Το «First Man» του Ντέιμιαν Σαζέλ μπορεί να περιγράφει αναλυτικά, με σασπένς και σημασία στη λεπτομέρεια την προετοιμασία της NASA για να στείλει τον πρώτο άνθρωπο στο φεγγάρι, αλλά το μήνυμά της παραμένει στη γη. Ο άξονας δεν είναι η θριαμβευτική αποστολή των αμερικανών, ούτε η κόντρα τους με τους Ρώσους (παρόλο που δεν την αποκρύπτει και ίσα ίσα τη διακωμωδεί). Ο Ντέιμιαν Σαζέλ κάνει μία ταινία για τους ανθρώπους πίσω από την αποστολή - και τους ανθρώπους τους. Τις οικογένειες που άφηναν πίσω τους και ρίσκαραν να μην ξαναδούν ποτέ.
Αυτό τόνισαν, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και πρωταγωνιστές στη Συνέντευξη Τύπου της ταινίας που μόλις ολοκληρώθηκε στη σάλα του γραφείου Τύπου της Μόστρα.
«Δεν είναι τυχαίο ότι θέλαμε να μοιάζει με ένα μεγάλο home movie, το οποίο στέλνει τον μπαμπά στο διάστημα» είπε μεταξύ σοβαρού κι αστείου ο Σαζέλ. «Συχνά λέμε για τον Νιλ Αρμστρονγκ ότι ήταν ο "πρώτος άνθρωπος που πάτησε στο φεγγάρι". Και παραμένουμε στην πρωτιά. Κι όχι στο "άνθρωπος". Αυτή η αποστολή είχε ρίσκο και τίμημα...»
Διαβάστε ακόμη: Βενετία 2018: Ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο έχει κάτι να πει για τις γυναίκες στο σινεμά
_
Τι προετοιμασία έκανε ο Ράιαν Γκόσλινγκ για το ρόλο
«Δεν υπήρξε άλλη ταινία στην καριέρα μου που να είχα μεγαλύτερη πρόσβαση, υποστήριξη και πηγές για να μελετήσω έναν ρόλο. Οι δυο γιοι του Νιλ Αρμστρονγκ, η γυναίκα του Τζουν, την οποία δυστυχώς χάσαμε πριν από λίγο καιρό, όλοι με βοήθησαν πάρα πολύ και ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωροι με το χρόνο τους και μαζί μου. Επίσης, είχα στη διάθεσή μου τα αρχεία που βρίσκονται στο Μουσείο Νιλ Αρμστρονγκ, και, πάνω από όλα το καταπληκτικό βιβλίο του Tζέιμς Χάνσεν στο οποίο βασίζεται και η ταινία. Εκανα και κάποια πράγματα από μόνος μου, εφόσον τα συζήτησα και με τον Ντέιμιαν και τα θεωρήσαμε σημαντικά: όπως κάποια μαθήματα πλοήγησης αεροπλάνου. Γιατί ο Νιλ ήταν πιλότος πριν γίνει αστροναύτης...»
Τι κοινό έχουν με τον Νιλ Αρμστρονγκ
Ντέιμιαν Σαζέλ: «Είναι γνωστό ότι προγηγούμενες ταινίες μου βασιζόταν κατά πολύ σε προσωπικές εμπειρίες ή δικές μου μεγάλες αγάπες όπως η μουσική. Αυτή εδώ ήταν ακριβώς το αντίθετο: ούτε έχω πάει στο φεγγάρι, ούτε μεγάλωσα με γονείς στα 60ς. Ολα μου ήταν άγνωστος τόπος - η εποχή, η κουλτούρα. Ομως υπήρχε κάτι στην καρδιά της ταινίας που με έδενε με αυτό τον άνθρωπο. Το πώς πλησίαζε τη δουλειά του. Η αφοσίωση του σε αυτήν που γεννά μια μοναξιά. Αυτό το κομμάτι του με συγκίνησε και με έδεσε μαζί του...»
Ράιαν Γκόσλινγκ: «Εγώ, μέσα από τις πρώτες κιόλας έρευνές μου συνειδητοποίησα τη μεγάλη μας διαφορά. Πόσο γενναίος ήταν. Τα επιτεύγματα στην ιστορία της ανθρωπότητας έχουν πραγματοποιηθεί από ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου: εκείνους που θέλουν συνεχώς να πιέζουν και να σπάνε τα όριά τους. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Μόλις το κατάλαβα, κατάφερα να βρω το πάτημα για να ερμηνεύσω το ρόλο...»
Γιατί ο Σαζέλ δίνει τόση σημασία στη λεπτομέρεια
«Ξέρω πολύ καλά ότι κάνουμε σινεμά, όμως θέλω πάντα να ξεκινάω από την αλήθεια. Να κάνω έρευνα, να κάνω πολύ καλή προετοιμασία, να κάνω το κάτι παραπάνω για να βρω την ιστορική αλήθεια. Μετά αφήνω τους κανόνες της φιξιόν να τη διηγηθούν για να γίνει κάτι που θέλουν οι θεατές να δουν. Για παράδειγμα, βρήκαμε τις αυθεντικές κάσκες των αστροναυτών και πώς ακουγόταν ο ήχος στις ενδοεπικοινωνίες τους με τη βάση. Αυτό από μόνο του έχει μεγάλο βάρος. Δημιουργεί μία ψυχολογική συνθήκη στο θεατή - τα παράσιτα, η δυσκολία. Μετά μιξάραμε κι άλλα πράγματα, μετά μπήκαν οι κανόνες μυθοπλασίας, αλλά ξεκίνησα από την αλήθεια...»
Γιατί συνεργάζεται ξανά με τον Σαζέλ; Ποια ιδιότητά του θαυμάζει;
Ράιαν Γκόσλινγκ: «Εχει ωραία μαλλιά» (γέλια). «Είναι και μισός Καναδός, πολύ σημαντικό αυτό. Κοιτάξτε, δεν ξέρω. Μου αρέσει πολύ πόσο προετοιμασμένος και μεθοδικός είναι. Κι ότι δεν γνωρίζει από περιορισμούς και δεν σταματά. Γυρίζαμε ένα μιούζικαλ αλλά ο Ντέιμιαν είχε και τις δυο ταινίες στο κεφάλι του. Και μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους ταινίες, αλλά έχουν κάτι κοινό: δεν τις βλέπεις μόνο, αλλά είναι βιωματικές εμπειρίες. Ο Ντέιμιαν έχει αυτό το χάρισμα: ξέρει τι θέλει ο κόσμος να δει. Ταυτόχρονα ξέρει πώς να ενώνει τους ανθρώπους στις ταινίες του. Το "First Man" αγγίζει πολλά σύνθετα πράγματα, αλλά για μένα το σπουδαιότερο είναι πώς ο κόσμος ενώνει δυνάμεις για να σπάσει τα σύνορα της γνώσης. Κι αυτό είναι κι ο Ντέιμιαν. Ενώνει την ομάδα του για να γυρίσει ταινίες που σπάνε τα όρια...»
Λείπει η σκηνή του καρφώματος της αμερικανικής σημαίας στην προσελήνωση. Γιατί;
Ράιαν Γκόσλινγκ: «Σας προειδοποιώ: είμαι Καναδός και μπορεί να είμαι επηρεασμένος. Αλλά αυτή είναι η άποψή μου: η προσελήνωση ήταν κατόρθωμα της ανθρωπότητας κι όχι της Αμερικής. Ο Νιλ ήταν πολύ ταπεινός άνθρωπος. Πολλές φορές απέφευγε να παίρνει τα εύσημα, αντίθετα τόνιζε τη σημασία της ομάδας - έστρεφε την προσοχή στους εκατοντάδες ανθρώπους που δουλευαν στη NASA. Οπότε, όχι δεν τον θεωρώ "αμερικανό ήρωα" γιατί ούτε κι ο ίδιος πίστευε κάτι τέτοιο για τον εαυτό του. Κι αν ένας άνθρωπος έτσι βλέπει τον εαυτό του, και η ταινία για τη ζωή του οφείλει να βλέπει έτσι τα πράγματα. Αν κάτι ήθελε ο Νιλ Αρμστρονγκ στη ζωή του ήταν να σπάσει τα όρια της γνώσης. Κι αυτό δεν έχει σύνορα, εθνικότητες, σημαίες...»
Ντέιμιαν Σαζέλ:» «Ως μισός Καναδός / μισός Γάλλος που μένει στην Αμερική, μπορώ να το διαβεβαιώσω: ο Ράιαν έχει δίκιο.»
