Σπάνια βλέπεις δημοσιογράφους να περιμένουν με τόση ανυπομονησία την προβολή όχι μιας ταινίας αλλά μόλις έξι λεπτών από αυτή. «Είναι σαν να μας καλεί ένας συγγραφέας, να διαβάσουμε την πρώτη πρόταση από το νέο του βιβλίο», αστειευόταν κάποιος στην ουρά ενώ περίμενε υπομονετικά την πόρτα να ανοίξει. Στην πραγματικότητα η παρατήρησή του δεν απέχει πολύ από την αλήθεια. Μόνο που, οποιοδήποτε βιβλίο είχε μια πρώτη πρόταση τόσο εντυπωσιακή, είναι βέβαιο ότι πολλοί θα έκαναν ουρά για να την διαβάσουν.
Πριν την έναρξη της προβολής, η παραγωγός Εμα Τόμας (και σύζυγος του Κρίστοφερ Νόλαν) στάθηκε μπροστά στην οθόνη για να μας καλωσορίσει και να μας προετοιμάσει για το τι θα δούμε: «Ο Κρίστοφερ Νόλαν προσπαθεί πάντα να κάνει την εμπειρία του να βλέπεις σινεμά όσο πιο μεγάλη κι όσο πιο ολοκληρωτική μπορεί να γίνει. Αυτό που αναζητά είναι το συναίσθημα που είχαμε όταν ήμασταν παιδιά και πηγαίναμε να δούμε μεγαλοπρεπείς, θεαματικές ταινίες. Το IMAX είναι ο αγαπημένος του τρόπος για να βλέπει σινεμά και με αυτόν τον πρόλογο θέλουμε να δείξουμε στο κοινό πως θα είναι η εμπειρία του να βλέπεις την ταινία σε IMAX. Ελπίζουμε πως όταν η ταινία κυκλοφορήσει στις αίθουσες τον επόμενο χρόνο, θα παιχτεί σε εκατό οθόνες IMAX παγκοσμίως και βλέποντας αυτό που θα ακολουθήσει, νομίζω ότι θα πειστείτε πως αξίζει να δείτε την ταινία ετσι. Δεν έχω τίποτα άλλο να σας πω εκτός από το πως αυτό που πρόκειται να δείτε είναι στην ουσία τα έξι πρώτα λεπτά της ταινίας, στα οποία συναντάμε έναν από τους βασικούς κακούς, και να σας ευχαριστήσω που ήρθατε στην προβολή». Και με αυτά τα λόγια τα φώτα σβήνουν.
Οταν η οθόνη ανάβει ξανά, μετά από τα logos των εταιριών παραγωγής, το πρώτο πράγμα που βλέπεις είναι το πρόσωπο του επιθεωρητή Τζίμ Γκόρντον στο μνημόσυνο του εισαγγελέα Χάρβεϊ Ντεντ που ενώνει απευθείας την καινούρια ταινία με το τέλος του «Dark Knight» οχτώ χρόνια πριν. Στην τεράστια οθόνη των IMAX ακόμη και το πρόσωπο του Γκάρι Ολντμαν δείχνει εντυπωσιακό. «Ηξερα τον Χάρβεϊ Ντεντ. Ημουν φίλος του. Και θα περάσει πολύ καιρός μέχρις ότου κάποιος μας εμπνεύσει με τον ίδιο τρόπο. Πίστευα στον Χάρβεϊ Ντεντ» λέει και η οθόνη σβήνει σε μαύρο.
Στο επόμενο πλάνο, βρισκόμαστε σε ένα λιβάδι κι ένα τζιπ πλησιάζει ένα αεροπλάνο. Οπλισμένοι φρουροί, δυο αιχμάλωτοι με κουκούλες, κι ο δρ. Λεονίντ Πάβελ, είναι οι επιβάτες του. Στο αεροπλάνο τους περιμένει κάποιος από την CIA, αλλά ένας από τους τύπους με τις κουκούλες περισσεύει. Ο πράκτορας απειλεί πως θα πετάξει κάποιον από το αεροπλάνο, αλλά πριν το κάνει, ο ένας από τους δυο μιλά. Βγάζοντας του την κουκούλα βλέπουμε ότι είναι ο Μπέιν. Η μάσκα στο πρόσωπό του κάνει δύσκολο να ακούσεις τι λέει, αλλά η απειλητική μορφή του και οι καλύτερες ατάκες του πετυχαίνουν τον στόχο τους. «Τι θα γίνει αν σου βγάλω τη μάσκα;» ρωτά ο πράκτορας της CIA. «Θα είναι πολύ επώδυνο», απαντά ο Μπέιν. «Είσαι μεγάλο παιδί» σαρκάζει ο πράκτορας και ο Μπέιν απαντά «... για σένα».
Αυτό που ακολουθεί είναι μια σκηνή που θα μπορούσε να έχει βγει κατ' ευθείαν από τις πιο κλασσικές στιγμές μιας ταινίας του Τζέιμς Μποντ. Ενα μεγαλύτερο αεροπλάνο πλησιάζει, μια ομάδα από μισθοφόρους αγκιστρώνουν και σέρνουν το μικρότερο, μια έκρηξη, πυροβολισμοί, ένα πτώμα (;) που κατεβαίνει από το μεγαλύτερο αεροσκάφος, μια μετάγγιση αίματος από τον νεκρό (;) προς τον Δρ Πάβελ που ουρλιάζει, και τον οποίον ο Μπέιν δένει στη συνέχεια πάνω του ενώ ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν το αεροπλάνο. «Ανάψαμε τη φωτιά;» ρωτά ο συνεργάτης του Μπέιν «οι φλόγες υψώνονται» απαντά εκείνος, ενώ ανεβαίνει προς τα πάνω και το μικρό αεροπλάνο πέφτει στο κενό.
Η σκηνή τελειώνει, κι αυτό που ακολουθεί είναι ένα υπερβολικά γρήγορο μοντάζ από πλάνα της ταινίας. Ο Μπάτμαν κρατώντας το καινούριο παράξενο όπλο του, η Σελίνα Κάιλ με και χωρίς την στολή της Catwoman, το καινούριο, ιπτάμενο(;) όχημα του Μπάτμαν, ο Μπέιν στην Γκόθαμ Σίτυ με παλτό, μια σύγκρουση ανάμεσα στον στρατό του και τους πολίτες, μια έκρηξη, ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ με το όπλο στο χέρι. Ο ρυθμός πέφτει για το τελευταίο πλάνο. Ο Μπέιν μας γυρίζει την πλάτη, κι αφήνει από το χέρι του να πέσει η μάσκα του Μπάτμαν. Είναι αυτό το τέλος;
Οταν η οθόνη σβήνει, η πρώτη αντίδραση είναι να χειροκροτήσεις. Σπάνια βλέπεις κάτι τόσο θεαματικό και μαζί τόσο απειλητικό από ένα blockbuster. Ισως η τελευταία φορά π να ήταν στην προηγούμενη ταινία του Νόλαν με ήρωα τον «Σκοτεινό Ιππότη». Αμέσως μετά έρχονται τα ερωτηματικά; Ποιος ήταν ο νεκρός, τι ρόλο παίζει η μετάγγιση; Ποια τα κίνητρα του Μπέιν; Γιατί η Σελίνα Κάιλ δείχνει τόσο προβληματισμένη;
Οι απαντήσεις θα χρειαστεί να περιμένουν οχτώ μήνες, όμως η πρώτη γεύση σε αφήνει θέλοντας κι άλλο. Κι αν η απειροελάχιστη εμφάνιση της Αν Χάθαγουεϊ με την στολή της Catwoman δεν σου επιτρέπει να αποφασίσεις αν είναι σέξι ή λάθος, για τον Μπέιν δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Ο Τομ Χάρντι στέκεται περήφανα στ' αχνάρια του Τζόκερ του Χιθ Λέτζερ και χτίζει έναν κακό που μοιάζει ευφυής και παρανοϊκός, επικίνδυνος και απόλυτα απειλητικός. Ακριβώς όπως θα πρέπει να είναι ένας αντίπαλος που σκοπεύει να βάλει τέλος στην ιστορία και τον μύθο του Μπάτμαν.
Ασφαλώς έξι λεπτά δεν είναι ικανά για να κρίνεις μια ταινία, όπως και η πρώτη πρόταση ενός βιβλίου δεν είναι αρκετή για να αποφασίσεις αν θα σου αρέσει. Είναι όμως μια καλή αρχή για να σε πείσει να συνεχίσεις να το διαβάσεις, να το αγοράσεις. Και μετά από αυτή την «πρώτη πρόταση» του «Dark Knight Rises» δεν βλέπουμε την ώρα για να «διαβάσουμε» τη συνέχεια...
Tags: DARK KNIGHT RISES
