Λευκοί και μαύροι, αριστοκράτες και πληβείοι, γυναίκες που ορθώνουν το ανάστημά τους και, γενικώς, πολύ σεξ. Αυτό είναι συνοπτικά το «Bridgerton», η νέα σειρά εποχής του Netflix, που βγήκε ανήμερα Χριστούγεννα με την υπογραφή της Σόντα Ράιμς - ναι, της Shondaland, του «Grey's Anatomy», του «Scandal», η γυναίκα που έβαλε την πολιτική σκέψη και τη διαφορετικότητα στη mainstream τηλέοραση. Ως τώρα.
Flix Top-10 TV 2020: Αυτές είναι οι 10 καλύτερες τηλεοπτικές σειρές της χρονιάς για το Flix
Η κομψή, μετρημένη, «από τζάκι» οικογένεια Μπρίτζερτον
Η νεόπλουτη οικογένεια Φέδερινγκτον, στιλιστικά βγάζει μάτι
Η ιστορία, βασισμένη στα μυθιστορήματα της Αντιβασιλείας της Τζούλια Κουιν, Αμερικανίδας best selling συγγραφέως που πολύ αγάπησε την Τζέιν Οστεν και την Τζορτζέτ Χέιερ, εκτυλίσσεται το 1813, στο Λονδίνο και το Μπαθ της αριστοκρατίας. Εκεί ζει η «καλή» οικογένεια Μπρίτζερτον, ο πατέρας έχει φύγει από τη ζωή και η μητέρα, με τη βοήθεια των γιων της, προσπαθεί ν' αποκαταστήσει την πρωτότοκη κόρη της, Ντάφνι, που φέτος ντεμπουτάρει και πρέπει ν' αποκατασταθεί για να πάρουν σειρά κι οι υπόλοιπες κόρες. Εκεί ζει και η νεόπλουτη (ή νεόπτωχη, τελικά;) οικογένεια Φέδερινγκτον, επίσης με τρεις κόρες και μία ανιψιά που ντεμπουτάρουν κι αναζητούν γαμπρό.
Η Βασίλισσα αγαπά το κουτσομπολιό
Λίγο από «Gossip Girl» Την υψηλή κοινωνία, τα ρομάντζα, τα σκάνδαλα και τα μυστικά της, αποκαλύπτει και σχολιάζει η «Λαίδη Γουίσλνταουν» (με τη γεμάτη σθένος κι απίθανη προφορά και άρθρωση φωνή της Τζούλι Αντριους), μια μυστηριώδης ύπαρξη που σ' ένα τακτικό newsletter βγάζει όλων τα άπλυτα στη φόρα, διαμορφώνει ρεύματα και κρατά την ταυτότητά της κρυφή. Φυσικά όλοι παίρνουν και διαβάζουν μανιωδώς το εφημεριδάκι της Λαίδης, σαν να τσεκάρουν facebook ή να λαμβάνουν τα ομαδικά μηνύματα της Gossip Girl και με τις ίδιες, περίπου, αντιδράσεις.
Δείτε ακόμη: Ο Τσάρλι Μπρούκερ και το Netflix σηκώνουν το μεσαίο δάχτυλο στο 2020
Η στρουμπουλή Πενέλοπι Φέδερινγκτον και η διαβαστερή Ελοΐζ Μπρίτζερτον είναι πολύ φίλες
Λίγο από «Downton Abbey» Η παραγωγή έχει μελετήσει καλά την ιστορία και τα έθιμα της βρετανικής αριστοκρατίας και στη συνέχεια τα έχει διαλύσει, με τρόπο που οι Αγγλοι θεατές και κριτικοί πρέπει να ανατριχιάζουν μία φορά το λεπτό τουλάχιστον. Το λεξιλόγιο είναι μελετημένο - στα σουαρέ πίνουν ρατάφια, οι επίδοξες νύφες ετοιμάζουν τις πελίς, τα τρουσό τους, τα κορίτσια ενδέχεται να λιποθυμήσουν προκειμένου να προκαλέσουν το ενδιαφέρον του περίοπτου εργένη και δέχονται gentlemen callers στα σαλόνια τους, μαζί με πλούσια μπουκέτα λουλούδια. Επειδή, βέβαια, είχε κάτι περισσότερο να δείξει από αυτά τα κλισέ, το «Downton Abbey» έγινε η σειρά-φαινόμενο που το «Bridgerton» δεν θα γίνει.
Ντάφνι και Σάιμον, τραβάτε με κι ας κλαίω
Μουσική και χορογραφίες Ωστόσο, εδώ τα μενουέτα δεν είναι παρά διασκευές, σε έγχορδη ενορχήστρωση, γνωστών τραγουδιών, από Αριάνα Γκράντε ως Κάρντι Μπι, από τους Vitamin String Quartet - πάρτε μια γεύση εδώ. Κι αυτά χορεύονται σε χοροεσπερίδες και στο Βόξχολ σε εντυπωσιακές, χοροπηδητές ομαδικές χορογραφίες, για μια πιο ποπ γεύση. Βοηθούν και τα ρούχα που είναι σχεδιασμένα χωρίς τα χαρακτηριστικά αξεσουάρ και καπέλα και φασινέιτορ της εποχής, κομψά ανδρικά κοστούμια και αμπίρ γυναικεία φορέματα, είτε σε απαλά παστέλ (για τους ευγενέστερους), είτε σε φαντεζί πολύχρωμα (για τους πιο... νουβό), σε μια διασκεδαστική πανδαισία μοτίβων που επιτρέπουν και την κίνηση και το χορό και το ελεύθερο φλερτ.
Ολα τα προβλήματα λύνει η μοντίστ (μοδίστρα)
Γιατί, Σόντα; Στο γαϊτανάκι του έρωτα της εποχής της βρετανικής Αντιβασιλείας, βρήκε η Σόντα Ράιμς έδαφος ν' αναπτύξει τις απόψεις της. Τις ταξικές - μια βόλτα στις φτωχογειτονιές δείχνει στην άταχτη νεαρή τι ενδέχεται ν' απογίνει αν δεν παντρευτεί σύντομα - τις αισθητικές - η στρουμπουλή κοκκινομάλλα Πενέλοπι επαναστατεί στο body shaming - τις φεμινιστικές - όλα τα κορίτσια, σε κάποια στιγμή της ιστορίας τους, εξανίστανται στους αδελφούς ή μπαμπάδες που θέλουν να κρατούν τη μοίρα τους στα χέρια τους, ενώ είναι οι μαμάδες εκείνες που στην πραγματικότητα κάνουν κουμάντο. Και βέβαια αντιρατσιστικές, σε μια σειρά όχι ακριβώς color blind, αφού η συνύπαρξη λευκών και μαύρων στα αριστοκρατικά σαλόνια εξηγείαι «ρεαλιστικά», με την επιλογή του Βασιλιά Γεωργίου να παντρευεί μια μαύρη γυναίκα και να την κάνει Βασίλισσά του. Ομως οι ιδέες περί ελευθερίας επιλογής και ισοτιμίας είναι τόσο κλισέ, τόσο ανάλαφρα περιτυλιγμένες σε τούλια και διαμάντια, που καταλήγουν περισσότερο κωμικές παρά αποτελεσματικές.
Δεν προλαβαίνουμε να μετράμε σκάνδαλα (και εμπριμέ)
Και όμως... Το «Bridgerton» είναι η σειρά οκτώ επεισοδίων που θα δεις μονορούφι, ακόμα και χωρίς να την αγαπήσεις, χωρίς ν' ανυπομονείς για το δεύτερο κύκλο. Στις μονότονες μέρες μας δίνει χρώμα και τέμπο και η κεντρική ερωτική ιστορία της (αδύναμης στην όψη, όπως και στο χαρακτήρα) Ντάφνι της Φίμπι Ντίνεβορ και του (σατανικά αισθησιακού, διαβολεμένα σέξι, συνοφρυομένου πιο πολύ κι από τον κύριο Ντάρσι) Σάιμον του Ρεγκέ-Ζαν Πέιτζ είναι αξιολάτρευτη, τόσο που δεν θέλεις να χάσεις λεπτό της. Κι αυτά μαζί με άφθονο σεξ, απομακρυσμένο από την εποχή του (απ' ό,τι φαινόταν, τουλάχιστον, στην εποχή του), νόμιμο, παράνομο, στρέιτ, γκέι, αθώο, εγκεφαλικό, ασύδωτο - σεξ σε γραμμή αμπίρ που, όμως, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το «Gossip Girl», πολλά από το «Downton Abbey». Μπορεί, τελικά κι η Σόντα Ράιμς να ήθελε να υπογράψει, για αλλαγή, ένα ανάλαφρο παιχνίδι, μια καλοστημένη σαχλαμάρα, να γίνει εκείνη η Λαίδη Γουίσλνταουν που, κρατώντας στοχειωδώς μόνο τα προσχήματα, κινεί τα νήματα κι εκθέτει με χιούμορ την υποκρισία. Κι αυτό, για ένα binge-watching την περίοδο των γιορτών, προσφέρεται γενναιόδωρα.
