πρωταγωνιστές της. Η Αλάνα Χάιμ του αγαπημένου μουσικού γκρουπ του Πολ Τόμας Αντερσον, Haim και ο γιος του Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν, Κούπερ. Ερασιτέχνες αλλά εν τη γενέσει τους σπουδαίοι ηθοποιοί γίνονται ένα με το φρέσκο των 70s στο οποίο «βυθίζεται» η ταινία πριν αναδυθεί σε μια ερωτική ιστορία που δεν μοιάζει με καμία ή και με όλες. Αφοπλιστικοί, σαν παιδιά που παίζουν στην αλάνα μιας μεγάλης Αμερικής, έτοιμοι για ζαβολιές, μεγάλα όνειρα και ακόμη μεγαλύτερες απογοητεύσεις, γεύονται για μια στιγμή αυτό που θα τους κάνει να νικήσουν τις φοβίες τους και το... χρόνο. Μέχρι ο κόσμος να αλλάξει και οι δυο τους να μπουν στα κοστούμια του αμερικανικού ονείρου που δεν βγαίνει πάντα αληθινό.
Θα μείνει κλασικό
Γιατί δίνει μια κλωτσιά στις κλασικές ταινίες ενηλικίωσης, παίζοντας με την γοητεία του κλασικού αμερικάνικου (σινεμασκόπ μέχρι το τέλος του κόσμου) σινεμά που παραμένει αυτό που «παραμύθιασε» γενιές και γενιές θεατών - τότε και τώρα. Με κάποιο τρόπο είναι η πιο προσωπική του ταινία - και αυτές συνήθως μένουν κλασικές.
H σκηνή που δε θα ξεχάσουμε
Κάθε μικρή, αδιάφορη (;) σκηνή ανάμεσα στον Γκάρι και την Αλάνα. Σαν αυτή εδώ. (Μήπως το έχετε ζησει;)
Γράψαμε στο Flix
Ο Πολ Τόμας Αντερσον δεν κάνει μια ρομαντική κομεντί «μόνο». Κάνει μια ερωτική ταινία για τη μεγάλη του αγάπη, την αμερικανική κουλτούρα, αυτή τη φορά πριν το hangover, όταν τίποτε δεν ήταν αθώο αλλά όλα ήταν πιθανά. Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix.
Και κάτι ακόμη
Η «Πίτσα Γλυκόριζα» προβλήθηκε σε επιλεγμένες αίθουσες σε Αμερική και Ευρώπη (όχι στην Ελλάδα) σε κόπια φιλμ 70mm. Εμείς την ειδαμε στο Παρίσι σε μια μοναδική προβολή κομμένη και ραμμένη πάνω στο νοσταλγικό τριπ του Πολ Τόμας Αντερσον. Διαβάστε περισσότερα εδώ.
