Η ταινία
Δυο άγνωστοι μεταξύ τους άντρες συναντώνται τυχαία, λίγες ώρες πριν καταστραφεί ο κόσμος από ένα μυστηριώδες, ροζ νέφος που έχει απλωθεί μέσα στην πόλη. Δεν υπάρχει τίποτα πριν τη συνάντηση τους και δε θα υπάρχει τίποτα μετά. Οι ήρωες βρίσκονται στον ενδιάμεσο χώρο και αποφασίζουν απλώς να ζήσουν, παρά τη βία που τους ασκεί ο χρόνος.
Ο σκηνοθέτης
Κινηματογραφιστής και λάτρης της σοκολάτας, με έδρα την Αθήνα. Λίγο μετά την αποφοίτησή του από το Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης, ο Θανάσης Τσιμπίνης ξεκίνησε την καριέρα του ως σκηνοθέτης και μοντέρ σε βίντεο μουσικής, μόδας και πειραματισμού. Είναι πλέον «Vimeo Staff Picked» δημιουργός για τη βραβευμένη ταινία μικρού μήκους «Fawns» (2014), ενώ εργάζεται ως σκηνοθέτης σε τηλεοπτικές διαφημίσεις για γνωστές εταιρείες.
4 ερωτήσεις για την «Απόδραση από τον Εύθραυστο Πλανήτη»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία; Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
H «Απόδραση από τον Εύθραυστο Πλανήτη» είναι ένα σύγχρονο δυστοπικό παραμύθι για δύο αγόρια που συναντιούνται τυχαία, λίγες ώρες πριν το τέλος του κόσμου. Μέσα σε ένα αποκαλυπτικό αθηναϊκό σκηνικό, όπου μια μυστηριώδης ροζ ομίχλη έχει καλύψει τα πάντα, αποφασίζουν να μοιραστούν μερικές - τελευταίες- στιγμές οικειότητας, ανεμελιάς και ελευθερίας. Ενα ραντεβού χωρίς παρελθόν ή μέλλον. Για μένα, η ιστορία τους λειτούργησε περισσότερο σαν όχημα, για να αναφερθώ σε ένα θέμα που με απασχολούσε, αυτό της διαχείρισης και αντιμετώπισης του προσωπικού μου χρόνου. Θυμάμαι πως κάποια στιγμή, σε ένα μάθημα γιόγκα, η δασκάλα μάς έβαλε να σταθούμε απλά όρθιοι και παρατήρησε τη στάση μας. Στη συνέχεια, είπε πως πολύ σπάνια ένα σώμα στέκεται ευθεία. Τις περισσότερες φορές, γέρνει ελάχιστα μπροστά ή πίσω, ανάλογα με το που βρίσκεται το μυαλό. Αν οι σκέψεις μας εκείνη τη στιγμή είναι στο παρελθόν ή στο μέλλον. Η πιο δύσκολη άσκηση λοιπόν, είναι να βρισκόμαστε στο παρόν. Και κάποιες φορές, όπως στην περίπτωση της ταινίας, είναι η πιο γενναία πράξη. Πέρα όμως από την ιδέα πίσω από την ταινία, είχα την ανάγκη να πειραματιστώ και σε ένα νέο είδος μικρού μήκους για μένα, που συνδυάζει τη γραμμική αφήγηση και το διάλογο με απλότητα, ενώ παράλληλα ισορροπεί ανάμεσα σε ρεαλισμό και φαντασία.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι ο χρόνος που χρειάζεται από την αρχική ιδέα, μέχρι τη χρηματοδότηση και την υλοποίηση της ταινίας. Στη δική μου περίπτωση, πέρασαν πάνω από τρία χρόνια, με αποτέλεσμα να έχω αλλάξει από αυτό που ήμουν. Χρειάστηκε έτσι, να βρω έναν τρόπο να την προσαρμόσω σε αυτό που με εκφράζει τώρα, χωρίς όμως να παρέμβω πολύ δραστικά στο πυρήνα της, γιατί δεν ήθελα την αλλοιώσω. Για παράδειγμα, υπήρχε περισσότερη διάδραση ανάμεσα στους ήρωες, έμοιαζαν πιο «ερωτευμένοι» στην αρχική προσέγγιση. Αποφάσισα πως δεν με ενδιέφερε τόσο αυτό, όσο το πως δύο άνθρωποι έρχονται κοντά με αφορμή την ερωτική έλξη (μέσα σε μια πολύ συγκεκριμένη συνθήκη), χωρίς να υπάρχει κάποια προσδοκία ή υπόσχεση για κάτι παραπάνω. Ετσι, κάποια σημεία αποσιωπήθηκαν. Επειτα, υπάρχει και η οικονομική πρόκληση, πάντα οι ιδέες είναι πιο «μεγάλες» από προϋπολογισμό τους. Δουλεύω όμως αρκετά χρόνια στο χώρο της διαφήμισης και έχω μάθει από τους συνεργάτες μου, να βρίσκουμε δημιουργικές λύσεις, χωρίς να υπάρχει απαραίτητα έκπτωση στο αποτέλεσμα. Αυτή η ταινία ήταν ένα ευχάριστο και δημιουργικό διάλειμμα μετά από αρκετό καιρό και σίγουρα άναψε τη φωτιά μέσα μου για την επόμενη, που ελπίζω να έρθει πιο σύντομα.
Η ταινία σας θα κάνει πρεμιέρα εν μέσω μιας πρωτόγνωρης συνθήκης για τον κόσμο του σινεμά αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την κατάσταση αυτή τη στιγμή αλλά και το μέλλον του σινεμά και πώς θα μπορούσε κανείς να διαβάσει την ταινία σας υπό το πρίσμα της υγειονομικής κρίσης;
Οταν γυρίζαμε αυτήν την ταινία πέρσι, όπου δύο αγόρια κυκλοφορούν με μάσκες σε μια άδεια πόλη και οιπερισσότεροι κάτοικοι έχουν αναγκαστεί να μείνουν σπίτι τους, δεν περιμέναμε φυσικά πως ένα χρόνο μετά, αυτό θα ήταν σχεδόν η νέα πραγματικότητα. Παρότι, η συνθήκη είναι κάπως διαφορετική στην ταινία, οιομοιότητες είναι έντονες και το θέμα της μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ. Η ερήμωση, η απομόνωση, ηανθρώπινη επαφή, το τέλος του κόσμου και της ιδέας του ελεύθερου ανθρώπου, πιστεύω πως είναι θέματαπου θα απασχολήσουν ακόμα περισσότερο τους δημιουργούς, από ‘δω και πέρα. Προσωπικά όμως, ελπίζωπως οι θεατές θα δουν την ταινία μας με ανοιχτό μυαλό και θα μπουν στον κόσμο της για αυτό που είναι, τοοποίο δεν έχει σχέση με κάποια επιδημία. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον πάντως, αν φοράμε και εμείς μάσκεςστην αίθουσα, μέχρι τον Σεπτέμβρη.
Οσον αφορά το μέλλον του σινεμά, πιστεύω πως οι ταινίες ανήκουν στις αίθουσες. Ωστόσο, εφόσον μιαταινία έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της εκεί, δε βρίσκω κάποιο πρόβλημα να υπάρχει επιλεκτικά και online. Ηοθόνη του υπολογιστή δεν είναι το μέσο για το οποίο φτιάχτηκε, παραμένει ωστόσο ένα παράθυρο προς τοθεατή και αφήνει ανοιχτό το διάλογο, ακόμα κι έτσι. Στην περίπτωση που η ταινία προβάλλεται αναγκαστικάonline, τότε αυτό μάλλον είναι ένας συμβιβασμός (κυρίως για τους δημιουργούς), αλλά γενικά είμαστε σε μιαφάση που θα χρειαστεί να κάνουμε μερικούς, ίσως σημαντικότερους και από αυτόν.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι περιμένετε από τη νέα διεύθυνσή του και τι έχετε να προτείνετε για τη βελτίωσή του;
Αυτή θα είναι η πρώτη μου συμμετοχή ως δημιουργός και η πρώτη μου επίσκεψη ως θεατής, στο Φεστιβάλ Δράμας. Και χαίρομαι πολύ, που όχι μόνο ανήκω πια στους μικρομηκάδες αυτού του ιστορικού φεστιβάλ, αλλά και που το πετυχαίνω στη νέα του φάση, όπως όλα δείχνουν. Νομίζω πως η διάθεση για αλλαγή φάνηκε ήδη από την δροσερή αφίσα και στη συνέχεια από τις προσεκτικές επιλογές των ταινιών. Ιδιαίτερα, το κομμάτι που αφορά στην LGBTQ θεματολογία και εκπροσώπηση. Είναι σημαντικό να ακούγονται αυτές οι φωνές και να λέγονται τέτοιες ιστορίες, ειδικά από ανθρώπους που φέρουν το αντίστοιχο βίωμα.
Δείτε εδώ το τρέιλερ της «Απόδρασης από τον Εύθραυστο Πλανήτη»:
Απόδραση από τον Εύθραυστο Πλανήτη | Σενάριο - Σκηνοθεσία: Θανάσης Τσιμπίνης | Καστ: Μιχάηλ Ταμπακάκης, Νίκος Λεκάκης | Παραγωγοί: Φαίδρα Βόκαλη, Μίνα Ντρέκη | Συμπαραγωγοί: Μιχάλης Γκιόκας, Δημήτρης Καρτέρης, Ρένος Παπασταύρος | Executive Producer: Θεοδώρα Βαλέντη | Διευθυντής Φωτογραφίας: Κωνσταντίνος Κουκουλιός | Μοντάς: Σμαρώ Παπαευαγγέλου | Μοντάζ teaser: Θανάσης Τσιμπίνης | Σκηνικά - Κοστούμια: Ευα Γουλάκου | Μουσική Σύνθεση & Υπεύθυνος Ηχου: Ρένος Παπασταύρος | Σχεδιασμός Ηχου: Στέφανος Δουβίτσας | Οπτικά Εφέ & CG Fog: Μιχάλης Γκιόκας | Post Producer & Colorist: Δημήτρης Καρτέρης | Production Manager: Μαριλένα Ευθυμίου | Α' Βοηθός Σκηνοθέτη: Ζαμπέλα Χαβιάρα | Υπεύθυνη Σκριπτ: Ειρήνη Μπίτα | Διεύθυνση Παραγωγής: Ηρώ Αηδόνη | Α' Βοηθός Κάμερας: Σταμάτης Κούρος | Β' Βοηθός Κάμερας: & DIT: Μάριος Ντέλιας | Β' Βοηθός Κάμέρας: Στέλιος Μυλωνάς | Gaffer: Κώστας Μπακογιάννης | Ηλεκτρολόγος: Θάνος Γώγας | Production Sound Mixer: Παναγιώτης Παπαγιαννόπουλος | Βοηθός Μίξη Ηχου: Χρήστος Σακελλαρίου, Παναγιώτης Κυριάκου | Βοηθός Σκηνικά & Κοστούμια: Σοφία Βάσω | Property Master: Τάσος Κονταξής, Παναγής Βαρδακάς | Make-up & Hair Artist: Σίσσυ Πετροπούλου | Βοηθός Make-up & Hair: Βασιλική Δανόγλου | Βοηθοί Παραγωγής: Χρήστος Τσάκωνας, Τζεράλντο Λαβαβάτσε | Καστ: Τζένι Σάλο, Βασιλική Γκρεντζέλου | Μετάφραση: Χεντ Κυριακίδη, Νεφέλη Κυριακίδη | Τίτλοι & Σχεδιασμός Πόστερ: Στάθης Μητρόπουλος | Παραγωγή: Marni Films & Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου
Δείτε εδώ ολόκληρο το «Dust» του Θανάση Τσιμπίνη (2013)
Δείτε εδώ ολόκληρο το «Fawns» του Θανάση Τσιμπίνη (2014)
