Σε όλους μας αρέσει να παρακολουθούμε μια ιστορία στην οθόνη και να αναγνωρίζουμε μέρη και καταστάσεις (υπάρχουν ας πούμε τα κατεξοχήν νεοϋορκέζικα shows που μοιάζουν γνώριμα επειδή ούτως ή άλλως οτιδήποτε στη Νέα Υόρκη νιώθεις πως το έχεις ζήσει), ενώ πολλές φορές μια σειρά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το μέρος στο οποίο διαδρματίζεται. (Το υποτιμημένο «Chicago Code» είναι μια εξέχουσα τέτοια περίπτωση, καθώς χρησιμοποιεί τα urban μνημεία και την ιστορία του Σικάγο για να αφηγηθεί μια αστυνομική περιπέτεια που διατρέχει το σήμερα και την κληρονομιά της πόλης.)
Πολλές φορές όμως έχει μεγαλύτερη αξία όταν μια σειρά εκμεταλλεύεται πλήρως τον κενό καμβά και να πλάθει τα πάντα από την αρχή, με κάθε λεπτομέρεια, κάθε σημείο, κάθε διαδρομή να έχει γεννηθεί στη φαντασία κάποιου ανθρώπου. Έτσι, για κάθε Νέα Υόρκη ή κάθε Λος Άντζελες που έχουμε μάθει απέξω κι ανακατωτά από οθόνης, η φαντασία ζωντανεύει όταν επισκεπτόμαστε το Σάνυντεϊλ και το Μίστικ Φωλς, τη Μετρόπολις και το Γουέστερος, το Σταρς Χόλλοου και τον Γκάλιφρεϊ.
Αρκετές ήταν οι φετινές σειρές που πλούτισαν τον τηλεοπτικό χάρτη με νέες τοποθεσίες. Αυτά ήταν τα 3 μέρη που ξεκάθαρα θα επισκεπτόμασταν αν μπορούσαμε.
3. Σάντα Μαρίνα («Last Resort»)
Γαλλικό νησάκι κάπου στα ανοιχτά του Ινδικού Ωκεανού στο οποίο καταλήγει το υποβρύχιο-αποστάτης του Καπετάνιου Τσάπλιν μαζί με τις πυρηνικές κεφαλές του. Και τι νησάκι δηλαδή, παράδεισος. Αν εξαιρέσεις τουλάχιστον τους τοπικούς τραμπούκους και την γενικότερα έκρυθμη θα λέγαμε κατάσταση. Κατά τα άλλα είναι πανέμορφο και ειδυλλιακό σαν το νησί του «Lost» χωρίς όλα αυτά τα θανατηφόρα μυστήρια. Ας το λύσουν πρώτα αυτό το θεματάκι με τα υποβρύχια και τα πυρηνικά για να είμαστε σίγουροι, κι ύστερα το κλείνουμε το εισιτήριο.
[[Διαβάστε πώς μας φάνηκε ο πιλότος του «Last Resort»](https://flix.gr/news/eidame-ton-piloto-toy-last-resort.html)]
2. Πάρανταϊς («Bunheads»)
Παραθαλάσσια παραμυθούπολη από αυτές που μόνο η Έιμι Σέρμαν-Παλαντίνο μοιάζει να μπορεί να ζωντανεύει. Όπου ο κάθε κάτοικος είναι ένα αξιαγάπητο καρτούν που πρωταγωνιστεί στο δικό του μονόπρακτο, όλη η πόλη μαζεύεται για συμβούλιο τύπου εκκλησία του Δήμου (αλλά στο πιο quirky), κανείς δεν πίνει καφέ, τα πιτσιρίκια δεν κάνουν αναφορές στον Τζάστιν Μπίμπερ αλλά στην Ντόροθι Πάρκερ, και ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει σε μια ασαφή, πολύχρωμη, υπέροχη, λογοτεχνική φαντασίωση από κάποιο παρελθοντικό όνειρο.
[[Διαβάστε τη γνώμη μας για το «Bunheads»](https://flix.gr/news/bunheads-pos-tha-htan-na-zeis-se-ena-paramythi.html)]
1. Γκράβιτι Φωλς («Gravity Falls»)
Φαντάσματα, νάνοι, μινώταυροι, κέρινα ομοιώματα που έρχονται στη ζωή, μάγοι, ταξιδιώτες στο χρόνο, ζωντανοί χαρακτήρες βιντεοπαιχνιδιών. Ένα μέρος όπου τα πάντα μοιάζουν ύποπτα και στοιχειωμένα και στην πραγματικότητα... είναι; Ναι, παρακαλώ πολύ, πότε ξεκινάμε;
Περισσότερα για... όσα βλέπαμε το 2012 στην TV:
