Μοιάζει δύσκολο να αποτύχεις όταν γυρίζεις μια ταινία για τους άστεγους της ομορφότερης πόλης στον κόσμο και όταν πετυχαίνεις τους περισσότερους από τους σπουδαίους ήρωές σου να εξομολογούνται τις ιστορίες τους με μεγαλοπρεπές φόντο την Αψίδα του Θριάμβου, την Παναγιά των Παρισιών, τις όχθες του Σηκουάνα ή τις διάσημες γέφυρες της πόλης.
Και μόνο η αντίθεση ανάμεσα στη φυσική ομορφιά του Παρισιού και την αγριότητα της καθημερινότητας των αστέγων που δέχθηκαν να μιλήσουν στην κάμερα του Ντρεξέλ, θα αρκούσε για να κάνει το «Χείλος του Κόσμου» ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ πάνω στην πτώση του δυτικού πολιτισμού όπως τον γνωρίζαμε, χτυπώντας κέντρο στην κοινωνική αναλγησία που μοιάζει να είναι η κυρίαρχη αξία σε μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων και μιας αποκλειστικά καπιταλιστικής φιλοδοξίας.
Ο Γερμανός, μόνιμος κάτοικος Παρισιού, Κλάους Ντρεξέλ όμως δεν μένει εκεί.
Σε μια απόλυτα φιλοσοφημένη και τεχνικά άρτια αισθητική προσέγγιση του θεματός του, κινηματογραφεί τους άστεγους του Παρισιού μόνο το βράδυ, μέσα στη διάρκεια ενός χρόνου, αφαιρώντας κάθε άλλη ανθρώπινη η μηχανική κίνηση από τα πλάνα του, αφήνοντας τον κάθε έναν από τους ήρωες του να αφηγηθεί την ιστορία του αντιμέτωπος μόνο με την απόλυτη ερημιά, τα καιρικά φαινόμενα και την πολυτελή αύρα της πόλης.
Σαν ιμπρεσιονιστικοί πίνακες ζωγραφικής άλλοτε βουτηγμένοι στην ακινησία και άλλοτε παλλόμενοι από την εγγενή ανθρώπινη ανάγκη για κίνηση, τα πλάνα που συνθέτουν το μωσαϊκό του ντοκιμαντέρ του Ντρεξέλ μοιάζουν να αναδύουν τη βίαιη μελαγχολία αυτού που ορίζει την ανθρώπινη κατάσταση «αστεγος», την ίδια στιγμή που οι ωμές, συγκινητικές και «καθημερινές» εξομολογήσεις των ηρώων του ξεδιπλώνουν ένα κουβάρι μιας ζωής που θα βρίσκεται για πάντα στο περιθώριο.
Καταλήγοντας χωρίς σπίτι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, όλοι οι ήρωες του «Στο Χείλος του Κόσμου» απευθύνονται στην κάμερα για να διεκδικήσουν τη θέση τους μέσα σε έναν κόσμο που τους έχει ξεχάσει, περήφανοι για τα αυτοσχέδια «σπίτια» τους στις περιοχές - φιλέτα του Παρισιού και θύματα μιας μοίρας που γνωρίζουν καλά την κατάληξή της, αλλά αυτό δεν θα τους κάνει ποτέ να σταματούν να ελπίζουν.
Χωρίς μελοδραματισμούς, αλλά με τη βαθιά συγκίνηση και τη διακριτικότητα που η κάμερα του Ντρεξέλ τους παρατηρεί - χωρίς να διαπερνά ποτέ το άβατο της όποιας ιδιωτικής τους περιουσίας -, όλοι οι πρωταγωνιστές του σπουδαίου αυτού ντοκιμαντέρ δεν είναι παρά οι μάρτυρες μιας παρακμής των αξιών που υποτίθεται ότι κάποτε ενέπνευσαν το ευρωπαϊκό ιδεώδες και ταυτόχρονα οι πιο μεγάλοι ήρωες της ιστορίας ενός κόσμου που προτιμά να τους αφήνει στην ησυχία τους παρά να τους «ενοχλήσει» αντιμετωπίζοντας το πρόβλημά τους.
Μεγαλύτεροι ακόμη και από τις σκιές που ρίχνουν τα ταλαιπωρημένα σωματά τους στους δρόμους και τα πλακόστρωτα του Παρισιού καθώς φωτίζονται από τις εκατοντάδες χιλιάδες των watt που συνεχίζουν να κρατούν ψηλά το ηθικό της «πόλης του φωτός».
Διαβάστε εδώ τη συνέντευξη του Κλάους Ντρεξέλ.
To «Στο Χείλος του Κόσμου» προβάλλεται ξανά την Κυριακή 23 Μαρτίου στις 18.00 στο Ολύμπιον.
