Βασισμένο στην αληθινή ιστορία μιας οικογένειας που επιβίωσε από το σαρωτικό τσουνάμι στην Ταϊλάνδη τον Δεκέμβριο του 2004, το φιλμ του Μπαγιόνα ξεκινά με ένα αληθινά συγκλονιστικό ημίωρο, που σε παρασύρει, με την ένταση και την ορμή ενός γιγαντιαίου συναισθηματικού κύματος.
Το γεγονός ότι ξέρεις τι να περιμένεις, δεν αφαιρεί τίποτα από την ένταση του σοκ, όταν το κύμα χτυπά το ξενοδοχείο στο οποίο μένει η οικογένεια των Μπένετ, κάνοντας το θέαμα του πελώριου κύματος να δείχνει την ίδια στιγμή θεαματικό, συναρπαστικό, βαθιά επώδυνο, σπαρακτικό. Αν το «Impossible» είναι μια ταινία καταστροφής, είναι η πιο βαθιά συγκινητική ταινία καταστροφής που είδατε ποτέ και μαζί η πιο σκληρή, όχι γιατί όσα βλέπεις στην οθόνη έχουν συμβεί στην πραγματικότητα, αλλά γιατί ο Μπαγιόνα τα κάνει να δείχνουν απόλυτα αληθινά.
Οι εικόνες από το Τσουνάμι του 2004 και το πιο πρόσφατο στην Ιαπωνία είναι από τα πράγματα που δεν ξεχνιούνται εύκολα, όμως εκτός από το μέγεθος του κύματος, από τα σπίτια και τις βάρκες που παρασύρονται, από την ορμή του νερού που σαρώνει τα πάντα, στο «Impossible», υπάρχει μια διαφορετική, ακόμη πιο τρομακτική εικόνα, από αυτές της τηλεόρασης.
Η εικόνα ενός σώματος που παρασύρεται κάτω από την επιφάνεια των μανιασμένων νερών, που χτυπιέται και τσακίζεται πάνω σε αντικείμενα, δέντρα, πτώματα, η προσπάθεια να αναπνεύσει, να κρατηθεί, να επιβιώσει. Το θέαμα δεν ενδείκνυται για ευαίσθητους θεατές, σφίγγει την καρδιά σαν μέγγενη και κάνει τα μάτια να δακρύζουν ασυγκράτητα.
Οταν τα νερά θα υποχωρήσουν και η οικογένεια των ηρώων θα χωριστεί στα δύο, το φιλμ θα γίνει σταδιακά μια ταινία επιβίωσης με τη μητέρα σοβαρά τραυματισμένη και τον ένα της γιο να προσπαθούν να βρουν βοήθεια και από την άλλη τον πατέρα με τα δύο μικρότερα παιδιά του, να αναζητά τη γυναίκα του. Ναι, η ιστορία θα ακολουθήσει το σχήμα ενός μελοδράματος κι ο Μπαγιόνα δεν θα διστάσει να πατήσει τα συναισθηματικά κουμπιά των θεατών, χρησιμοποιώντας τη μουσική με μια δόση υπερβολής, γεμίζοντας την ταινία με στιγμές που μοιάζουν να βασίζονται υπερβολικά στη σύμπτωση και άλλες που απλά απαιτούν τη συγκίνηση.
Οι αντιρρήσεις, όμως και οι δεύτερες σκέψεις, έρχονται χωρίς καμιά αμφιβολία αρκετή ώρα αφού η ταινία έχει τελειώσει, αφού τα μάτια έχουν στεγνώσει και η καρδιά επιστρέψει στη θέση της. Κι ακόμη κι έτσι, το φιλμ είναι ένα τόσο εντυπωσιακό κατόρθωμα τεχνικά αλλά και αφηγηματικά που δεν μπορείς παρά να του συγχωρήσεις τα όποια στραβοπατήματα. Ο Μπαγιόνα κατορθώνει να φέρει ένα επικό φιλμ καταστροφής στα μέτρα των ηρώων του, να μεταμορφώσει ένα θρίλερ σε μια γεμάτη συναίσθημα ιστορία, να συλλάβει τον τρόμο και την αδυναμία μας απέναντι σε κάτι τόσο μεγάλο και μαζί να αναδείξει το μεγαλείο και τη δύναμη του ανθρώπου.
Το «Impossible» κατορθώνει να χωρέσει στην ίδια εικόνα το μέγεθος μια βιβλικής καταστροφής και μικρές στιγμές ανθρωπιάς, να αποτελέσει μια απόλυτα ειλικρινή απεικόνιση των όσων συνέβησαν στην Ινδονησία το 2004 και μαζί να αφηγηθεί μια ιστορία για μια χούφτα χαρακτήρες που απηχεί κάτι πολύ μεγαλύτερο. Από τις εικόνες μιας κατεστραμμένης χώρας μέχρι το κουράγιο των τσακισμένων ανθρώπων, από τη συγκλονιστική δουλειά στην αναπαράσταση της πραγματικότητας μέχρι τις γεμάτες δύναμη ερμηνείες όλων (αλλά κυρίως των παιδιών) το φιλμ είναι ένα εξαιρετικό δείγμα στιβαρού, μεγαλειώδους σινεμά που κατορθώνει να είναι μαζί θλιβερό και ελπιδοφόρο, μα πάντα εντυπωσιακό και αξιοθαύμαστο.
Δείτε πιο κάτω το τρέιλερ του φιλμ και διαβάστε περισσότερα για τις ταινίες, τους καλεσμένους, τα όσα συμβαίνουν στο φεστιβάλ του Τορόντο, στο ειδικό τμήμα του flix.
Tags: Toronto 2012, impossible
