Πριν ο Ιωάννης Βαρβάκης μεταμορφωθεί σε εθνικό ευεργέτη, μοιάζει να έζησε μια σειρά από διαφορετικές ζωές. Πειρατής στο Αιγαίο, έμπιστος της Αικατερίνης της Ρωσίας, πλούσιος έμπορος χαβιαριού με αποκλειστικά δικαιώματα στη διακίνησή του. Ταξιδιώτης, ονειροπόλος, άνθρωπος του κόσμου, γύρισε πίσω στην Ελλάδα για να στηρίξει την επανάσταση εναντίον των Τούρκων και να γνωρίσει μια μοίρα που δεν ήταν αυτή που κανείς θα περίμενε.
Η ιστορία του είναι όντως περιπετειώδης, μια διαδρομή ικανή να δώσει μια ταινία συναρπαστική, γεμάτη ανατροπές και συναισθηματικές αναταράξεις, τις οποίες βλέποντας το φιλμ αισθάνεσαι ότι θα έπρεπε να νιώθεις, αλλά που δυστυχώς την περισσότερη ώρα, πολύ απλά δεν είναι εκεί.
Το σενάριο ακολουθεί την ιστορία του μέσα από την αφήγηση του πρώην υπηρέτη του Ιβάν, σε μια ομάδα παιδιών στην παραλία της Ζακύνθου, λίγο πιο μακριά από το σανατόριο στο οποίο ο γερασμένος πλέον Βαρβάκης είναι έγκλειστος αφού πάσχει υποτίθεται, από μια μολυσματική ασθένεια.
Η ζωή του ξετυλίγεται με το ύφος ενός παραμυθιού από τον Εβγκένι Στίτσκιν, που δίνει μια ζωντανή, πειστική ερμηνεία, αλλά όταν το φιλμ κοιτάζει πίσω στην ιστορία του Βαρβάκη, κάθε ζωντάνια μοιάζει να στερεύει. Το φιλμ μοιάζει υπερβολικά κλασσικό, «καθώς πρέπει», σχεδόν άνευρο στον τρόπο με τον οποίο ξετυλίγει την ιστορία, και στην επιμονή του να σεβαστεί τον μύθο του ήρωά του.
Και δυστυχώς ακόμη κι αν αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου «που τολμούσε να ονειρεύεται», η ταινία δεν κατορθώνει να αποδώσει το μέγεθος των ονείρων που περιγράφει. Δεν ξεχειλίζει ορμή και ζωή όπως θα έπρεπε, μοιάζει τεχνητή, με τον ίδιο τρόπο που τα ρούχα των ηρώων μοιάζουν να έχουν φορεθεί για πρώτη φορά την μέρα των γυρισμάτων, τα σπίτια και τα παλάτια του φιλμ μοιάζουν να μην έχουν κατοικηθεί, ή μια σημαία σε μια βρετανική βάρκα, μοιάζει ατσαλάκωτη και πεντακάθαρη αντί για θαλασσοδαρμένη και βρώμικη.
Εκεί που πετυχαίνει, είναι στην επιλογή του Σεμπάστιαν Κοχ για τον κεντρικό ρόλο, αφού ο Γερμανός ηθοποιός έχει όχι απλά την γοητεία και το εκτόπισμα να στηρίξει τον ρόλο, αλλά κατορθώνει να του δώσει υπόσταση και ειδικό βάρος, ανάμεσα σε μια σειρά από χαρακτήρες και ηθοποιούς που οι περισσότεροι δεν αφήνουν το σημάδι τους στην ιστορία.
Παρά τις καλές προθέσεις και το μεγάλο μέγεθος της παραγωγής για τα ελληνικά δεδομένα, το «O Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι» μπορεί να είναι μια φιλόδοξη απόπειρα για ένα σινεμά «μεγάλων διαστάσεων», όμως το τελικό αποτέλεσμα υπολείπεται σημαντικά των προσδοκιών, που ακριβώς το ίδιο το μέγεθος και οι φιλοδοξίες του δημιουργούν.
Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στις αίθουσες στις 11 Οκτωβρίου του 2012 από την Feelgood Entertainment.
Διαβάστε ακόμη:
- «Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο!»: Δείτε την αφίσα του «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι» του Γιάννη Σμαραγδή
- «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι»: Επίσημη συμμετοχή στο 37ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο
- Δείτε το πρώτο teaser της νέας ταινίας του Γιάννη Σμαραγδή «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι»
- Δείτε το τρέιλερ του «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι»
- Δείτε σκηνές από τα γυρίσματα του «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι»
- Η Κατρίν Ντενέβ, Αικατερίνη της Ρωσίας στο «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι» του Γιάννη Σμαραγδή
