«To καλοκαίρι σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα για τον καθένα. Για κάποιους μπορεί να σημαίνει τη συναρπαστική εμπειρία ενός ταχύπλοου σκάφους. Αλλοι λατρεύουν να επιπλέουν στο νερό και να απορροφούν τις ακτίνες του ήλιου. Αλλοι πάλι λατρεύουν κάποιο είδος δραστηριότητας στο εσωτερικό ενός νησιού. Για μας, είναι το σπορ του σέρφινγκ.»
Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να κυνηγήσεις το τέλειο κύμα όταν η ζωή σου είναι το σερφ. Και αυτός είναι να ζήσεις τουλάχιστον για ένα χρόνο στη ζωή σου σε ένα μόνιμο καλοκαίρι. Αυτό έκανε το 1964 o Μπρους Μπράουν, ένας σέρφερ και ερασιτέχνης κινηματογραφιστής, χωρίς να γνωρίζει πως αυτό με το οποίο θα επέστρεφε θα ήταν η καλύτερη ταινία που γυρίστηκε ποτέ για το σερφ και ταυτόχρονα ένα φιλμικό ποίημα στη μορφή ενός action movie για το πόσο ελεύθερος μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος ζώντας έστω και για μια φορά το όνειρό του.
Ενα χρόνο πίσω, το 1963, ο Μάικ Χάνσον και ο Ρόμπερτ Ογκουστ ήταν δύο από τους καλύτερους σέρφερ της δεκαετίας του '60. Ο Μπρους Μπράουν, σέρφερ και ο ίδιος, είχε ήδη γυρίσει δύο ταινίες για το αγαπημένο του άθλημα (το «Slippery When Wet» και το «Waterlogged»). Οι τρεις τους θα ξεκινούσαν με μοναδική αποσκευή τις σανίδες τους, 50.000 δολάρια και μια μηχανή 16mm για να ζήσουν το ατέλειωτο καλοκαίρι. Ξεκίνησαν από την Δυτική Ακτή της Αφρικής, διασχίζοντας τις παραλίες της Σενεγάλης και της Γκάνα πριν φτάσουν στο Κέιπ Τάουν. Στη συνέχεια έφτασαν με ωτο-στοπ στην ακτή του Ντουρμπάν για να ανακαλύψουν στο Ακρωτήρι του Αγίου Φραγκίσκου το τέλειο κύμα (με θεαματικό ύψος, διάρκεια 15 λεπτών και τόσο σταθερό σαν "είχε φτιαχτεί από μηχανή") και από εκεί στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Ταϊτή, τη Χαβάη και πίσω στην Καλιφόρνια.
Με εισπράξεις περισσότερα από 20 εκατομμύρια δολάρια, το «The Endless Summer» απορρίφθηκε αρχικά από όλα τα στούντιο του Χόλιγουντ, αναγκάζοντας τον Μπράουν να το διανείμει μόνος του σε μια νοικιασμένη αίθουσα στη Νέα Υόρκη, κερδίζοντας τελικά την εμπιστοσύνη της εταιρείας Cinema 5 που ήταν και η μοναδική που δεν είχε απαίτηση από τον Μπράουν να αλλάξει κάτι στο φιλμ ή το διάσημο πόστερ του Τζον Βαν Χάμερσβελντ.
Αν το «The Endless Summer» είναι υπεύθυνο για το γεγονός πως το σερφ έγινε ξαφνικά από ένα περιθωριακό χόμπι αναπόσπαστο κομμάτι της αμερικανικής κουλτούρας, είναι ταυτόχρονα υπεύθυνο για τον τρόπο με τον οποίο στα τέλη της δεκαετίας του '60 το αμερικανικό σινεμά άλλαζε για πάντα, φέρνοντας τον αέρα μιας επανάστασης που θα διαρκούσε περισσότερο από τα 15 λεπτά του «τέλειου κύματος».
Απελευθερωτικό, rock 'n' roll, πιο όμορφο από οτιδήποτε είχε γυριστεί εκείνη τη στιγμή σε ντοκιμαντέρ μυθοπλασίας, ένα μυθικό φιλμ - σύμβολο για τη ζωή σε μια σανίδα και ό,τι αυτή συμβολίζει και τελικά ό,τι πιο κοντινό θα μπορούσε να ζήσει κανείς σε ένα χρόνο που κάνει μόνο καλοκαίρι. Και δεν αναφέρεται κανείς μόνο στις καιρικές συνθήκες..
The Endless Summer του Μπρους Μπράουν (1964)
Περισσότερες ταινίες για ένα αξέχαστο καλοκαίρι:
Tags: SUMMER MOVIES
