Ακόμη κι αν δεν γνωρίζετε καθόλου τον Κρίστοφερ Μπόργκλι, είναι βέβαιο πως σύντομα θα τον μάθετε καλά, αφού το επερχόμενο «Dream Scenario» με τον Νίκολας Κέιτζ, σε παραγωγή της A24, θα αποτελέσει το αγγλόφωνο ντεμπούτο του, πρώτο τέλος σε μια διαδρομή που ξεκίνησε από τη Νορβηγία με μικρού μήκους ταινίες που έφτασαν μέχρι το Φεστιβάλ του Σάντανς και το μεγάλου μήκους «Σιχάθηκα τον Εαυτό μου» που έκανε πρεμιέρα στο Ενα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών το 2022.
Μόνιμος κάτοικος Λος Αντζελες και ανήσυχος καλλιτέχνης που συχνά ενσωματώνει και τον ίδιο τον εαυτό του μέσα στις κινηματογραφικές του περιπέτειες, ο Κρίστοφερ Μπόργκλι μπορεί να έφτιαξε μια ταινία για τη σύγχρονη «αρρώστια» του ναρκισσισμού, αλλά στο Flix μιλάει για ένα κόσμο με ελαττώματα που παραμένει όμορφος, συναρπαστικός και έτοιμος για εξερεύνηση.
Το «Σιχάθηκα τον Εαυτό μου» προβάλλεται ήδη στις ελληνικές αίθουσες από τις 14 Σεπτεμβρίου.
Στα γυρίσματα της ταινίας
Ποια ήταν η αρχική ιδέα για το «Σιχάθηκα τον Εαυτό μου»;
Αναζητούσα να βρω έναν κινηματογραφικό, οπτικό τρόπο να απεικονίσω τη σύγχρονη αρρώστια του ναρκισσισμού.
Υπάρχει αυτοβιογραφική φλέβα στην ιστορία; Υπάρχει κάποιο ζευγάρι στο οποίο βασίζεται το το κύριο ζευγάρι της ταινίας;
Το σενάριο δεν δημιουργήθηκε κάτω από αυτήν την επήρρεια, αλλά μάλλον, όπως θα έλεγε ο Φίλιπ Ροθ: «Τρίψτε δύο πέτρες πραγματικότητας μεταξύ τους για να εξάψετε τη φαντασία.» Υπάρχει λίγο από εμένα, υπάρχει λίγο από το άμεσο περιβάλλον μου, υπάρχει λίγη παρατήρηση και πολλή φαντασία.
Αυτή είναι η πρώτη σας μυθοπλαστική ταινία, σε σύγκριση με τις προηγούμενες μεγάλου μήκους και μικρού μήκους ταινίες που ήταν πιο πειραματικές και στα όρια της μυθοπλασίας/μη μυθοπλασίας. Πόσο εύκολο ήταν να προσαρμοστείτε και να μην προδώσετε το στιλ σας σε μια ταινία που έγινε με τη φιλοδοξία ενός ευρύτερου κοινού;
Ο πειραματισμός υπήρξε πολύ χρήσιμος στο παρελθόν. Με βοήθησε να διαμορφώσω την κινηματογραφική μου φωνή και το στιλ μου. Αυτή τη φορά ήθελα να είμαι δημιουργικός μέσα σε μια πιο συμβατική δομή, προκειμένου να αφηγηθώ μια ιστορία που θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη απήχηση από το προηγούμενο μου έργο.
Πώς θα περιγράφατε ο ίδιος την ταινία;
Ως μια μη ρομαντική κομεντί!
Φαίνεται να σας γοητεύουν οι άβολες καταστάσεις. Πιστεύετε ότι αυτές είναι οι στιγμές στη ζωή κάποιου που έχουν πραγματικά σημασία;
Φαίνεται ότι βιώνουμε τη ζωή όλο και περισσότερο μέσα από τα μάτια των άλλων. Σχεδόν δεν μπορούμε να αποφύγουμε την κατασκευή αφηγημάτων, αλλά σίγουρα δεν αφήνουμε χώρο για όλη την αμηχανία, τη σύγχυση και την ταλαιπωρία που αναπόφευκτα προσφέρει η ζωή. Νιώθω ανακούφιση όταν ανακαλύπτω βιβλία που μου δείχνουν ότι δεν είμαι μόνος. Δεν είμαι ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο, όλοι έχουμε ελαττώματα και είμαστε όλοι ικανοί για τρομερά πράγματα. Αυτά τα πράγματα αποτελούν επίσης μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας και βλέπω τη μυθοπλασία ως έναν ασφαλή χώρο για να «αερίζω τα βρώμικα ρούχα».
Ποιες ήταν οι οδηγίες προς τους ηθοποιούς σας και ιδιαίτερα προς την Κριστίν Κούζατθ Θορπ;
Να μην κοροϊδεύετε τους χαρακτήρες. Να εμπιστευτούν ότι οι καταστάσεις είναι έτσι κι αλλιώς αρκετά αστείες και να παίξουν υπερβολικά αλλά με εξυπνάδα και ακεραιότητα.
Νιώθω ανακούφιση όταν ανακαλύπτω βιβλία που μου δείχνουν ότι δεν είμαι μόνος. Δεν είμαι ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο, όλοι έχουμε ελαττώματα και είμαστε όλοι ικανοί για τρομερά πράγματα.»
Πώς δουλέψατε και οι δύο σχετικά με το βαρύ μακιγιάζ για τη μεταμόρφωσή της; Είχατε στο μυαλό σας κάποιες ταινίες με άρρωστες γυναίκες;
Ηταν μια εξερεύνηση με τη σχεδιάστρια μακιγιάζ Ιζι Γκαλίντο. Περάσαμε μήνες βρίσκοντας τις διαφορετικές εμφανίσεις για τα διάφορα στάδια της νόσου στην ταινία. Θέλαμε κάτι μοναδικό, κάτι που να είναι συναρπαστικό και κινηματογραφικό, αλλά και σοβαρό και λίγο φρικτό. Καταλήξαμε να κοιτάμε φυτά και σχέδια στη φύση για έμπνευση.
Πιστεύετε ότι υπάρχουν ή πρέπει να υπάρχουν περιορισμοί στη σάτιρα; Υπήρξαν στιγμές που είπατε στον εαυτό σας ότι τραβάτε τη σάτιρα στα άκρα;
Κανείς δεν με σταμάτησε, οπότε ένιωσα ότι βρισκόμουν σε μια ασφαλή ζώνη.
Είναι μια αποστολή του κινηματογράφου να προκαλεί το κοινό, να το κάνει να νιώθει κάπως άβολα, να καταστρέφει τις βεβαιότητές του;
Νομίζω ότι οι περισσότεροι κινηματογραφιστές ασχολούνται με τα πράγματα που τους απασχολούν. Ορισμένες ιδέες απλώς σε κρατούν όμηρο μέχρι να ελευθερωθούν. Οπως είπε και ο Καρλ Γιουνγκ: «Οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέες, οι ιδέες έχουν ανθρώπους.»
Σατιρίζετε τον κόσμο της τέχνης αλλά και τον κόσμο των social media σήμερα. Πιστεύετε ότι έχουμε παγιδευτεί στην ψεύτικη ασφάλεια του Facebook και του Instagram; Χρησιμοποιείτε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;
Νομίζω ότι εμείς οι άνθρωποι βρίσκουμε νόημα μέσα από ένα αφηγηματικό πλαίσιο. Και νομίζω ότι το Διαδίκτυο μόλις έφερε όλες αυτές τις ευκαιρίες για να ξαναγράψουμε και να επιμεληθούμε την αφήγησή μας, καθιστώντας ευκολότερο να δημιουργήσουμε την εντύπωση μιας πραγματικά υπέροχης ζωής, αντί να εργαστούμε ουσιαστικά προς αυτήν την κατεύθυνση.
Τι κάνεις όταν «σιχαίνεσαι τον εαυτό σου»;
Διαβάζω Τζο Ματ.
Το «Σιχάθηκα τον Εαυτό μου» προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες απο΄τις 14 Σεπτεμβρίου.
