Το 1997 η Ρόμπιν Ντέιβιντσον ξεκίνησε από το Αλις Σπρινγκς της Αυστραλίας για να φτάσει στον Ινδικό Ωκεανό, διασχίζοντας 1700 μίλια μόνη της, μαζί με τον πιστό σκύλο της και τρεις καμήλες.
Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο και χωρίς να θέλει να αποδείξει κάτι, η Ρόμπιν Ντέιβιντσον δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να καταγράψει με κάποιον τρόπο το ταξίδι της, αλλά τελικά προκειμένου να εκμεταλλευτεί την αμοιβή για τις ανάγκες της εξόρμησής της, συμφώνησε να γράψει ένα άρθρο για το National Geographic.
Η διαδρομή της υπήρξε θρυλική για όσο καιρό βρισκόταν στην έρημο, ενώ μετά και από την δημοσίευση του άρθου στο National Geographic το 1978, η Ντέιβιντσον έγρααψε την ιστορία της σε ένα βιβλίο με τίτλο «Tracks» που θα γινόταν ένα από τα μεγαλύτερη διεθνή ταξιδιωτικά best- sellers.
Αυτό το βιβλίο μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ο Τζον Κάραν με διαπιστευτήρια την καλύτερη στιγμή του μέχρι σήμερα, το μικρό μεν, αλλά με έναν τελείως δικό του τρόπο υπέροχο «Βαμμένο Πέπλο» του 2006. Και το κάνει με όλη την πειστικότητα των πραγματικών τοποθεσιών στη Νότια και Βόρεια Αυστραλία που διέσχισε η Ντέιβιντσον, αλλά και με την διάθεση ενός ταξιδιού μιας κινηματογραφικής αφήγησης που κάνει τα πάντα για να βάλει το θεατή μέσα στο μυαλό της κεντρικής του ηρωίδας.
Αυτή, ερμηνεύεται ιδανικά από τη σχεδόν αλάνθαστη Μία Γουασικόφσκα, εδώ στον πιο απαιτητικό και σωματικό ρόλο της καριέρας της, η οποία με ελάχιστα λόγια, αλλά με ψυχή μας οδηγεί σε μια διαδρομή προς το άγνωστο, εκεί όπου και η ίδια θα βρεθεί αντιμέτωπη με το παρελθόν της, τα τραύματα μιας οικογενειακής τραγωδίας και την οριστική και απελευθερωτική ενηλικίωσή της.
Είναι κρίμα, όμως, που ο Κάραν δεν ακολουθεί την ένταση της πρωταγωνίστριάς του, παρά αναλώνεται σε ισχυρές δόσεις όμορφιάς του έρημου, άγριου και σαγηνευτικού τοπίου της αυστραλέζικης ερήμου, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να αντισταθμίσει το «λίγο» του σεναρίου του με επαναλαμβανόμενες σκηνές σε slow motion που υπογραμμίζουν χωρίς λόγο το ρόλο που παίζει η φυσή στην περιπέτεια της Ντέιβιντσον.
Καταλήγοντας τελικά να ολοκληρώσει ένα φιλμ - δώρο για τις αισθήσεις, αλλά όχι και ένα ολοκληρωμένο «εσωτερικό» πορτρέτο μιας γυναίκας που τόλμησε να υπερβεί την υπαρξή της προκειμένου να ανακαλύψει έμπνευση για το μέλλον της και και το μέλλον όσων θα χρησιμοποιούσαν το παράδειγμά της ως ένα μάθημα ζωής.
Διαβάστε εδώ και δείτε περισσότερα για το «Tracks» του Τζον Κάραν.
