Διαβάστε παρακάτω, μόνον εάν παρακολουθείτε το «Game of Thrones» και είδατε ήδη το τέταρτο επεισόδιο του τέταρτου κύκλου.
Μετά την προβολή του «Game of Thrones» στα κανάλια της Nova, Novacinema 1 και Novacinema 1 HD - αν δεν το έχετε μάθει, η σειρά προβάλλεται Κυριακή στην Αμερική και 48 ώρες αργότερα, το βράδυ της Τρίτης, στην Ελλάδα! - να τι κρατήσαμε από το επεισόδιο 404:
Οσο το σούσουρο συνεχίζεται για το ποιος σκότωσε τον Τζόφρι, μαθαίνουμε επιτέλους την αλήθεια και, ναι, είναι έκπληξη! Επίσης βλέπουμε τη δράση να εξελίσσεται προς νέα μέτωπα – παγωμένα κι ολόλευκα με μπλε μάτια για την ακρίβεια – και τους ήρωες να έρχονται αντιμέτωποι με όρκους που πρέπει να τηρήσουν ή που έχουν ήδη, με ευκολία, παραβεί.
Ο Γκρίζος Σκουλήκης κάνει κι αυτός μαθήματα ανάγνωσης, με τη μεταφράστρια Μισάντεϊ. Όπως κι η Σιρίν με τον Κρεμμύδη, έτσι κι αυτοί εδώ, μοιράζονται μια οικειότητα, ζεστασιά με αφορμή την αλφαβήτα. Η ιστορία της Μισάντεϊ για το πώς έκαψαν το χωριό της και την πήραν σκλαβάκι κάνει τον Σκουλήκη να δακρύσει, ολόκληρος άντρας ατρόμητος πολεμιστής. Εκείνος, πάλι, έχει μια άρνηση να θυμηθεί πώς ήταν πριν γίνει Unsullied. Κιλ ντε μάστερζ, θα πει στ’ αγγλικά, με τρόπο που μας θύμισε το σέι δε πασγουόρντ, s.a.g.a.p.o. κι είναι βέβαιο ότι ανάμεσα στον Σκουλήκη και την Μισάντεϊ ξυπνά ο έρωτας. Μάρτυρας κι Ντενέρις που μπαίνει έξαφνα στη σκηνή για να φωνάξει τον πολεμιστή της, «είναι ώρα» θα του πει κι εννοεί ν’ απελευθερώσουν τη Μιρίν.
Οι σκλάβοι της Μιρίν, εντωμεταξύ, μόνο άντρες, γιατί τις γυναίκες προφανώς τις έχουν ή σταυρώσει ή κρύψει, κάνουν συμβούλιο σε κάτι υπόγεια και σκέφτονται αν η επανάσταση θα είναι η σωτηρία τους. Εκεί φτάνει ο Σκουλήκης με τους συντρόφους του, ντυμένοι σκλάβοι κι όχι Unsullied, τους πηγαίνουν όπλα και τους προτρέπουν να διεκδικήσουν την ελευθερία τους. Και πράγματι. Την άλλη μέρα οι φρουροί της πόλης βλέπουν στον τοίχο γκράφιτι Kill the Masters, τύφλα να’ χει ο Μπάνκσι, πολύ μοντέρνο μας φάνηκε αυτό για GoT, και η επανάσταση γίνεται. Εμείς δεν τη βλέπουμε, βλέπουμε μόνο την Ντενέρις να περπατά ανάμεσα σε απλωμένα χέρια, να της φωνάζουν Μίσα Μίσα όπως στο Γιουνκάι και να της πετούν τα κολάρα τους οι απελεύθεροι. Της έχουν στήσει κι ωραία πέργκολα κι από εκεί η Ντένερις λέει ότι «θ’ απαντήσει στην αδικία με δικαιοσύνη» κι όχι με έλεος, όπως της προτείνει ο συνετός Σερ Μπάρισταν και δίνει εντολή να σταυρωθούν, 163 υποθέτουμε, προύχοντες. Τώρα στη Μιρίν κυματίζει η δική της σημαία, μαύρη με κόκκινο, θυμίζοντας λίγο και κατάληψη: έχει μήπως αρχίσει η Ντενέρις να χάνει την ισορροπία της εξουσίας;
Ο Τζέιμι, σα να μην υπήρξε ποτέ ο θάνατος του Τζόφρι, ο βιασμός της Σέρσι ούτε τίποτε, συνεχίζει τα παραθαλάσσια μαθήματα ξιφομαχίας με τον Μπρον, που τον προτρέπει να μάθει να πολεμά όχι μόνο με το αριστερό, αλλά και βρώμικα. Με τον ίδιο τρόπου του λέει ότι πρέπει να πολεμήσει για να υπερασπιστεί τη ζωή του Τίριον, που δεν είναι ένοχος. Ο Τζέιμι επισκέπτεται τον Τίριον στο κελί του κι ανταλλάσσουν αηδιαστικές ιστορίες εγκλεισμού και συνάμα συγκρατημένη τρυφερότητα. Εκπληκτική η σκηνή αδελφικού bonding, με τον μικροσκοπικό Τίριον και τον απολλώνιο αλλά μονόχειρα Τζέιμι καθισμένους κατάχαμα στ’ άχυρα να μοιράζονται λόγια όλο κυνισμό, πληγωμένο εγωισμό και μια εσωτερική, συνεσταλμένη αμοιβαιότητα μέσα στην παρανοϊκή τους, αιμοσταγή οικογένεια – κι οι δυο «Kingslayers», ο ένας πραγματικά, ο άλλος κατά τη φαντασία της αδελφής του και του λαού.
Η Σάνσα (που ποτέ δεν ξέρει τίποτα κι όλο είναι τεθλιμμένη), την οποία όπως μαθαίνουμε η Σέρσεϊ έχει επικηρύξει, πλέει στη σκούνα του Λίτλφινγκερ. Εκείνος, απολαυστικά σαρδόνιος πάντα, της αποκαλύπτει το ρόλο που η ίδια έπαιξε στο θάνατο του Τζόφρι, προσφέροντας άθελά της στο δολοφόνο το μοιραίο δηλητήριο, σε μια από τις πέτρες του κολιέ που φορούσε, σκηνοθετημένο δώρο του Σερ Ντόντος. Ο άνθρωπος που κανείς δε θα υποψιαστεί, της λέει ο Μπέιλις, είναι εκείνος που δεν έχει κίνητρο, όπως ο Μπέιλις δηλαδή, τον οποίο, όπως ομολογεί, επιστράτευσαν οι «νέοι, προβλέψιμοι φίλοι του», για να οργανώσει τη δολοφονία του Τζόφρι, κάτι που επιθυμούσαν διακαώς. Ποιοι είναι αυτοί; Δε γνωρίζουμε, αλλά μικρά στοιχεία μάς δίνει ίσως το απευθείας κατ στη Λαίδη Ολένα και την Μάρτζερι που, ως συνήθως, περπατούν στους κήπους.
Την ίδια βαρεμάρα με το ντεκόρ αισθάνεται και η Γιαγιά Ολένα, ότι αν ξανακάνει μια βόλτα σ’ αυτούς τους ανιαρούς κήπους (όπου τίποτε ενδιαφέρον δε συμβαίνει αλλά όλα τα συνωμοτικά ειπώνονται), θα πέσει απ’ τον γκρεμό. Εδώ καταλαβαίνουμε ότι το σχέδιο των Ταϊρέλ είναι η Μάρτζερι, βασίλισσα πια, να παντρευτεί τον Τόμεν, ακόμα πιο βασιλιά, παρότι αμούστακο παιδί. Οταν ήταν μικρή, λέει η Γιαγιά Ολένα, ήταν να παντρευτεί έναν Ταργκάριεν, που τότε ήταν τρομερά της μόδας, αλλά δεν τον ήθελε κι έτσι ένα βράδυ πέρασε όλως τυχαίως από το δωμάτιο του αρραβωνιαστικού της αδελφής της και του έκανε τέτοια τσαλίμια που ο άλλος δεν μπόρεσε να ξαναξεκολλήσει ποτέ. «Ημουν πολύ, πολύ καλή,» λέει η Γιαγιά Ολένα και την πιστεύουμε. Γι’ αυτό και τώρα η Μάρτζερι πρέπει να πάρει τη μοίρα της στα χέρια της και να την πέσει στον Τόμεν, πριν προλάβει η Σέρσεϊ να την απομακρύνει. Η Γιαγιά Ολένα έβαλε, λοιπόν το χεράκι της και το ομολογεί ξεκάθαρα: θα άφηνε την εγγόνα της να παντρευτεί αυτό το κτήνος, τον Τζόφρι; Όχι, φρόντισε να μη συμβεί αυτό. Τον σκότωσε!
Πίσω απ’ το Τείχος, ο Τζον Σνόου εκπαιδεύει τους άντρες που έχουν μαζευτεί για την απόκρουση των Αγριων που πλησιάζουν. Εκεί είναι κι ο Λοκ incognito, που κάνει ένα συνάδελφο τ’ αλατιού στην εκπαίδευση. Ο Θορν, ο επικεφαλής τους, αποπαίρνει τον Τζον Σνόου που αναλαμβάνει τέτοιες ευθύνες και του λέει ντροπιαστικά να πάει ν’ αδειάσει κάνα γιογιό. Εδώ προκύπτουν ζητήματα ανταγωνισμού και κύρους, λίγο σαν «A Few Good Men». Ο Λοκ διπλαρώνει τον Τζον Σνόου για να τον κάνει φίλο, βαλτός στην πραγματικότητα από τον Μπόλτον όπως είδαμε στο επεισόδιο 2 – ειρωνεία πως ο Λοκ λέει τάχα μου ότι ήρθε στη Φρουρά γιατί τον έπιασαν να κλέβει και τα προτίμησε απ’ το να του… κόψουν το χέρι, όπως έκανε αυτός στον Τζέιμι! Ο Θορν βρίσκει καλή ιδέα να στείλει τον Τζον Σνόου στο καλύβι του Κράστερ στο δάσος, πιστεύοντας ότι οι επαναστατημένοι θα τον «τακτοποιήσουν». Ο Τζον, πάλι, θέλει να πάει εκεί, όχι μόνο για να φτάσει στους αντάρτες πριν τους βρει και τους ανακρίνει ο Μανς Ράιντερ, αλλά και γιατί πιστεύει ότι ο εναπομείνας αδελφός του, ο Μπραν, μπορεί να έχει βρει καταφύγιο εκεί. Μαζί του προσφέρονται να πάνε, εθελοντικά, καμιά δεκαριά αδέρφια, ανάμεσά τους φυσικά κι ο Λοκ που δε διστάζει να ορκιστεί Φρουρός προκειμένου να μη χάσει τον Τζον απ’ τα μάτια του.
Η Σέρσεϊ και πάλι τα πίνει μόνη στη μεγάλη σάλα. Εχει καλέσει τον Τζέιμι για να του τα ψάλλει. Που άφησε τον Τζόφρι να πεθάνει. Που δε φροντίζει αρκετά για την ασφάλεια του Τόμεν. Που’χει τακιμιάσει με την Μπρίεν που την αποκαλεί «γελάδα». Που ορκίστηκε, τότε, στην Κάτλιν Σταρκ ότι θα της επιστρέψει τις κόρες της. Δολοφόνο ανεβάζει τη Σάνσα, δολοφόνο κατεβάζει τον Τίριον. Και τον διώχνει, αφού ζητήσει τέσσερις φρουρούς έξω από την πόρτα του Τόμεν γι’ απόψε. Και μάλλον καλά κάνει, γιατί το αγόρι δέχεται επίσκεψη από το… ντεκολτέ της Μάρτζερι! «Μα η μαμά δε μ’ αφήνει να έχω επισκέπτες το βράδυ,» θα πει ο αθώος Τόμεν, αλλά η Μάρτζερι έχει ήδη βάλει το σχέδιο θα-παντρευτώ-ενεργό-βασιλιά-που-να-σκάσω σε δράση. Τι τον κοιτάζει βαθειά στα μάτια, τι τον κομπλιμεντάρει, τι παίζει με το γατάκι του, του προσφέρει μια αξέχαστη νύχτα σε παιδική βερσιόν.
Ο Τζέιμι κι η Μπρίεν διαβάζουν μαζί τι γράφει γι’ αυτόν το μεγάλο βιβλίο των ιπποτών (ή κάπως έτσι, ας μη με δείρουν οι αναγνώστες του μυθιστορήματος πάλι). Ο Τζέιμι είναι αποφασισμένος να βελτιώσει το κληροδότημά του και δίνει στην Μπρίεν μια αποστολή, μαζί με το ξίφος του από Βαλυριανό ατσάλι: να βρει τη Σάνσα – αφού η Αρια είναι για όλους νεκρή – και να τη μεταφέρει στην ασφάλεια. Μαζί της χαρίζει και μια πανοπλία που της έχει φτιάξει sur mesure και… τον Ποντ, που πρέπει να διαφύγει από το Κινγκς Λάντινγκ: άλλο ένα αταίριαστο δίδυμο δημιουργείται στη σειρά. Ηδη ο Ποντ αποκαλεί την Μπρίεν «Σερ», μπερδεμένος από το μέγεθός της – πού να δει κι η Μπρίεν το μέγεθος το Ποντ! Ο Τζέιμι κι η Μπρίεν – τι έντονη χημεία, τι άδικη συγκυρία – αποχαιρετίζονται και μαζί ονοματίζουν το ξίφος: Oathkeeper, αυτός που φυλά τους όρκους, ο τίτλος άλλωστε και του επεισοδίου. Η Μπρίεν απομακρύνεται κι ο Τζέιμι την κοιτά να φεύγει με βλέμμα λαβωμένου κουταβιού. Θα ξανασυναντηθούν;
Στα λημέρια του Κράστερ, ο Καρλ Τάνερ, ο ηγέτης των ανταρτών, ζει στιγμές Αμλετ, μιλώντας στο κρανίο του Τζέορ Μόρμοντ, απ’ όπου πίνει κόκκινο κρασί. Οι πρώην Φρουροί, αποσχισμένοι, έχουν μεταβληθεί σε ζώα που τρώνε, πίνουν και βιάζουν τις κόρες/γυναίκες του Κράστερ μέχρι θανάτου ολόγυρα, με τις απειλές του Καρλ που έχει πολλά συμπλέγματα κατωτερότητας. Οταν η μια σύζυγος του Κράστερ μπαίνει μέσα με τον τελευταίο γιο του, ένα μωρό αγοράκι, οι γυναίκες του εξηγούν ότι πρέπει να προσφέρει δώρο στους Θεούς – τους White Walkers δηλαδή. Ο Καρλ (δίπλα του κάθεται μια φτυστή η Αντελεϊντ Κλέμενς, ποιος ξέρει), αγγαρεύει τον σύντροφο Ραστ, που τον έχει κι άχτι. Εκείνος πηγαίνει κι αφήνει το γυμνό μωράκι έξω στα χιόνια. Επιστρέφοντας, αποφασίζει να βασανίσει λίγο τον Γκόουστ, τον φυλακισμένο λύκο του Τζον Σνόου με τα κόκκινα μάτια, που ton έχουν στο κλουβί, αλλά τρομάζει τόσο που το σκάει τρέχοντας. Ο Μπραν ακούει το κλάμα του εγκαταλελειμμένου μωρού και πηγαίνει να δει τι τρέχει, μπαίνοντας με το μυαλό του στο σώμα του λύκου του, του Σάμερ. Βλέποντας τι συμβαίνει, Μπραν – Τζότζεν – Μίρα και Χόντορ πηγαίνουν να κατασκοπεύσουν τι υπάρχει στην καλύβα του Κράστερ και πέφτουν στα χέρια των αποσχισμένων Φρουρών. Χυδαίοι, οι άντρες δεν ντρέπονται να τραυματίσουν κι αυτόν ακόμα τον καημένο τον Χόντορ, που όλο απορία επαναλαμβάνει, τι άλλο, «Χόντορ, Χόντορ…». Ο Καρλ είναι ενθουσιασμένος που έχει στα χέρια του ομήρους που μοιάζουν αριστοκράτες. Αλλά πάνω στην ανάκριση, ο Τζότζεν παθαίνει επιληψία, η Μίρα πάει να τον βοηθήσει, ο Καρλ της ακουμπά το μαχαίρι στο λαιμό και, για αντιπερισπασμό, ο Μπραν αποκαλύπτει την ταυτότητά του: «Είμαι ο Μπράντον Σταρκ του Γουίντερφελ,» θα πει και καιρό που έχουμε ν’ ακούσουμε αυτές τις λέξεις. Αποτέλεσμα, μπορεί ο Μπραν κι η παρέα του να είναι όμηροι των φρικτών ανταρτών, αλλά θα είναι εκεί, όταν σύντομα ο Τζον Σνόου εμφανιστεί για να τους σώσει!
Λίγο πιο έξω, στα χιόνια, ο γνωστός μας ιππέας White Walker, με τα φωσφοριζέ μπλε μάτια και το άλογο – φάντασμα, έχει πάρει το μωρό αγκαλιά και πηγαίνει (κάνε ένα διάλειμμα, κάνε ένα kit kat) μακριά, μακριά, ώσπου να φτάσει σ’ ένα σα Στόουνχεντζ από πάγο. Στο κέντρο του θα εναποθέσει το μωρό. Ενας άλλος Whitewalker, μια ψιλόλιγνη σκοτεινή φιγούρα που δε φαίνεται καθαρά, θα πλησιάσει από την αντίθετη πλευρά και θα το πάρει στα χέρια. Το μωρό θα πάψει να κλαίει. Το πρόσωπό του είναι… σα δαίμονας απ’ το χέρι του Τζεφ Κουνς! Πραγματικά, με τα ίδια φωσφοριζέ μάτια, το πλισέ ολόλευκο δέρμα και εξογκώματα στο μέτωπο και το κρανίο, εξαιρετικά τρομακτικός και ποπ μαζί, αλλά βγαλμένος από άλλη σειρά! Με το μακρύ γκρίζο νύχι του, θα τσιμπήσει ελαφρά το μαγουλάκι του μωρού… και θα το κάνει κι αυτό Whight! Ετσι φτιάχνεται ο στρατός που μια μέρα θα κάνει την εμφάνισή του…
Διαβάστε περισσότερα για το «Game of Thrones» εδώ και ραντεβού την ερχόμενη Τρίτη, στις 23.30, για το πέμπτο επεισόδιο του τέταρτου κύκλου της σειράς!
Προηγούμενα επεισόδια:
- «Game of Thrones», Κύκλος 4, Επεισόδιο 03
- «Game of Thrones», Κύκλος 4, Επεισόδιο 02
- «Game of Thrones», Κύκλος 4, Επεισόδιο 01
Δείτε το επίσημο preview του επεισοδίου 405 παρακάτω:
