Υπάρχει ένα φανταστικό επεισόδιο του «30 Rock» στο οποίο ο Τζακ Ντόναγκι αποφασίζει να βυθίσει το NBC, και για να φέρει το δόλιο σχέδιό του σε πέρας αρχίζει να προγραμματίζει το δίκτυο με το ένα βλακώδες pitch μετά το άλλο. Ειδικά από την εποχή του Μπεν Σίλβερμαν και μετά, το NBC μοιάζει όλο και πιο συχνά με αυτό ακριβώς το δίκτυο.
(Σε μια σκηνή του επεισοδίου, η Λιζ ρωτάει τον Τζακ πόσο καιρό προσπαθεί να σαμποτάρει το NBC. “Έξι, εφτά χρόνια;” “Έξι βδομάδες,” η απάντησή του.)
Από όλα τα κανάλια, το NBC είναι εκείνο του οποίο το πρόγραμμα περισσότερο μοιάζει με το αποτέλεσμα ενός βαριεστημένου μίτινγκ ανάμεσα σε μετόχους, executives και αντιπροσώπους της GE και της Comcast που βαριούνται και στέλνουν μέιλ στους πελάτες τους την ώρα που ο πρόεδρος Μπομπ Γκρίνμπλατ προσπαθεί να τους εξηγήσει ποιος είναι ο Λόρν Μάικλς.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον «Δράκουλα», σε ακούω να λες.
Γιατί ο «Δράκουλας» είναι ακριβώς εκείνο το show για το οποίο ο Τζακ Ντόναγκι θα ήταν περήφανος.
Μπορώ να φανταστώ πώς θα πήγαινε το μίτινγκ.
«Αυτά τα βαμπίρ που έχουν επιτυχία τώρα; Γιατί δεν κάνουμε ένα τέτοιο;»
Και έκαναν.
Στην κατά NBC εκδοχή ο Δράκουλας ξυπνάει με ορέξεις να εκδικηθεί αυτούς που τον έβαλαν εξαρχής να κοιμάται κάτω από ένα πέτρινο άγαλμα που τον ταΐζει αίμα αθώων χρυσοθήρων, προσποιείται πως είναι ένας βιομήχανος που θα φέρει το wireless στη Βικτωριανή εποχή (όχι το wireless που εννοούμε εμείς, αν και αυτό θα ήταν ΤΕΛΕΙΟ αν συνέβαινε) και φυσικά στην πορεία ερωτεύεται τη Μίνα Μάρεϊ επειδή εντάξει, σεβασμός στο μύθο.
«Από αυτή τη μέρα κι έπειτα θα είσαι ένας Αμερικάνος βιομήχανος.» Χωρίς κανέναν απολύτως λόγο!
Στον ρόλο του Δράκουλα συναντάμε τον Τζόναθαν Ρις-Μέγιερς, και αν νόμιζες πως βλέποντας τον Τζέιμς Σπέιντερ στο «Blacklist» είχες καθαρίσει με υπερβολικές ερμηνείες για φέτος, σκέψου ξανά. Ο Μέγιερς κάνει τον Σπέιντερ να μοιάζει με ηθοποιό από σειρά του Ντέιβιντ Μιλτς. Είναι λες και η σκηνοθετική οδηγία (από τον Στίβ Σιλ, βετεράνο του μέσου, με Εμμυ για το «Dexter» και προϋπηρεσία σε «Deadwood» και «Wire») προς τον ηθοποιό ήταν, «Προσποιήσου πως είσαι σε ένα σκετσάκι του ‘Saturday Night Live’.»(*)
(*Διάβαζεται με τον μονότονα επαναλαμβανόμενο ψιθυριστό τόνο του «Προσποιήσου πως είσαι σε ένα βίντεο γκέιμ» από το «Spring Breakers».)
«Αν κοιταχτούμε πάρα πολύ έντονα για πάρα πολλή ώρα λες ο διπλανός σου να αρχίζει να ζηλεύει;»
Ο Μέγιερς μοιάζει σα να είναι μονίμως ξενυχτισμένος και έχοντας, εχμ, πάρει πράγματα αντί πρωινού. Οχι γάλα. Ο Μέγιερς διαβάζει ατάκες γραμμένες σε Times Roman μεγέθους font 9 και τις απαγγέλει με bold μεγέθους font 38. Σε Comic Sans.
«Είμαι όσο Αμερικάνικος είναι ο Θεός. Τα όπλα. Και το μπέρμπον», λέει στον Ρένφιλντ ραφινάροντας το μανικετόκουμπό του. Πρέπει να τον ακούσεις να το λέει. Οι λέξεις δεν δικαιώνουν το camp μεγαλείο που ξεδιπλώνεται μπροστά μας, λίγες μόλις στιγμές μετά την έναρξη του πιλότου.
Η δε σεκάνς της μυστηριώδους δεξίωσης από μυστηριώδη διοργανωτή (μάλλον οι κύριοι του μίτινγκ που λέγαμε παραπάνω είχαν δει τον «Υπέροχο Γκάτσμπι» σε blu-ray το προηγούμενο βράδυ) είναι ένα αριστούργημα από όπου την πιάσεις.
Σύμφωνα με εσωτερικό κανονισμό του Χόλιγουντ όπου υπάρχει βικτωριανή εποχή η Κίρα Νάιτλι οφείλει να είναι παρούσα κι επειδή τους έπεφτε λίγο εκτός μπάτζετ φέρανε μια ψεύτικη Κίρα Νάιτλι.
«YOUR HOST…!» Ρένφιλντ, μόνο το όνομα ‘Κατ Ντίλι’ μπορεί να ακολουθήσει αυτή την εισαγωγή.
Η κυρία εδώ λέει, και δεν υπερβάλλω, «Ααααααα(!), ο μυστηριώδης κύριος Γκρέισον».
Κι εδώ ο Μέγιερς φωνάζει, έτσι όπως τον βλέπεις με τα χέρια τεντωμένα, «ααααα χαχαχαχαχαααααα». Κανένας Σπέιντερ, λέμε.
Ο κύριος αυτός έκανε double take, γύρισε απότομα το βλέμμα του προς τη λάμπα βγάζοντας ένα κανονικότατο «gasp!» Ελα παιδιά σοβαρά, πού είναι η Τίνα Φέι και η Εϊμι Πόλερ; Κόφτε την πλάκα.
Πάρα πολύ εντυπωσιακό. Πραγματικά σου κόβει την ανάσα όπως μόνο ο Δράκουλας θα μπορούσε. Ερμ.
«Ελπίζω πως η μικρή μας επίδειξη έριξε… φως.» Καταρχάς μπράβο. Κατά δεύτερον, αυτά τα αποσιωπητικά εκεί μέσα, δε φαντάζεστε πώς τα παίζει. Κάθε τελεία κερδίζει τη δική της παύση.
Λίγο αργότερα στο επεισόδιο ένας δημοσιογράφος μιλάει με τον Δράκ-- Αλεξάντερ Γκρέισον.
Και μόλις διαπίστωσα πως είναι ο Πάτρικ από το «Coupling». Γεια σου Μπεν Μάιλς!
Στη διάρκεια της συνέντευξης ο Γκρέισον λέει πράγματα όπως «Η Ευρώπη μου μιλάει με έναν τρόπο που τίποτα άλλο δεν το κάνει» ενώ παίρνει πόζες όπως οι παρακάτω, πάντα συνοδεία ουίσκι, για να τερματίσει το douchebag-όμετρο.
«Κατάλαβες;»
(Κλείσιμο ματιού.)
Στο μεταξύ ο δημοσιογράφος κρατάει σημειώσεις στο μπλοκάκι του. Θέλετε να δούμε τι ατάκες συγκράτησε από όλο το παραλήρημα του Γκρέισον σχετικά με το πώς θα κάνει, θα δείξει, θα αλλάξει το ανθρώπινο είδος (!) και άλλα τέτοια;
Ωραία δουλίτσα φίλε. Θα περιμένω εναγωνίως να διαβάσω αυτό το προφίλ.
Και φυσικά επειδή πρόκειται για πιλότο, δε θα μπορούσαν να μην υπάρχουν δύο βασικά συστατικά, δηλαδή ο ερωτισμός:
και η δράση:
που φυσικά προς έκπληξη απολύτως κανενός έρχονται με τον πλέον υπερβολικό τρόπο, δηλαδή τον Μέγιερς να κοιτάει την οθόνη, να ίπταται για μερικές στιγμές σα να βρισκόταν σε σκηνή δράσης από το «Twilight» κλπ.
Εχουν υπάρξει άπειρες φορές που το Χόλιγουντ έχει ποντάρει σε αναγνωρίσιμα ονόματα και μύθους προκειμένου να σπρώξει κάποιο ολότελα καινούριο concept, επί της ουσίας. Ομως υπάρχει τρόπος να το κάνεις αυτό με κέφι (το φετινό «Sleepy Hollow», ένα παράδειγμα) ή μπορείς να το κάνεις άνευρα, κυνικά, ξεκαρδιστικά, όπως συμβαίνει με τον «Δράκουλα».
Υπάρχει υποθέτω μια κάποια πιθανότητα η παρουσία του Ντάνιελ Νάουφ (του «Carnivale») ως showrunner να μετατρέψει αυτή την αστειότητα σε κάτι που όντως βλέπεται, αντί να είναι ένα δίχως ιδέες και περιεχόμενο, κενό μαρκετίστικο pitch. Ως τότε θα προτιμήσω τα πραγματικά σκετσάκια του «Saturday Night Live».
Διαβάστε ακόμη:
Tags: dracula nbc
