Η ταινία
Η Βούτα είναι ένα είδος περιστεριού που πετάει μέχρι τα σύννεφα και μετά πέφτει με ταχύτητες που φτάνουν τα 230 χλμ/ώρα και επιβραδύνει λίγα μέτρα πριν ακουμπήσει στο έδαφος. Ο Χρήστος, όπως ακριβώς και τα αγαπημένα του περιστέρια, θα πρέπει να βρει τον τρόπο να αποφύγει τη σύγκρουση, όταν ο πατέρας του επιστρέφει από τη φυλακή.
Ο σκηνοθέτης
Σκηνοθέτης στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, μετά από σπουδές Πληροφορικής σπούδασε στο Τμήμα Κινηματογράφου στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ με πτυχιακή εργασία στη σκηνοθεσία («Πιγκουίνοι», 2012). Εχει σκηνοθετήσει ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ και έχει διδάξει κινηματογράφο στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση. Συνεργάζεται με την καλλιτεχνική ομάδα νέων με και χωρίς αναπηρίες «Εν δυνάμει» και έχει σχεδιάσει τις βιντεοπροβολές για παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, ΚΘΒΕ, Φεστιβάλ Αθηνών κ.ά. Ιδρυτικό μέλος της πολιτιστικής εταιρείας Long Shot Films.
4 ερωτήσεις για τη «Βούτα»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία; Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Η ιστορία της «Βούτας» είναι μια ιστορία από την υποβαθμισμένη πλευρά της πόλης. Εστιάζουμε στον Χρήστο, έναν έφηβο που όπως πολλά παιδιά μεγαλώνει σε μια οικογένεια «υψηλού κινδύνου»: μέσα από ένα φαύλο κύκλο φτώχειας, ανεργίας, εξαρτήσεων και βίας η κατάληξη τις περισσότερες φορές είναι το περιθώριο. Αυτά σύμφωνα με τις στατιστικές και τους κοινωνικούς ερευνητές. Στην ταινία μας αναζητούμε κάτι άλλο από αυτό. Τι μπορεί να υπάρχει πίσω από τις κλειστές πόρτες; Κάποιο σημάδι ελπίδας ή αγάπης ίσως που θα μας κάνει να είμαστε περισσότερο αισιόδοξοι για να ανατρέψουμε ως κοινωνία αυτές τις στατιστικές.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Τρίτη φορά στο φεστιβάλ της Δράμας, κάθε φορά η ερώτησή σας μας φέρνει την ίδια αμηχανία. Κάθε φορά μαθαίνουμε άλλα πράγματα. Με αυτήν την ταινία είδαμε πως όσα χρήματα και αν έχουμε δεν φτάνουν για να γίνει μια καλή ταινία. Πως ωριμάζουμε μέσα από τη δουλειά με σταθερούς και νέους συνεργάτες. Η «Βούτα» μας υπενθύμισε γιατί θέλουμε να κάνουμε ταινίες με τις ιστορίες των λαϊκών ανθρώπων. Στην προετοιμασία της ταινίας, στα Καμίνια, στο Αιγάλεω, στου Ρέντη, γνωρίσαμε πολλούς ανθρώπους που μας άνοιξαν το σπίτι τους και μοιραστήκαμε τις ιστορίες μας. Επειδή το τέλος της αποπεράτωσης συνέπεσε με την αρχή της καραντίνας, μπροστά στον κίνδυνο των γενικευμένων κλειστών αιθουσών συνειδητοποιήσαμε πόσο σημαντική είναι τελικά η επικοινωνία κάθε ταινίας με τους θεατές στις αίθουσες.
Η ταινία σας θα κάνει πρεμιέρα εν μέσω μιας πρωτόγνωρης συνθήκης για τον κόσμο του σινεμά αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την κατάσταση αυτή τη στιγμή αλλά και το μέλλον του σινεμά και πώς θα μπορούσε κανείς να διαβάσει την ταινία σας υπό το πρίσμα της υγειονομικής κρίσης;
Η ταινία γράφτηκε, γυρίστηκε και ετοιμάστηκε στο μοντάζ εξ ολοκλήρου πριν αρχίσει η ανησυχία για την πανδημία. Εκτοτε, αναβλήθηκαν ή ακυρώθηκαν πολλά φεστιβάλ και για μεγάλο διάστημα διακόπηκαν γυρίσματα με αποτέλεσμα την αβεβαιότητα για το βιοπορισμό πολλών εργαζομένων στο χώρο των τεχνών. Βρισκόμαστε ακόμα στον ίλιγγο μιας ελεύθερης πτώσης. Οπως και οι «βούτες» της ταινίας, που σταματούν την πτώση τους λίγα μέτρα πάνω από το έδαφος, ευελπιστούμε να συναντηθούμε με τους συναδέλφους, να καταφέρουμε να αρθρώσουμε λόγο για τα σημαντικά προβλήματα και να συνεννοηθούμε.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι περιμένετε από τη νέα διεύθυνσή του και τι έχετε να προτείνετε για τη βελτίωσή του;
Το Φεστιβάλ της Δράμας, πέρα από το διαγωνιστικό του χαρακτήρα, είναι βασικά μια γιορτή της ταινίας μικρού μήκους και ένας χώρος συνάντησης των νέων δημιουργών. Ταυτόχρονα είναι και ένα σχολείο γιατί βλέπεις ταινίες και συζητάς για αυτά που είδες συνεχώς. Προς αυτή την κατεύθυνση, η δημιουργία του διεθνούς σπουδαστικού διαγωνιστικού προγράμματος είναι μια πολύ σημαντική κίνηση. Γίνονται σπουδαία πράγματα κινηματογραφικά με διαφορετικά μοντέλα παραγωγής σε σχολές του εξωτερικού που αξίζει να τα βλέπουμε. Ελπίζουμε το φεστιβάλ να παραμείνει ανοιχτό σε όσους το έχουν ανάγκη: περιμένουμε μια πρωτοβουλία για πρόσκληση και φιλοξενία της κοινότητας των νέων κινηματογραφιστών στη Δράμα, των φοιτητών από τις σχολές, των δημιουργών που για οποιοδήποτε λόγο δεν επιλέχτηκε η ταινία τους στο διαγωνιστικό πρόγραμμα και να ανοίξει από εκεί ένας διάλογος «από τα κάτω» για τον τρόπο που θέλουμε να κάνουμε σινεμά στην Ελλάδα: τα προβλήματα είναι πολλά στην εκπαίδευση, στις συνθήκες εργασίας, στις χρηματοδοτήσεις των ταινιών.
Δείτε παρακάτω ολόκληρη την πρώτη ταινία του Δημήτρη Ζάχου, «Πιγκουίνοι».
Βούτα | Ηθοποιοί: Χρήστος Χαλίλογλου, Μίλτος Σωτηρακόπουλος, Τσιμάρας Τζανάτος, Παντελής Δεντάκης, Νίκος Ντάλλας, Παύλος Ιορδανόπουλος, Χρήστος Σαπουντζής, Γιώργος Ζυγούρης, Θανάσης Ντάλας, Λευτέρης Παπακώστας | Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ζάχος | Σενάριο: Γιώργος Τελτζίδης | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Μιχάλης Γκατζόγιας | Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Δανάη Ελευσινιώτη | Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου | Ηχητικός σχεδιασμός, ηχοληψία: Χρήστος Σακελλαρίου | Μουσική: Νίκος Βελιώτης | Makeup artist: Σίσσυ Πετροπούλου | Διεύθυνση Παραγωγής: Αρης Κοτρώνης Βέττας | Α’ Βοηθός σκηνοθέτη: Γαλαξίας Σπανός | Σκριπτ: Ελενα Παπασταύρου | Α’ βοηθός φωτογραφίας: Ελένη Λώλα | Β’ βοηθός φωτογραφίας, DIT: Νεφέλη Ντακοζούδη | Gaffer: Δημήτρης Μανουσιάκης | Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Αμπατζής | Βοηθός σκηνογράφου–ενδυματολόγου: Ματίνα Μαυραγάννη | Β’ βοηθός σκηνογράφου–ενδυματολόγου: Λαμπρίνα Βλαχογιάννη | Βοηθός μοντέρ: Βαγγέλης Κατσαρός | Βοηθός ηχολήπτη: Παναγιώτης Κυριάκου | Βοηθοί παραγωγής: Αποστόλης Παντούλας, Ελένη Λαζαρίδη | Color grading: Μάνθος Σάρδης | Παραγωγός: Μαρία Καραγιαννάκη | Παραγωγή: Long Shot Films, ΕΡΤ
