Ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο εμφανίστηκε πριν από λίγο (με το σήμα-κατατεθέν παιδικό ενθουσιασμό του και το γλυκό του χαμόγελο) στους συγκινημένους δημοσιογράφους της Μόστρα (μόλις είχαμε βγει από την προβολή), για να παρουσιάσει τις ιδέες πίσω από την δική του ανάγνωση στον «Frankenstein» της Μέρι Σέλεϊ,.
Πλαισιωμένος από τους ηθοποιούς και τους συνεργάτες του (Τζέικομπ Ελορντί, Οσκαρ Αϊζακ, Μία Γκοθ, Κριστόφ Βαλτς και Αλεξάντρ Ντεσπλά), ο Ντελ Τόρο μίλησε για αυτό το πρότζεκτ που ονειρευόταν να κάνει από 7 χρονών (!), για το σινεμά ως καταφύγιο της διαφορετικότητας και για το ποιοι είναι τα πραγματικά τέρατα.
Το 82ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας διεξάγεται φέτος από τις 27 Αυγούστου μέχρι τις 6 Σεπτεμβρίου. Το Flix βρίσκεται εκεί για να σας μεταφέρει, ζωντανά, όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες. Συντονιστείτε στο ειδικό stream του Flix που ανανεώνεται συνεχώς.
Πώς νιώθει ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο που πραγματοποίησε ένα όνειρο ζωής;
Για μένα δεν ήταν όνειρο. Ήταν θρησκεία. Όταν πιτσιρικάς είδα την ταινία και εμφανίστηκε μπροστά μου ο Μπόρις Καρλόφ, κατάλαβα τι σημαίνει Θεός. Οπότε δεν ακολουθούσα το όνειρο μου όλα αυτά τα χρόνια, αλλά τη θρησκεία μου - το σινεμά. Τα κατάφερα, έκανε την ταινία, είμαστε εδώ. Τη γέννησα και τώρα υποφέρω από επιλόχειο κατάθλιψη (γελάει)
Ήταν πάντα στο bucket list μου. Ναι ήμουν τρελός από μικρός. Ήμουν πάντα φιλόδοξος με ό,τι έκανα. Οποια ιδέα κι αν είχα την υπηρέτησα πάντα με πάθος, με πυρετό. Όμως αυτό που δεν ήξερα όταν έκανα την ταινία είναι ότι θα ήταν μία ταινία για πατέρες και γιους. Χάρηκα που δεν την έκανα τελικά 20 χρόνια πριν. Γιατί τώρα την καταλαβαίνω καλύτερα.
Για τον Όσκαρ Αϊζακ να παίξει τον «Φρανκενστάιν» ήταν όνειρο - κι ακόμα δεν έχει ξυπνήσει
Δεν το πιστεύω ότι είμαστε εδώ. Δεν ξέρω πώς πέρασε ο χρόνος από τότε που τρώγαμε και πίναμε με τον Γκιγιέρμο και μιλούσαμε για τους πατέρες μας. Μου πρότεινε το ρόλο, βούτηξα και ξύπνησα εδώ μπροστά σας. Ή μάλλον δεν έχω ξυπνήσει ακόμα.
Με συγκινεί ότι δεν πλησιάσαμε τον ήρωα ως επιστήμονα ή Θεό. Αλλά ως καλλιτέχνη μπροστά στο δημιούργημά του. Έχει διαφορά. Ο καλλιτέχνης πάντα δημιουργεί, γεννάει κάτι, από τον προσωπικό του πόνο. Από ανάγκη επιβίωσης. Γιατί διαφορετικά η μόνη διέξοδος από τον πόνο είναι η οργή και η σκληρότητα. Νιώθω ότι αυτός ο Φρανκενστάιν είναι αφιερωμένος σε όσους αισθάνονται διαφορετικοί, σε όσους νιώθουν ότι δεν ανήκουν και κοιτούν τη ζωή απέξω. Απαντά στο ερώτημα «πώς μπορείς να ζήσεις με ραγισμένη καρδιά».
Από που άντλησε ο Τζέικομπ Ελορντί έμπνευση για να παίξει “το τέρας”;
Σε αυτό το ρόλο κατέθεσα ό,τι έχω στην ψυχή και στο μυαλό μου, ό,τι υπάρχει μέσα μου - από τότε που γεννήθηκα μέχρι σήμερα. Είναι η πιο αγνή μορφή του εαυτού μου. Το τέρας είναι ο πιο αληθινός εαυτός μου - πιο πολύ από αυτό που έχετε μπροστά σας. Το συνειδητοποιώ τώρα κοιτώντας πίσω και συγκινούμαι ιδιαίτερα.
Αγχώθηκε που στην ουσία αντικατέστησε την πρώτη επιλογή του Ντελ Τόρο και ήρθε τελευταίος στο πρότζεκτ;
Είναι αλήθεια, ήρθα αρκετά αργά στη διαδικασία, είχα μόνο 3 εβδομάδες να προετοιμαστώ για το γύρισμα. Όμως ήταν μία ευκαιρία που δεν υπήρχε περίπτωση να προσπεράσω. Άλλωστε ο Γκιγιέρμο είχε στρώσει το τραπέζι για αυτό το γλέντι, όλα ήταν έτοιμα, σερβιρισμένο το κρασί στα ποτήρια. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να κάτσω και να απολαύσω το γεύμα. Και τι βολική καρέκλα μου είχε ετοιμάσει…
Γιατί χτίζει σετ ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο και δεν καταφεύγει στην ΑΙ τεχνολογία; Τη φοβάται;
Ήθελα να κατασκευάσω παραδοσιακά τα σετ. Όλα είναι επιτρεπτά στο σινεμά, πολύ ωραίο εργαλείο και το ΑΙ, αλλά τα εφέ μπορεί να οδηγήσουν σε κάτι πολύ ψεύτικο αν δεν είσαι προσεχτικός. Ήταν μία επική φιλοδοξία να κατασκευάσει κανείς έναν τέτοιο οπερετικό κόσμο. Αλλά όσο μεγάλο κι αν ήταν το μέγεθος των σετ, η κύρια μέριμνα μου ήταν να μην αποξενωθούν οι ηθοποιοί. Να νιώθουν ότι εκείνοι είναι η ψυχή της ταινίας. Πάντα όταν κάνω μια ταινία, θέλω όλοι στο σετ, ακόμα και οι εργάτες, να νιώθουν ότι είναι είναι η ταινία τους. Όχι, δεν φοβάμαι το ΑΙ. Φοβάμαι την ανθρώπινη ηλιθιότητα.
Κριστόφ Βαλτς: «CGI is for losers» (γέλια)
Πώς εμπνεύστηκε την νέα εικόνα του «τέρατος»
Ήξερα ένα πράγμα: δεν ήθελα ουλές και ράμματα. Ο Βίκτωρ Φρανκενστάιν ήταν καλλιτέχνης. Δε θα έφτιαχνε ποτέ κάτι κακόμορφο. Για μένα, και ήταν και βαθιά συμβολικό, το τέρας πηγάζει από την ομορφιά. Από το κάλλος. Για αυτό μελετήσαμε έργα τέχνης - πίνακες και αλαβάστρινα αγάλματα.
Netflix vs αίθουσα. Πρόδωσε ο Ντελ Τόρο τη μεγάλη οθόνη;
Τα θέλω όλα μεγάλα στη ζωή μου - δεν με βλέπετε; (γελάει). Κοιτάξτε, για μένα δεν έχει σημασία το μέγεθος της οθόνης όσο το μέγεθος των ιδεών. Των φιλοδοξιών, των προκλήσεων. Το μέγεθος του πραγματικά μεγάλου σινεμά. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα δεν ξέρουμε που μάς οδηγούν οι νέες συνθήκες. Εμείς θέλουμε να συναντήσουμε το κοινό, να του πούμε την ιστορία μας. Θα παλέψουμε για χρόνο στην αίθουσα, αλλά μετά το Netflix μάς εγγυάται 300 εκατομμύρια θεατές. Δεν λες όχι σε αυτό.
Γιατί ο Ντελ Τόρο επιμένει με ταινίες εποχής και δεν γυρίζει μία ταινία για το τώρα; Ποιο είναι το μήνυμα του “Φρανκενστάιν” σήμερα;
Ζούμε σε εποχές τρόμου και απειλής. Για μένα το μήνυμα της ταινίας είναι η συγχώρεση και αγάπη. Άλλωστε και το μυθιστόρημα αυτό αναρωτιέται “τι είναι η ανθρωπιά”. Τι μάς κάνει ανθρώπους; Ανθρώπους μάς κάνει η διαφορετικότητα μας. Και το δικαίωμα μας στη διαφορετικότητα. Το να είσαι διαφορετικός δεν σε κάνει τέρας.
Κι όσο για τις ταινίες εποχής. Όταν μιλάς για οποιαδήποτε εποχή και το κάνεις ως παραμύθι, μιλάς για τώρα. Θα μπορούσα να μιλήσω για το παρόν με μία σύγχρονη ιστορία και με την σημερινή τεχνολογία - αλλά πόσο βαρετό. Κινητά, Ίντερνετ. Προτιμώ να μιλάω με παραβολές. Ίσως γιατί είμαι μεγαλωμένος ως Καθολικός - δεν πιστεύω πια, αλλά μάλλον είναι ριζωμένο μέσα μου. Θέλω να λέω ιστορίες για το σήμερα, αλλά χρησιμοποιώντας το παρελθόν. Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε κάποτε στο μέλλον.
Αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι να πάρω ένα βιβλίο που έγραψε μία 19χρονη Αγγλίδα, η οποία το 19ο αιώνα είχε ερωτήσεις που κανείς δεν τολμούσα να ρωτήσει. Ένα βαθιά εξομολογητικό, σκοτεινό, αυτοβιογραφικό, σπαρακτικό βιβλίο. Και ήθελα να κάνω το ίδιο. Να το κάνω ως απάντηση στις δικές μου κατεπείγουσες ερωτήσεις. Δεν ήθελα να παρακολουθήσετε κάτι ακαδημαικό και κλασικό. Αλλά κάτι σημερινό και κατεπείγον.
Το 82ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας διεξάγεται φέτος από τις 27 Αυγούστου μέχρι τις 6 Σεπτεμβρίου. Το Flix βρίσκεται εκεί για να σας μεταφέρει, ζωντανά, όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες. Συντονιστείτε στο ειδικό stream του Flix που ανανεώνεται συνεχώς.