Η ταινία
Μια μικρή ερωτική ιστορία με φόντο την ηλεκτρονική μουσική και τις διαταραχές ύπνου.
Ο σκηνοθέτης
Ο Νίκος Πάστρας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Εργάζεται ως σκηνοθέτης και μοντέρ ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους και διαφημιστικών. Επίσης σαν graphic designer κινηματογραφικών ταινιών. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Αυτό τον καιρό αναπτύσσει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του με τίτλο «Ακρυλικό».
4 ερωτήσεις για τη «Μελατονίνη»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία; Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Η «Μελατονίνη» έγινε πολύ αυθόρμητα με αφορμή το ADD Festival του ‘19, σκέφτηκα πως θα μου άρεσε να γυρίσω μια ταινία σε μια αληθινή συνθήκη, με τις δυσκολίες αλλά και την ομορφιά που θα φέρει μια κατάσταση εκτός του δικού μου ελέγχου. Οι διοργανωτές του φεστιβάλ αγκάλιασαν και στήριξαν την ιδέα και ως παραγωγοί της ταινίας. Παίρνοντας ενέργεια από τα εκατοντάδες κορμιά που χόρευαν, την εκκωφαντική ηλεκτρονική μουσική και παρέα με τους ηθοποιούς μου και το πολύ μικρό και αγαπημένο συνεργείο μου, που είχαν να αντιμετωπίσουν το κάθε απρόοπτο και να είναι έτοιμοι σε κάθε λήψη να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό, πιστεύω ότι καταφέραμε να πάμε την ιδέα πολύ πιο μακριά.Είναι μια ταινία για τον εφηβικό πόθο, την τέκνο μουσική και την αστική μελαγχολία. Είναι επίσης μια ταινία για τις διαταραχές ύπνου και την αληθινή αγάπη, που κάποιες φορές μπορεί να διαρκέσει όσο ένα μεγάλο πάρτυ. Τα πρόσωπα διαρκώς σε κοντινά, με την κάμερα σχεδόν να παίρνει θερμοκρασία από τα σώματα. Τα φώτα, έντονα, ψυχεδελικά, να καίνε τα μάτια σαν ηλεκτρικός ήλιος. Η μουσική δυνατή, παιχνιδιάρικη αλλά και ρομαντική. Ο ύπνος σαν το τέλος και η αρχή να συμβαίνουν παράλληλα.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Το να κάνεις σινεμά στην Ελλάδα είναι δύσκολο, φρικτό και όμορφο ταυτόχρονα. Τα προβλήματα, κυρίως οικονομικά και θεσμικά, είναι γνωστά. Οι άνθρωποι, που σαν υπέροχοι τρελοί έρχονται κάθε φορά μαζί σου σε αυτή τη βουτιά στο κενό, το κάνουν το πιο όμορφο και εθιστικό πράγμα στο σύμπαν.
Η ταινία σας θα κάνει «πρεμιέρα» εν μέσω μιας πρωτόγνωρης συνθήκης για τον κόσμο του σινεμά αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την κατάσταση αυτή τη στιγμή αλλά και το μέλλον του σινεμά και πώς θα μπορούσε κανείς να διαβάσει την ταινία σας υπό το πρίσμα της υγειονομικής κρίσης;
Τα πράγματα είναι τρομερά δύσκολα για όλους, αλλά θέλω να πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε. Θα καταφέρουμε να κρατήσουμε ζωντανό το σινεμά μέχρι να τελειώσει όλο αυτό και να επιβιώσουμε από τις δυσκολίες που θα φέρει ένα πιθανό δεύτερο lockdown. Το σινεμά, μαζί πολλά ακόμα επαγγέλματα, έχει πληγεί τρομερά, αλλά προσπαθώ μέσα σε όλο αυτό να είμαι αισιόδοξος. Αν μοιάζει αφελές ας είναι. Οσον αφορά την ταινία, δεν θα ήθελα να μπω στη διαδικασία μιας ευθείας προβολής της κατάστασης πάνω της, μιας και γυρίστηκε αρκετά πριν την πανδημία. Παρόλ' αυτά, αν κάποιος θελήσει να το κάνει εκ των υστέρων θα βρει αρκετό υλικό σε μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δυο ανθρώπους μέσα σε ένα πελώριο πάρτυ.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι περιμένετε από τη νέα διεύθυνσή του και τι έχετε να προτείνετε για την βελτίωσή του;
Το Φεστιβάλ της Δράμας θα μπορούσε να σημαίνει πάρα πολλά ως το μεγαλύτερο και παλαιότερο φεστιβάλ μικρού μήκους της χώρας, δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια δεν σήμαινε αυτό. Η νέα διεύθυνση έχει ήδη δείξει πολλά δείγματα βελτίωσης (πιο σφιχτό, επιλεγμένο Διαγωνιστικό, νέο Διεθνές Σπουδαστικό πρόγραμμα, νέους ενεργούς - πολύ σημαντικό - κινηματογραφιστές σε καίριες θέσεις, κ.ά.) και μένει μετά το τέλος του φεστιβάλ να κριθεί και αυτή για το σύνολο της δουλειάς της. Για προτάσεις θα προτιμούσα να συζητούσαμε αφού ολοκληρωθεί.
Δείτε εδώ το τρέιλερ της «Μελατονίνης»:
Μελατονίνη | Ηθοποιοί: Ναταλία Swift, Θοδωρής Νάστος | Σενάριο - Σκηνοθεσία: Νίκος Πάστρας | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Πέτρος Νούσιας, G.S.C. | Μοντάζ: Γιώργος Ζαφείρης | Μουσική: Γιάννης Βεσλεμές | Κοστούμια: Αλκηστη Μάμαλη | Ηχος: Νίκος Εξαρχος | Σχεδιασμός και Μίξη Hχου: Περσεφόνη Μήλιου | Παραγωγή: Αμάντα Λιβανού, Ισαβέλλα Αλωπούδη (Neda Film), Παναγιώτης Πιλαφάς, Κωνσταντίνος Δαγριτζίκος (six d.o.g.s)
Δείτε εδώ το μικρού μήκους «Ακρυλικό» του Νίκου Πάστρα:
