Το L' Arlequin στον αριθμό 76 της Rue de Rennes στο 6ο διαμέρισμα του Παρισιού δεν είναι ένα τυχαίο σινεμά.
Ανοιξε το 1934 ως Lux Rennes, στο ισόγειο της ιδιοκτήτριας εταιρίας ηλεκτρισμού, μια πρωτοφανής για την εποχή πολυτελής αίθουσα με 12μετρη οθόνη, 500 θέσεις και μπαρ που τράβηξε αμέσως την προσοχή των κατοίκων του Παρισιού.
Το 1962 το σινεμά ήρθε στην ιδιοκτησία του Ζακ Τατί που το ονόμασε (ταιριαστά) L' Arlequin, ενώ το 1978 αγοράστηκε από μια εταιρία εισαγωγών - εξαγωγών από τη Σοβιετική Ενωση που άλλαξε το όνομά του σε Le Cosmos και ειδικεύτηκε στην προβολή σοβιετικών ταινιών.
Το 1992 ονομάστηκε ξανά L' Arlequin και το 1998 προστέθηκαν δύο ακόμη αίθουσες.
©Tanguy Colon (Boxoffice Pro)
Από τότε και μέχρι σήμερα, το L' Arlequin επιβεβαιώνει τον τίτλο του εκλεκτικού σινεμά, αλλά και της μόνης αίθουσας στο Παρίσι που διαθέτει προβολέα για κόπια φιλμ 70mm. Κάπως έτσι, η προβολή του «Licorice Pizza» του Πολ Τόμας Αντερσον από κόπια στην ιστορική αίθουσα ήταν μονόδρομος, επιπλέον επειδή στις πιο θρυλικές προβολές του σινεμά συμπεριλαμβάνονται τα «The Master» και «Inherent Vice».
Και ακόμη πιο «επιπλέον», επειδή ακριβώς αυτή η ταινία - μια ρομαντική, πικρή, καυστική και νοσταλγική ωδή στην Αμερική των αρχών της δεκαετίας του '70 - μοιάζει ιδανική περίπτωση για το μέγεθος, την υφή, τη ρετρό παλέτα και την τελικά αδιανόητη ευκρίνεια που προσφέρει η προβολή από φιλμ. Συν την σχεδόν «προυστική», αν και πλέον αρκετά τεχνητή «φωτιά» στην αλλαγή της κάθε μπομπίνας.
© Flix.gr
Η επιτυχία ήταν ακαριαία. Μέσα σε έξι ημέρες, από τις 6 Ιανουαρίου που βγήκε η ταινία, η αίθουσα είχε συγκεντρώσει 3741 θεατές, το 3% του συνόλου των εισιτηρίων της ταινίας στις ίδιες μέρες σε όλη τη Γαλλία, νούμερα που το L' Arlequin είχε να δει εδώ και μια πενταετία. Η αίθουσα των 400 θέσεων συγκέντρωνε 500 εισιτήρια την ημέρα τις καθημερινές και 800 το σαββατοκύριακο.
«Από την εποχή των περιοριστικών μέτρων λόγω της πανδημίας και της έκρηξης των πλατφορμών, είναι πλέον απαραίτητο να βρίσκεις τρόπους να κάνεις τους θεατές να βγουν από το σπίτι τους για να ζήσουν κάτι ξεχωριστό», σημειώνει ο υπεύθυνος προγραμματισμού του L' Arlequin, Ερίκ Ζολιβάλτ, επιβεβαιώνοντας ότι ακόμη και για τη Γαλλία που η έξοδος για σινεμά είναι μια τελετουργία που βρίσκεται στην καθημερινότητα των Γάλλων και η κρατική υποστήριξη ολόκληρου του κινηματογραφικού κόσμου είναι κάτι παραπάνω από σημαντική, είναι απαραίτητο να γοητεύσεις τον θεατή για να επισκεφθεί μια αίθουσα.
© Eric Jolivalt (Dulac Cinémas) / Tanguy Colon (Boxoffice Pro)
Η ταινία στην εκδοχή των 70mm ήταν προγραμματισμένη να μείνει στην κεντρική αίθουσα του L' Arlequin για δύο, το πολύ τρεις εβδομάδες. Ενα μήνα μετά, οι προβολές συνεχίζονται, με γεμάτη αίθουσα ακόμη και τις μέρες - σαν αυτή που βρεθήκαμε κι εμείς - που είχε χαλάσει η θέρμανση και όμως κανείς δεν δείλιασε να μπει μέσα. Λίγη ώρα μέσα στην ταινία, δεν υπήρχε κανείς που να παρατηρεί το κρύο.
Η Universal μετά την επιτυχία της προβολής από την κόπια 70mm πρότεινε την προβολή από κόπια 35mm σε δύο αίθουσες του Παρισιού, το Majestic Passy στο 16ο διαμέρισμα και το Grand Action στο 5ο.
Δείτε εδώ σε ποιες αίθουσες προβάλλεται η «Πίτσα Γλυκόριζα» του Πόλ Τόμας Αντερσον στην Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα
© Flix.gr
