Ο θάνατος βρίσκεται παντού στη δεύτερη σεζόν του «The Good Fight»

Μπορείς να σκέφτεσαι το θάνατο μόνο για ένα διάστημα.

Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό ισχύει.

Στη δεύτερη σεζόν του «The Good Fight», που μόλις έκανε πρεμιέρα (και προβάλλεται κάθε Τρίτη μέσω του COSMOTE CINEMA 4HD) οι πάντες μοιάζουν να πεθαίνουν. Οχι οι ηρωίδες μας, ηρεμία. Να το διευκρινήσουμε αυτό, γιατί δε θα αντέξουμε κι άλλο Γουίλ Γκάρντνερ, ακόμα παλεύουμε να το ξεπεράσουμε αυτό.

Τριγύρω όμως, παντού, υπάρχει θάνατος. Μια αύρα αναπόφευκτου, τελοσπάντων. Η Νταϊάν Λόκχαρτ περπατά στο νεκροταφείο όπου βρίσκεται για κηδεία συναδέλφου, και συναντά συνάδελφο που είναι εκεί για κηδεία άλλου συναδέλφου. Αργότερα εκείνη θα της προτείνει να πάρει τη θέση του, επειδή η ζωή συνεχίζεται, μέχρι να μην συνεχίζεται.

goodfight1

Καθώς η σειρά ξεκινά το δεύτερο κύκλο της, κάτι υπαρξιακό μοιάζει να σιγοβράζει κάτω από την επιφάνεια για την Νταϊάν. Αναρωτιέται κάπως ανοιχτά για τη θέση της όχι συγκεκριμένα στη φίρμα του Μπόζμαν, όσο για το ρόλο της γενικότερα σε αυτή την κοινωνία σε μετάβαση, που ζει το τραμπικό σοκ στο πετσί της. H Μπάρμπαρα Κόλσταντ αποχωρεί από τη σειρά εν μέσω δημοσίων δηλώσεων περί συμβιβασμού ή μη του κοινωνικού μηνύματος και του ρόλου τους ως δικηγόρων- αναμφίβολα, μια χρήσιμη έξοδος για έναν χαρακτήρα που ποτέ δε δούλεψε στον 1ο κύκλο της σειράς, φαινομενικά μονίμως εκεί απλώς για να ρίχνει επικριτικές πλάγιες ματιές στη Νταϊάν.

Στη θέση της, στη σειρά και στη φίρμα, έρχεται η Οντρα ΜακΝτόναλντ ως Λιζ Ρέντικ-Λόρενς, η πρώην σύζυγος του Αντριαν και ταυτόχρονα σημαντικός παίχτης στη δικηγορική σκηνή του Σικάγο. Αν αυτό ακούγεται ως μια εξαιρετικά τηλεοπτική εξέλιξη, τότε πού να ακούσει κανείς και τα υπόλοιπα: Η Λιζ ήταν -έξαφνα- πολύτιμο μέλος της εισαγγελίας, έχοντας λάβει μέρος στο στρατηγικό σχεδιασμό της υπόθεσης ενάντια στη Μάγια, η οποία ωθήθηκε σε παραίτηση ύστερα από ένα τουήτ όπου χαρακτήριζε white supremacist τον Τραμπ. H ορίτζιναλ σειρά, «The Good Wife», πάντα ήταν εξαιρετική στο να χρησιμοποιεί υποθέσεις από τα πρωτοσέλιδα ώστε να χρίσει συναρπαστικές πλοκές (στην παράδοση του «Law & Order») και το «Good Fight» συνεχίζει την παράδοση, από την άμεση αντίδραση στην εκλογή Τραμπ μέχρι την θεμελίωση ενός κύριου arc της 2ης σεζόν πάνω στην ιστορία με το τουήτ. Ηχώ, δηλαδή, της αληθινής υπόθεσης της Ζεμέλ Χιλ του ESPN που τουίταρε το ίδιο πράγμα νωρίτερα φέτος, παίρνοντας ποινή από το δίκτυο.

goodfight4

Η Λιζ κάνει άμεσα αισθητή την παρουσία της στη σειρά όπως και στη φίρμα, φέρνοντας νέο πελάτη (με τη γνώση πως επίκειται να κινηθεί εναντίον του η εισαγγελία και άρα θα χρειαστεί πολλές δικηγορικές ώρες υπεράσπισης) και δίνοντας κρίσιμα στοιχεία στη Νταϊάν για την υπόθεση της Μάγια. Αποκλείεται να είναι νόμιμα όλα αυτά, όμως ας είναι. Είμαι σίγουρος πως ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα, καθώς το παρελθόν της με τον Άντριαν όπως και η περίεργη σχέση που αναπτύσσει με τη Νταϊάν, θα έχουν μπόλικο ζουμί στη συνέχεια.

Διαβάστε ακόμα: Το «The Good Fight» συνεχίζει τον αγώνα από εκεί που μας άφησε η «Good Wife»

Η γενικευμένη όμως αίσθηση φόβου αγγίζει κάθε πτυχή της σειράς σε αυτά τα πρώτα δύο επεισόδια που έχουμε δει. Η ιαχή «Σκοτώστε όλους τους δικηγόρους» αποτελεί κάτι σαν ταπετσαρία σε αυτές τις πρώτες ώρες, με τα promo να υπονοούν πως στη συνέχεια θα λάβει ακόμα πιο κεντρική τοποθέτηση στην ιστορία της σεζόν. Η κάμερα αρέσκεται στο να καταλήγει στο πρόσωπο της Νταϊάν, με την Κριστίν Μπαράνσκι να κοιτάζει το άπειρο με ματιά σκυθρωπή, γεμάτη απορία και τρόμο για το μέλλον. Κάπου ανάμεσα στο σαιξπηρικό «let’s kill all the lawyers», την πρόσμιξη κοινωνικού τρόμου και απόγνωσης, και τα δημοφιλή μαύρα αστεία για δικηγόρους, η ιδέα πως άνθρωποι (ή ένας σίριαλ κίλερ;) στοχεύουν δικηγόρους ως πράξη εκδίκησης πετυχαίνει το ακριβές αυτό λεπτό σημείο όπου η πολιτική όπερα γίνεται πικρό συμπαντικό αστείο, κάτι στο οποίο οι Ρόμπερτ και Μισέλ Κινγκ πάντα στόχευαν, τόσο στο «Good Wife» όσο και στο ακόμα πιο ευθέως πολιτικό σλάπστικ του «BrainDead». Είναι ένα ομολογουμένως πάρα πολύ περίεργο storyline και γι’αυτό είμαι πολύ περίεργος να δω πού θα καταλήξει και πώς θα δεθεί με την όλο και πιο σιωπηλή, όλο και πιο έντονη, δυσφορία της Νταϊάν.

goodfight3

Γι’αυτό και είμαι, την ίδια στιγμή, απογοητευμένος από το συνεχιζόμενο focus πάνω στην υπόθεση της Μάγια, η οποία αφού κατέλαβε εν τέλει την 1η σεζόν, φαίνεται να έχει μεταφερθεί και στη 2η. Το 2ο επεισόδιο είναι πρακτικά όλο ένα δικαστικό θρίλερ από αυτά που συχνά μας έδινε το «Good Wife», στο βαθμό που πλέον τα τρικ των Κινγκς μας είναι αρκετά γνώριμα. Δεν θα περάσω ποτέ άσχημα φυσικά με μια τέτοια αγωνιώδη δικαστική πλοκή, γιατί οι Κινγκς τη γράφουν πολύ καλά, γιατί η ένταση ανάμεσα στη Μάγια και τον τραγικό πατέρας της είναι καθηλωτική και επειδή οι ηθοποιοί είναι φανταστικοί- η τελευταία πράξη με τη φοβερή Μπερναντέτ Πίτερς ως μάρτυρα θα ήταν δεδομένα καλή τηλεόραση, κι ο (καλύτερος όλων) δικαστής Αμπερνάθι είναι από μόνος του must-see TV.

(Και φυσικά κάθε φορά που έχει περισσότερα πράγματα να κάνει η πάντα τέλεια Μαρίσα Γκολντ, είναι μια μικρή νίκη για την τηλεόραση και για όλους μας. Θέλω spin-off σειρά τύπου backstage, που μετά από κάθε επεισόδιο του «Good Fight» να βλέπουμε τι έκανε η Μαρίσα καθόλη τη διάρκεια.)

Αλλά αυτό ήταν ένα storyline που εξαρχής έβρισκα ως το μόνο αληθινό μειονέκτημα της σειράς. Μια εφιαλτικά γιγαντωμένη liberal ενοχή που έφτασε να καταλάβει σχεδόν πλήρως μια σειρά που φαινόταν να κατευθύνεται σε πιο κοινωνικά μονοπάτια (και που φαίνεται ακόμα να το επιθυμεί, ευτυχώς!), μετατρέποντας τη Μάγια από υποσχόμενη δικηγόρο σε μια κομπάρσο που εμφανίζεται στη σειρά μόνο από τη θέση της στο εδώλιο της κατηγορούμενης, αποσπώντας ταυτόχρονα ζωτικό χώρο από τη δυναμική του Άντριαν με την Νταϊάν, και τα ζητήματα περί κοινωνικής ευθύνης, ηθικής και συμβιβασμού. Ενδεχομένως αυτό να κόστισε στον χαρακτήρα της Κόλσταντ πέρυσι, ελπίζω φέτος με την Λιζ της Όντρα ΜακΝτόναλντ να πάνε καλύτερα τα πράγματα.

goodfight2

Διότι γύρω από αυτό το μίνι οικογενειακό οικονομικό θρίλερ, η αύρα θανάτου που περιτριγυρίζει τη σειρά μοιάζει να στήνει μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα σεζόν. Το αδιέξοδο της Νταϊάν, η κοινωνική απόγνωση, ο πολιτικός παραλογισμός, συνθέτουν ένα μαύρο αστείο που οριακά ήμουν έτοιμος να τιτλοφορήσω «Τέσσερις Κηδείες και Ένας Γάμος»- αυτός θα μπορούσε να είναι και ο υπότιτλος της σεζόν αλλά είναι βέβαιο πως οι θάνατοι θα γίνουν περισσότεροι.

«Οι πάντες πεθαίνουν. Είναι παρανοϊκό,» λέει η Νταϊάν σε μια σκηνή του 2ου επεισοδίου. «Κάθε γενιά έχει τα δικά της παράλογα», λαμβάνει ως απάντηση, για να επιμείνει στη θέση της, σα να αναδύεται από τη βουβαμάρα της μετά από δύο επεισόδια. «Όχι, αυτό μας το λένε για να νιώσουμε καλύτερα,» απαντά. «ΑΥΤΟ είναι παράλογο. Ο Τζορτζ Όργουελ σήμερα δε θα ήξερε από πού να ξεκινήσει.»