Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας: «Ηγέτης» του Γαβριήλ Τζάφκα

O Γαβριήλ Τζάφκας συμμετέχει στο Διαγωνιστικό Τμήμα του 34ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, στο τμήμα Μυθοπλασίας, με την ταινία «Ηγέτης». Ο Γαβριήλ γεννήθηκε στις 19 Απριλίου 1986. Το 2010 αποφοίτησε από το Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Την ίδια χρονιά επιλέχθηκε από το 60ο Φεστιβάλ Βερολίνου για να συμμετάσχει στο Berlinale Talent Campus. Εχει εργαστεί ως β’ βοηθός σκηνοθέτη στην μεγάλου μήκους ταινία του Κυριάκου Κατζουράκη «Μικρές Εξεγέρσεις» (2008). Εχει πάρει μέρος στο πρόγραμμα «4 Corners» του Media με το μεγάλου μήκους project του «The Son» και στο «Workshop Salonica Studio» του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το «Μαραμπού» (2006). Συμμετείχε στο φεστιβάλ Δράμας στο Τμήμα Σπουδαστικών με την ταινία «Χάρη» τον Σεπτέμβρη του 2007 και με την ταινία «Attimo Fuggente» στο τμήμα digi 2008. Η ταινία του «Λήθη» απέσπασε τιμητική διάκριση υποσχόμενου σκηνοθέτη καθώς και εύφημη μνεία για την ερμηνεία του Περικλή Μπουγιουκλή. Το 2011 ολοκλήρωσε το πρώτο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ του «Champions : μια αστεία ιστορία» (Κινηματογραφική παιδεία στην Ελλάδα), το οποίο αποτέλεσε επίσημη συμμετοχή στο 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης.

Φιλμογραφία

• «Χάρη» - 12', 35mm, έγχρωμο, Dolby stereo, 2007
• «Attimo Fuggente» - 10', video, έγχρωμο, stereo, 2008
• «Λήθη» 17', 35 mm, έγχρωμο, Dolby digital, 2009
• «Champions: μια αστεία ιστορία» (Κινηματογραφική παιδεία στην Ελλάδα) doc. 90' , hdv, έγχρωμο, 2011
• «Ηγέτης» - 28’, 35mm, έγχρωμο, , 2011

Γνωριμία με τον Γαβριήλ Τζάφκα

Περίγραψέ μας με 25 λέξεις την ταινία σου.

Ο Μπόρις μεγαλώνει ανέμελα με τον παππού του παίζοντας μουσική στα τρένα μιας πόλης στη νότια Σερβία. Ενα βράδυ εμφανίζεται μια γυναίκα ως μητέρα του… Πέντε χρόνια αργότερα ο Μπόρις λέγεται πια Αλέξης, ζει στην Αθήνα και προορίζεται για Ηγέτης.

Πόσο σημαντικό είναι το φεστιβάλ της Δράμας για το ξεκίνημα ενός σκηνοθέτη;

Το φεστιβάλ της Δράμας είναι ένας θεσμός με μεγάλη ιστορία. Εχει καταταχθεί στα 12 καλύτερα της Ευρώπης. Ως τέτοιο λοιπόν, αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για τις ταινίες νέων δημιουργών. Τώρα η εκκίνηση ενός κινηματογραφιστή ορίζεται από την ίδια του την ταινία. Κατά κάποιο τρόπο οι ταινίες ορίζουν τα μονοπάτια στα οποία θα βαδίσουμε για μερικούς μήνες ή και χρόνια. Είδα δημιουργούς να κερδίζουν πρώτο βραβείο και να μην συνεχίζουν την πορεία τους στο κινηματογράφο και άλλους που απαξιώθηκαν από κριτικές επιτροπές, να επιμένουν και να γίνονται καλύτεροι.

Πώς θα βαθμολογούσες την κρατική υποστήριξη στους νέους κινηματογραφιστές;

Τα τελευταία 2 χρόνια, η μόνη κρατική υποστήριξη προέρχεται από την ΕΡΤ. Οπότε κατά κάποιο τρόπο ταυτίζονται. Δεν θα ‘θελα να κρίνω τόσο απλοϊκά έναν οργανισμό όπως η ΕΡΤ ο οποίος στηρίζει επικουρικά τον κινηματογράφο και μάλιστα με μεγάλη συνέπεια (ειδικά τις μικρού μήκους). Τώρα για την απολεσθείσα κρατική υποστήριξη που είχαμε κάποτε ευθύνονται και οι ίδιοι οι άνθρωποι του κινηματογραφικού χώρου. Για παράδειγμα, ενώ σε όλες τις τέχνες έχουν θεσπιστεί χρηματικά κρατικά βραβεία ποιότητας έργων, οι κινηματογραφιστές ζήτησαν να μην υπάρχουν στο σινεμά και μάλιστα το μεθόδευσαν δια νέου νόμου. Ο τρόπος ανάδειξης των βραβείων δεν ήταν ο καλύτερος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα καταργούμε. Ηταν σκέτη αυτοκτονία. Για την ιστορία, οι ταινίες μικρού μήκους, οι οποίες υποστηρίζονταν οικονομικά από τα κρατικά βραβεία ήταν πάνω από δέκα! Υπάρχει τεράστια παθογένεια στους ανθρώπους που απαρτίζουν αυτό που λέμε ελληνικό σινεμά. Οπότε μη με ρωτάτε για την κρατική υποστήριξη. Αλλού είναι το πρόβλημά μας. Μέσα μας.

Τι ρόλο πιστεύεις ότι μπορεί να παίξει η μικρού μήκους ταινία στην πρόσφατη «άνθιση» του ελληνικού κινηματογράφου;

Οπως για έναν σκηνοθέτη, έτσι και για έναν εθνικό κινηματογράφο η μικρού μήκους αποτελεί προπομπό, σήμα που στέλνεται για να δούμε τι θα έρθει αργότερα. Γι’ αυτό και είναι τόσο σημαντική. Είναι ένα πρώιμο δείγμα γραφής και αφήγησης. Οσοι κριτικοί παρακολουθούν με συνέπεια την μικρού μήκους γνωρίζουν πολύ καλά τι θα επακολουθήσει σε μερικά χρόνια στις μεγάλου μήκους. Η άνθιση της στην Ελλάδα έχει προηγηθεί χρόνια πριν. Ταινίες βραβεύονται σε μεγάλα φεστιβάλ του είδους και αγοράζονται από μεγάλα ευρωπαϊκά κανάλια. Δεν με εξέπληξε καθόλου το πυροτέχνημα της επιτυχίας της μεγάλου μήκους στα φεστιβάλ. Απεναντίας το περιμέναμε , το γνωρίζαμε. Ηταν το 2007 που πρωτοπήγα στη Δράμα κι εκεί κατάλαβα πως έρχεται μια νέα γενιά κινηματογραφιστών, καλύτερη από την προηγούμενη. Ωστόσο, οφείλουμε να γνωρίζουμε πως η πραγματική νέα γενιά δεν έχει βγει ακόμα στο προσκήνιο. Κι’ όταν λέω νέα γενιά εννοώ τους 25ρηδες και όχι τους 45ρηδες που αναφέρονται συνήθως οι κριτικοί.

Ποιοι είναι οι τρόποι για να φτάσει η μικρού μήκους ταινία στο κοινό της;

Τρόποι για να βρει κανείς μια μικρού μήκους ταινία υπάρχουν πολλοί. Ακόμα και να τηλεφωνήσεις στον ίδιο τον σκηνοθέτη. Μου έχει συμβεί και είχα χαρεί ιδιαίτερα. Ωστόσο η κινηματογραφική ταινία έχει ανάγκη την κινηματογραφική της προβολή. Δεν φαντάζεστε τι χρόνο και πόσα χρήματα ξοδεύουμε για να επιτύχουμε την τεχνική αρτιότητα για την προβολή στο μεγάλο πανί όπου «όλα φαίνονται». Υπάρχει μεγάλη διαφορά στον τρόπο επεξεργασίας μιας ταινίας που προορίζεται για τον κινηματογράφο από εκείνης που θα προβληθεί μόνο στην τηλεόραση ή στο ίντερνετ. Για να καταλήξω, τρόποι για να φτάσει η ταινία στο κοινό υπάρχουν πολλοί. Για να «δει» όμως το κοινό την ταινία, δεν μπορεί παρά μόνο στον κινηματογράφο. Κι εκεί πάσχουμε ιδιαίτερα. Τα μέσα και αίθουσες υπάρχουν, οι σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις λείπουν.

Το μέγεθος μετράει;

Κι απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη!

Δείτε φωτογραφίες από την ταινία «Ηγέτης» (και το σκηνοθέτη της) στο gallery.

Μάθετε πληροφορίες και δείτε υλικό των ταινιών όλων των φετινών υποψηφίων του Φεστιβάλ Δράμας εδώ.

Ενα βήμα πίσω... Το 2009 ο Γαβριήλ Τζάφκας σκηνοθέτησε την μικρού μήκους ταινία «Λήθη» με την οποία απέσπασε Τιμητική Διάκριση υποσχόμενου σκηνοθέτη στο 32ο Φεστιβάλ Δράμας, αλλά και εύφημη μνεία για την ερμηνεία του Περικλή Μπουγιουκλή. Η «Λήθη» ταξίδεψε σε φεστιβάλ σε ολόκληρο τον κόσμο (από την Τουρκία, τη Σλοβακία, τη Βουλγαρία και τη Ρωσία, μέχρι την Μ. Βρετανία και την Αυστραλία. Στην Ελλάδα προβλήθηκε στο 12ο Φεστιβάλ Ολυμπίας, στο φεστιβάλ Ρόδου Ecofilms 2010 και στο 25ο Φεστιβάλ Φανταστικού Ηλιούπολης, όπου απέσπασε βραβεία σκηνογραφίας και ενδυματολογίας.

Δείτε τη ολόκληρη παρακάτω!