Σε κάθε ταινία, κάθε σκηνοθετική επιλογή είναι συνειδητή απόφαση, δηλώνει κρίση και άποψη κι έχει στόχο. Αλλα εργαλεία είναι πιο φανερά (διάλογοι, δράση, επιλογή πλάνου) κι άλλα λίγο πιο εξειδικευμένα. Τα καταλαβαίνουν περισσότερο οι επαγγελματίες του χώρου. Ο θεατής δεν μπορεί να τα αποσαφηνίσει. Ομως... τα αισθάνεται.
Κι αν η επιλογή σεκάνς μονοπλάνων, ή πολλών κοντινών, ή καθόλου κοντινών δημιουργούν συγκεκριμένη αισθητική κι ατμόσφαιρα που κάποιος πιο εξοικειωμένος με το μέσο μπορεί να καταλάβει, πόσοι έχουμε σκεφτεί ότι και το ίδιο το φορμά, το aspect ratio της κινηματογράφησης έχει συναισθηματικό αντίκτυπο στο πώς βιώνεις μία ταινία;
Δείτε επίσης: Τα κοντινά του Αλφρεντ Χίτσκοκ γράφουν τη δική τους κινηματογραφική ιστορία
Ενα video essay εξηγεί αναλυτικά τους λόγους και τους τρόπους που κάθε κινηματογραφιστής επιλέγει το aspect ratio της ταινίας του: πώς βιωματικά έχουμε συνδέσει το 4:3, τι μάς προκαλεί μία εικόνα σινεμασκόπ, τι το «polaroid» φορμά. Με άλλα λόγια, δεν βλέπεις μόνο αυτό που βλέπεις, αλλά καταλαβαίνεις όσα βλέπεις εξαιτίας του μεγέθους που τα βλέπεις.
Πατήστε το play κι απολαύστε τις συγκρίσεις ανάμεσα, παραδείγματος χάρη, σε «Grand Budapest Hotel», «500 Days of Summer» και «Dark Knight».
Δείτε περισσότερα:
- Ενα βίντεο μετράει όλες τις φορές που ο Τζέιμς Μποντ χρησιμοποιήσε την άδειά του να σκοτώσει
- Τα αριστουργηματικά close-ups του Μάρτιν Σκορσέζε
- Σου βγάζει τα μάτια: δείτε ένα βίντεο με όλα τα extreme close ups των ταινιών του Ταραντίνο
- Τα κοντινά του Αλφρεντ Χίτσκοκ γράφουν τη δική τους κινηματογραφική ιστορία
- Βάζοντας τον Χίτσκοκ μέσα στον Στάνλεϊ Κιούμπρικ σε ένα από τα καλύτερα mash-up που είδαμε ποτέ
- «You Got the Moves»: Χορεύοντας 125 χρόνια σινεμά σε πέντε λεπτά και 130 ταινίες
