H ταινία
Η Cargo έχει δει τον Δούναβη, έχει πάει ένα κλαμπ, ίσως ξέρει πώς να προσγειώσει ένα αεροπλάνο. Η Λούνα δεν γνωρίζει τον κόσμο έξω από τις οθόνες της. Λίγα πράγματα ξέρει, αλλά ξέρει την Cargo.
Ο σκηνοθέτης
Γεννήθηκε το 1978 και μεγάλωσε στη Θήβα μέχρι που τελείωσε το λύκειο το 1996<
2006-2007 Σχολή Κινηματογράφου και τηλεόρασης Λ. Σταυράκου
1996-2003 Πανεπιστήμιο Πάτρας, Τμήμα Η/Υ και Πληροφορικής
Φιλμογραφία:
«CARGO», 2022 - μικρού μήκους στο Post-Production, σκηνοθεσία και σενάριο, σε συμπαραγωγή του ΕΚΚ
«EXPLOITATION», 2021, 15', σκηνοθεσία Μ. Συμεού, Σενάριο Γ. Σεβετάς. Συμπαραγωγή ΕΡΤ πρ. Μικροφιλμ 2020
«Η Γυναίκα με το Οπλο», 2018 Μυθιστόρημα από τις Εκδόσεις Του Εικοστού Πρώτου
«Να Κάθεσαι και να Κοιτάς», 2013, 90' σκηνοθεσία και σενάριο
2013 Toronto IFF, 2013 ΔΦΚ Θεσσαλονίκης, 2014 Palm Springs IFF,
2014 Berlinale Panorama,2014 Seattle IFF, San Francisco IFF,
2014 Cyprus Film Days, 2014 Cinemed Montpelier μεταξύ άλλων
«Oι Αιτίες των Πραγμάτων», 2008, 82. DIY ταινία που παρουσιάστηκε στο Ψηφιακό Τμήμα
5 ερωτήσεις για το «Cargo»
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Ξεκίνησα από ένα μέρα-τη-μέρα φανταστικό ημερολόγιο εγκλεισμού, το Carradine, Bert το οποίο μέσα στις ημέρες του εγκλεισμού οδήγησε σε μια diy μικρού μήκους την οποία δεν έχω δείξει - ακόμη. Το «Cargo» είναι μια ταινία με ένα μεγάλο κομμάτι παλιού footage, εικόνες τραβηγμένες σε μια διάρκεια 20ετίας, από τότε που είχα πάρει την πρώτη μου κάμερα, μια miniDV Canon XM1. Μοιάζει να μιλά για το παρελθόν, τη μνήμη, για αποθησαυρισμένη σε μαγνητικά πεδία και βιβλία γνώση και εικόνες. Ισως για τη ματαιότητα αυτών των πραγμάτων μπροστά στην πραγματικότητα της ανθρώπινης επαφής.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα; Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Η κυρίαρχη αφήγηση στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι αυτή της συλλογικής ενοχής. Ταυτόχρονα, είναι βαθιά ριζωμένη μια αντίληψη πολιτισμικής υποτέλειας που μαζί με τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού έχει φτιάξει μια κουλτούρα σχεδόν αποικίας. Με λίγα λόγια, είναι τεράστια πρόκληση να ξεφύγει το έργο σου από μια περιφερειακή, τοπική ταυτότητα. Προσωπικά, είμαι περήφανος όταν φτιάχνω τις εικόνες που θέλω και όταν λέω τη δική μου αφήγηση χωρίς εκπτώσεις.
Είναι οι πλατφόρμες και η νέα πραγματικότητα του streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Πού στέκεστε στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμες;
Οι ταινίες είναι μια θεωρία του κόσμου, η ταυτότητά μας σε εικόνες και αφηγήσεις. Είναι για να μιλάμε για αυτές με φίλους. Οταν η δημόσια σφαίρα μοιάζει να αποϋλοποιείται, όταν μεγάλο κομμάτι της ζωής έχει μεταφερθεί ονλάιν, οι πλατφόρμες μοιάζουν κάτι πολύ λογικό. Βέβαια, η αίθουσα σημαίνει φίλους, επαφή, και ποτά μετά. Ολοι προτιμάμε αίθουσα, προτιμάμε την επαφή με ανθρώπους από μια βιντεοκλήση.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;
Η Δράμα ήταν ο ορατός στόχος όταν κάποτε είπα «θέλω να κάνω σινεμά». Τα πράγματα ήρθαν έτσι ώστε, πέρα και πάνω από κάθε προσδοκία, η πρεμιέρα μου ήταν μεγάλου μήκους στο Τορόντο. Ωστόσο η Δράμα ένιωθα ότι ήταν μια σοβαρή παράλειψη, είναι το μέρος από όπου ξεκινά κάθε Ελληνας σκηνοθέτης. Με έναν τρόπο, νιώθω ότι είναι το απόλυτα σωστό μέρος για να κάνει πρεμιέρα η «πρώτη» μου μικρού μήκους και χωρίς ίχνος υπερβολής ή τυπικότητας, μου δίνει πραγματικά μεγάλη χαρά.
Ο,τι κι αν γίνει το σινεμά θα επιβιώσει γιατί...
...είναι από τις πιο μεγάλες επενδύσεις στην επίσημη παραγωγή ιδεολογίας και ταυτότητας και επειδή είχα γνωρίσει κάποτε μια κοπέλα που είχε σαν χόμπι τη δημιουργία μεσαιωνικών αρχιγραμμάτων με φύλλα χρυσού.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Cargo»:
Cargo | Σκηνοθεσία – Σενάριο – Μοντάζ: Γιώργος Σερβετάς | Φωτογραφία: Διονύσης Ευθυμιόπουλος | Sound Design: Μανόλης Μανουσάκης | Σκηνικά – Κοστούμια: Κατερίνα Χατζοπούλου | Μουσική: Ιωάννα Χατζή | Cargo: Κάτια Παπαιωάννου | Luna / Cam-Girl: Μαργαρίτα Αλεξιάδη | Οδηγός: Δημήτρης Δρόσος
