«Skam» (4η σεζόν)
Aβολο πλασάρισμα για μια ριζοσπαστική σειρά στην μάλλον πιο αδύναμη σεζόν της αλλά τι να γίνει, κάπου πρέπει να γίνει ένας συμβιβασμός. Το «Skam» είναι μια Νορβηγική εφηβική σειρά που φτιάχτηκε με μια πρόθεση τύπου Εκπαιδευτική Τηλεόραση, σαν ένας οδηγός εφηβείας, κατευθείαν για το ίντερνετ. Δεν παράχθηκε ούτε προμοταρίστηκε ποτέ με συμβατικούς όρους της βιομηχανίας, παρά άφησε το κοινό να την ανακαλύψει μέσα από, πού αλλού;, από τα social.
Η σειρά της Τζούλι Aντεμ αποτέλεσε έναν θρίαμβο του μοντέλου παραγωγής και παράδοσης ως αισθητική και αφηγηματική επιλογή. Με τον ίδιο τρόπο που κάποτε η οπτικοακουστική γλώσσα μετεξελίχθηκε σε μια νέα αφήγηση για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του τηλεοπτικού κανόνα (ένα επεισόδιο στάνταρ διάρκειας και δομής κάθε βδομάδα, την ίδια ώρα), φτάνοντας στην ανάπτυξη μιας δικής της γλώσσας και αισθητικής που δεν ήταν πια σινεμά αλλά κάτι νέο, έτσι και το «Skam» φλερτάρει με έναν νέο κανόνα. Τα επεισόδια ουσιαστικά καταργούνται, δίνοντας τη θέση τους σε μια real-time παράδοση ακανόνιστων ραντεβού, δομής και διάρκειας- κάθε νέα σκηνή εμφανιζόταν σε ανύποπτες χρονικές στιγμές στη διάρκεια της βδομάδας, στο σάιτ του show, και διαδραματιζόταν θεωρητικά εκείνη ακριβώς τη μέρα και ώρα.
Για να το πω πιο απλά, το να παρακολουθείς το «Skam» μέσα από τις ειδοποιήσεις στο τουίτερ, βλέποντας σκηνές Σαββάτου πρωί όταν έχεις μόλις ξυπνήσει κι εσύ με χανγκόβερ ή την ώρα που παίρνεις τη συγκοινωνία για να γυρίσεις σπίτι από τη δουλειά και ακολουθείς τους ήρωες που επίσης περπατούν προς τα σπίτια τους από το σχολείο, είναι μια ακόμα μεγαλύτερη αποχώρηση από το αν θα μπορείς να δεις μαζεμένα ένα, δύο ή πέντε επεισόδιας μιας σειρά ανά δεδομένη στιγμή.
To τηλεοπτικό top-ten του 2017
Oλο αυτό δε θα σήμαινε τόσα πράγματα αν δεν ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τις αισθητικές και αφηγηματικές επιταγές της συγκεκριμένης ιστορίας που μεταδίδει. Η σειρά με αυτό τον τρόπο μεταφέρει την αμεσότητα και το άγχος της εφηβικής ύπαρξης μέσα από μια συρραφή από βινιέτες που σχηματίζουν τα προφίλ μιας (δύο, τριών) εφηβείας, καταργώντας τους νεκρούς χρόνους και τις μεταβατικές επεξηγήσεις.
Κάθε σεζόν αφοσιωνόταν στην ιστορία μιας άλλης (ή ενός άλλου, στην κορυφαία 3η σεζόν) ηρωίδας, πάντα αναζητώντας τα άγχη και τα προσωπικά ζόρια καθενός από αυτούς τους ανθρώπους. Στην 4η και τελευταία σεζόν (μιας και η Άντεμ επέλεξε να λήξει τη σειρά με τους δικούς της όρους, πάνω που άρχιζε να γίνεται παγκόσμιο χιτ, πριν παλιώσει σε κάθε επίπεδο) το βάρος της αφήγησης έπεσε στη Σάνα, τη μουσουλμάνα της παρέας, η οποία προσπαθούσε στη διάρκεια των 10 επεισοδίων να ισορροπήσει μέσα της την ανάγκη για επαφή, για φιλία, για αγάπη, με τη θρησκεία, την κοσμοθεωρία πίσω από αυτήν, την δική της ηθική, την αποδοχή της οικογένειάς της, τις πιέσεις και τις προτροπές του περιβάλλοντός της, και την βαθιά αγωνία κάθε ανθρώπου σε αυτή την ηλικία που θέλει να τα ζήσει όλα, αμέσως.
Oπως γράψαμε και νωρίτερα φέτος, η σεζόν δυσκολεύτηκε σε μερικά σημεία να ισορροπήσει την πλοκή της με την ανάγκη της σειράς για κλείσιμο όλων των ιστοριών από τις προηγούμενες 3 σεζόν όμως παρά τα στραβοπατήματα, το ισοζύγιο γράφει σίγουρα θετικό πρόσημο. Αφήνοντας πίσω μια feelgood, άκρως συναισθηματική αίσθηση, μιας σειράς που θέλησε -και κατάφερε- να είναι όχι απλά ένα θέαμα, αλλά μια εμπειρία.
Γράψαμε στο Flix
Και στην πραγματικότητα ακόμη κι αν διαδραματίζεται σε έναν πολύ συγκεκριμένο τόπο και χρόνο κι αφορά σε μια συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα πρωταγωνιστών, το «Skam» αγγίζει και περιγράφει εμπειρίες κι αισθήματα, ανησυχίες και αγωνίες που στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουν τόπο, χρόνο, ή ηλικία. Η σειρά περιγράφει κάτι που η πλειοψηφία των θεατών του ζει και μια άλλη μεγάλη μερίδα του έχει ζήσει, μα πιο ουσιαστικά μίλα μέσα από την αγωνία και την ανία της εφηβικής ζωής για πράγματα και σκέψεις, συναισθήματα, βεβαιότητες κι αμφιβολίες που μας ακολουθούν παντού και τις οποίες θέλοντας ή μη αναγνωρίζουμε όταν τις βλέπουμε να απεικονίζονται με αυθεντικότητα και εξυπνάδα στην οθόνη. (Περισσότερα.)
Το καλύτερο επεισόδιο / Μια σκηνή
Επεισόδια ακριβώς δεν υπάρχουν, οπότε να πάμε με μια σκηνή; Κάθε σκηνή της Σάνα με τον Γιούσεφ, το αγόρι που της αρέσει, κρύβει τη δική της ποίηση. Αλλά ο απρόσμενος μακρύς νυχτερινός τους περίπατος, τους φέρνει κοντά και δίνει στην σεζόν την καρδιά της.
Παλιότερα
Το περσινό νούμερο 5: «The Get Down»
Και μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2017: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς!
To τηλεοπτικό top-ten του 2017
