Ξέρεις πώς πολλές φορές κάποια μπάντα που άκουγες πριν πολλά χρόνια και τη λάτρευες, στα ενδιάμεσα χρόνια έχει βγάλει 2-3 μέτρια άλμπουμ, ένα άλμπουμ διασκευών, ένα live άλμπουμ που βαρέθηκες να ακούσεις, μια συλλογή με Χριστουγεννιάτικα, πριν τελικά αποφασίσει να ξαναγυρίσει στον παλιό της ήχο, εκείνο που κάποτε αγάπησες; Και στην αρχή ακούς το καινούριο άλμπουμ και σου θυμίζει το παλιό και ψιλοχαίρεσαι αλλά σταδιακά συνειδητοποιείς πως έχουν περάσει 15 χρόνια και θα προτιμούσες να ακούς κάτι καινούριο οπότε λες «μπράβο καλή δουλειά» και βάζεις να ακούσεις Κέντρικ Λαμάρ;
Ναι, αυτό το καινούριο/παλιό άλμπουμ είναι το «Roadies» του Κάμερον Κρόου.
Στη νέα σειρά του Showtime, την οποία έχει δημιουργήσει και εξ ολοκλήρου σκηνοθετήσει ο Κρόου, μεταφερόμαστε στα παρασκήνια ενός συναυλιακού τουρ, πηγαίνοντας ακόμα πιο πίσω από το αναμενόμενο επίπεδο του τι κάνουν οι σταρ στα καμαρίνια τους. Αυτό έχει ειπωθεί σε αρκετά αναλυτικό βαθμό κι ευτυχώς η σειρά δε μας κουράζει με μια ακόμα επαναφήγηση του κλασικού αυτού μοτίβου.
Αυτό που κάνει αντ’αυτού, είναι να μας συστήσει τους roadies, τους ανθρώπους δηλαδή εκείνους που κανείς ποτέ δε θα μάθει, κανείς ποτέ δε θα δει σε εξώφυλλα ή σε συνεντεύξεις, αλλά είναι εκείνοι που στήνουν την κάθε συναυλία που ξεσηκώνει τα πλήθη των φανς της εκάστοτε μπάντας. Είναι σαν κάποιος να έχει κάνει μια ταινία για τους ανθρώπους που φέρνουν τα φαγητά και συνδέουν τα ηλεκτρικά καλώδια στο σετ του «Avengers».
Περισσότερη «καλή» τηλεόραση εδώ
Πρωταγωνιστεί ο Λουκ Γουίλσον στο ρόλο του Μπιλ, τον οποίο το άνοιγμα της σειράς βρίσκει στο κρεβάτι με ένα εικοσάχρονο που τον θεωρεί πολύ γέρο και το κάνει για τη φάση. Σε όλο το υπόλοιπο επεισόδιο η Σέλι της Κάρλα Γκουτζίνο τον κοροϊδεύει για αυτό, κάνοντας τη σύνδεση των σπουδών της μικρής (που έχουν να κάνουν με αρχαιολογία και κόκαλα δεινοσαύρων) με το ότι ο Μπιλ στα μάτια της είναι όντως δεινόσαυρος. Στο φάσμα του «ροκ lifestyle και πώς βοηθά λευκούς γέρους να κοιμηθούν με σέξι 18χρονα», βρισκόμαστε τουλάχιστον επιτέλους στο σημείο που ο λευκός γέρος είναι το punchline.
Η Σέλι κι ο Μπιλ είναι το πραγματικά-είναι-απαραίτητο-ακόμα-αυτό-το-πράγμα ζευγάρι που δεν ξέρει ακόμα ότι θα καταλήξει ζευγάρι της σειράς. Ο Μπιλ είναι ο υπεύθυνος της παραγωγής ενώ ο άντρας της Σέλι έχει ένα αντίστοιχο πόστο στο τουρ της Τέιλορ Σουίφτ, η οποία είναι ο Μεγάλος Κακός της υπόθεσης. Οι δυο τους έχουν αυτή την ενέργεια του «θα έπρεπε να είμαστε μαζί από παλιά» που έρχεται πακέτο με τυχαίους ανθρώπους στο χώρο εργασίας να τους λένε «κοροϊδεύετε τους εαυτούς σας» και με αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του πόσο λάθος κάνει η Σέλι που είναι μαζί με έναν άνθρωπο τόσο ξεπουλημένο που δουλεύει για την Τέιλορ Σουιφτ OMG αν είναι δυνατόν κιόλας, πού πήγε η μουσική ε.
Δείτε ακόμη: O Kάμερον Κρόου γιορτάζει την επέτειο 15 χρόνων του «Almost Famous» ποστάροντας φωτογραφίες από τα γυρίσματα
Παρά την κλισέ διάσταση του ρομάντζου, το να αντισταθείς σε ένα δίδυμο Λουκ Γουίλσον και Κάρλα Γκουτζίνο είναι ειλικρινά κάτι που θα απαιτούσε προσπάθεια και γιατί να προσπαθήσεις να κάνεις κάτι τέτοιο; Οι δύο ηθοποιοί είναι πάντοτε γοητευτικοί από μόνοι τους, και μαζί φτιάχνουν κάτι αρκετά γλυκό και ενδιαφέρον ώστε να αποτελεί λόγο να δεις τη σειρά.
Ο άλλος λόγος είναι η μουσική, φυσικά.
Γενικά όλοι για τη μουσική είμαστε εδώ. Ο Κάμερον Κρόου σίγουρα, πάντως. Υπάρχει κάτι πολύ γλυκό στο πώς ο Κρόου επιστρέφει πίσω στο υλικό πάνω στο οποίο έστησε την καριέρα του, ή τουλάχιστον την υστεροφημία της. Είχε κάνει καλές δουλειές και πριν το «Almost Famous» (αν και ακόμα και στο «Say Anything» η εμβληματικότερη σκηνή πάλι μουσικής σύνδεσης είναι) όμως ήταν εκείνο το ροκ ρομαντζοmemoir που έγινε όχι απλά έργο ζωής του σκηνοθέτη, αλλά κι εκείνο που θα αποτελούσε έκτοτε το προφανές σημείο αναφοράς.
Ο Κρόου ωρίμασε έτσι κι αλλιώς στον καλλιτεχνικό χώρο ως μουσικός γραφιάς, ακολουθώντας μια περιοδεία σαν κι αυτή για την οποία μιλά το «Roadies» ή το «Almost Famous», και ήταν η ειλικρίνεια και η γλυκιά αφέλεια με την οποία μας είχε εισάγει σε εκείνο τον κόσμο, που έκανε εκείνη την ταινία του τόσο διαχρονικά αγαπημένη. 16 χρόνια μετά επιστρέφει στο ίδιο υλικό, έχοντας τραβήξει μπόλικες φουρτούνες στο ενδιάμεσο. Τα συστατικά είναι ίδια, όμως ο κόσμος διαφορετικός.
Ας πούμε, το «Roadies» διαδραματίζεται στο σήμερα, σε αντίθεση με το «Almost Famous» που διαδραματιζόταν στα ‘70s. Αυτό τοποθετεί μια συνολική χρονική απόσταση 40 και πλέον χρόνων ανάμεσα στις δύο ιστορίες. Το να λες μια ιστορία για την βαθιά παγκόσμια αλήθεια του παλιού καλού ροκ εν έτει 2016 είναι, well, είναι λίγο Λουκ Γουίλσον στην αρχή αυτής της σειράς. Τελοσπάντων.
Η νέα γενιά εδώ εκπροσωπείται από την Κέλι Αν της Ιμοτζεν Πουτς, η οποία έχει αποφασίσει να φύγει από την περιοδεία και να πάει να σπουδάσει σινεμά, επειδή έχει σταματήσει να νιώθει τη μουσική. Αυτό ενισχύεται από την έλευση ενός εταιρικού χαρτογιακά (Ρέιφ Σπολ) ο οποίος αφού απολύτει τον πάλιουρα του crew (ο οποίος είχε βγάλει λεφτά από την τραγωδία του τυφώνα Κατρίνα) βγάζει ένα λόγο στους εργαζόμενους για την ανάγκη του brand και για την ανάγκη μείωσης κόστους κι άλλα τέτοια που κάνουν οι Κακοί στην περιοδεία της Τέιλορ Σουίφτ και σίγουρα δεν έχουν θέση πουθενά κοντά στο Αληθινό Ροκ.
Η μπάντα για την οποία γίνονται όλα είναι η Staton-House Band, που δεν υπάρχει στα αλήθεια, και που σίγουρα αν υπήρχε δε θα είχε τέτοιο όνομα. (Οταν αναφέρθηκαν μες στο επεισόδιο δεν ήμουν σίγουρος αν εννοούσαν κάποια resident μπάντα σε μπαράκι της Νέας Ορλεάνης ή κάποια αληθινά θρυλική μπάντα, θεωρητικά στο επίπεδο των Led Zeppelin.) Προς τιμήν της σειράς, δεν τους βλέπουμε ποτέ να κάνουν χαμό στη σκηνή, γιατί κάτι τέτοια πράγματα είναι καλύτερο να τα φαντάζεσαι. Αν σου πω ‘αυτή η μπάντα είναι επιπέδου Led Zeppelin’ και σου δείξω τους Stillwater, θα μου πεις «ναι, όχι». Οπότε ορθώς το φόκους παραμένει αποκλειστικά στους ανθρώπους πίσω από το stage.
Διαβάστε ακόμη: Ταινίες για ένα αξέχαστο καλοκαίρι #5: «Say Anything» του Κάμερον Κρόου
Μουσικά, η ώρα γεμίζει αφενός από το εξαιρετικό σάουντρακ, που είναι αρκετά πιο σύγχρονο από ό,τι θα περίμενες κανείς βάσει των αναφορών στους διαλόγους του επεισοδίου (αλλά συνεπές ως προς το μουσικό τους πνεύμα, οπότε διπλό μπράβο). Και αφετέρου με την εμφάνιση υπαρκτών συγκροτημάτων που θα παίζουν στη σειρά- στον πιλότο έχουμε τους αγαπημένους The Head and the Heart.
Ολα αυτά μοιάζουν να προέρχονται από ένα πολύ ειλικρινές μέρος και ο Κάμερον Κρόου πάντα ήταν καλός στο να αποτυπώνει αυτή την ειλικρίνεια στην οθόνη. Συχνά ήταν το φταίξιμο κιόλας, επειδή δε μοιάζει να έχει άλλο λειτουργικό mode. Είναι πάντα τόσο ανοιχτά cheesy. Αυτό σημαίνει πως τόσο τα «Say Anything» όσο και τα «Elizabethtown» προέρχονται από την ίδιο ακριβώς δημιουργική χώρα. Τα παίρνεις και τα δύο μαζί ή δεν παίρνεις κανένα.
Το σέβομαι πολύ αυτό, και ο Κάμερον Κρόου παραμένει ένας δημιουργός που έχω πραγματικά αγαπήσει. (Το «Almost Famous» είναι, για μια σειρά από λόγους, μια από τις 10-15 αγαπημένες μου mainstream ταινίες των ‘00s.) Το πρόβλημα δεν είναι αυτός, το πρόβλημα είναι ότι τα χρόνια περνάνε. Το «Roadies» είναι γλυκό και αγνό, αλλά αυτό το τραγούδι παραμένει (υπερβολικά) ίδιο.
Διαβάστε και δείτε ακόμη:
- Γάμοι, θάνατοι, κι ο Μάγος του Οζ: Τα καλύτερα 100ά επεισόδια σειρών
- Επιτέλους μάθαμε ποιος είναι ο «Ugly Naked Guy» στα «Φιλαράκια»
- To «Star Trek» επιστρεφει και το «The Good Wife» αποκτά spin-off: Αυτές είναι οι νέες σειρές του CBS
- Μπέτι Ντέιβις vs. Τζόαν Κρόφορντ στην τηλεοπτική σειρά που θέλουμε να δούμε ΤΩΡΑ!
- H Γουινόνα Ράιντερ δεν αρκείται στο strange. Τρέιλερ για το (μοιάζει φανταστικό) «Stranger Things»
Tags: κάμερον κρόου, roadies
