Είναι αδύνατον να επιστρέψεις στη φιλμογραφία του Ρόμπιν Γουίλιαμς και να μην θυμηθείς αυτόματα τον Εϊντριαν Κρονάουαερ στο «Καλημέρα Βιετνάμ», τον Τζον Κίτινγκ στον «Κύκλο των Χαμένων Ποιητών», την κα Νταπφάιρ στην ομώνυμη ταινία του Κρις Κολόμπους, τον «Σον Μαγκουάιρ στον «Ξεχωριστό Γουιλ Χάντινγκ», ακόμη και εκείνο το ρομπότ στον «Ανθρωπο των Δύο Αιώνων».
Ανάμεσα στη δεκάδα που ακολουθεί και μέσα σε ένα πλήθος αφιερωμάτων ανά τον κόσμο με τις καλύτερες ταινίες/σκηνές/ρόλους του Ρόμπιν Γουίλιαμς, ας προσθέσει ο καθένας τη δική του αγαπημένη ταινία - εκείνη που θα θυμάται πάντα εξαιτίας του Ρόμπιν Γουίλιαμς.
Διαβάστε ακόμη: «Oh Captain, My Captain»: Μια τελευταία υπόκλιση στον Ρόμπιν Γουίλιαμς
Ποπάι στο Popeye του Ρόμπερτ Αλτμαν / Εμπορική αποτυχία, αλλά και θαυμαστό (ουσιαστικό) ντεμπούτο για τον Ρόμπιν Γουίλιαμς, το «Popeye» του Ρόμπερτ Αλτμαν κατηγορήθηκε ως μη πιστό στο κόμικ, δεν έγινε ακριβώς κατανοητό ως ένα υβρίδιο μιούζικαλ-κωμωδίας και τελικά έμεινε στην ιστορία ως σχεδόν «bad movie we love». Ιδανικός Ποπάι - κάτι ανάμεσα σε καρτούν, κλόουν και φελινική περσόνα, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς έδειξε το εύρος των δυνατοτήτων του αν και ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τη λαστιχένια προσθετική στο πρόσωπό του: «Ενιωθα σαν ένας τύπος που κλέβει μια τράπεζα με ένα προφυλακτικό στο κεφάλι». Χρόνια αργότερα θα αστειευόταν πως αν δεις την ταινία ανάποδα, έχει στην πραγματικότητα κάποια πλοκή!
Εϊντριαν Κρονάουερ στο «Καλημέρα Βιετνάμ» του Μπάρι Λέβινσον / Και η ταινία ξεκινά και ξαφνικά ο άνεμος με το όνομα Ρόμπιν Γουίλιαμς τα σαρώνει όλα. Stand - up ερμηνεία σε δραματικούς τόνους και feel good εμπειρία σε one man show, ο πρωταγωνιστικός του ρόλος που του χάρισε την πρώτη υποψηφιότητα για Οσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου θα έμενε κλασικός. Ετσι όπως αρμόζει σε όλους τους μεγάλους κωμικούς που αργά ή γρήγορα βρίσκουν χώρο στο σινεμά. Και το απογειώνουν.
Τζον Κίτινγκ στον «Κύκλο των Χαμένων Ποιητών» του Πίτερ Γουίαρ / Για πολλούς αυτή εδώ είναι η καλύτερη ερμηνεία του Ρόμπιν Γουίλιαμς. Η πιο γενναιόδωρη, η πιο συγκινητική, η πιο κωμική, η πιο μεγαλοπρεπής - ακριβώς επειδή βρίσκεται μέσα σε μια σπουδαία ταινία και διαθέτει τη σκηνή του «Carpe Diem» που έκανε τον πλανήτη να λυγίσει. Και το φινάλε. Και το «Oh Captain, My Captain». Και δεκάδες άλλους λόγους για να γίνει ο Ρόμπιν Γουίλιαμς ένα σύμβολο. Εντός και εκτός οθόνης.
Δρ. Μάλκολμ Σάγιερ στα «Ξυπνήματα» της Πένι Μάρσαλ / Από τα πολλά παραδείγματα ταινιών που δεν υπήρξαν αντάξια του ταλέντου του (οι κωμωδίες είναι φυσικά πολλές περισσότερες) το μελόδραμα της Μάρσαλ έστησε τον Γουίλιαμς δίπλα στην αβανταδόρικη ερμηνεία του Ρόμπερτ Ντε Νίρο για να αποδείξει πως ο Γούιλιαμς ήξερε ακριβώς τι σημαίνει να παίζεις χαμηλόφωνα ακόμη και τον πιο κραυγαλέο ρόλο.
Πάρι στον «Βασιλιά της Μοναξιάς» του Τέρι Γκίλιαμ / Λάτρης των Μόντι Πάιθον, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς μπήκε στο σύμπαν του Γκίλιαμ - όχι τυχαία σε μια από τις καλύτερες ταινίες του - για να φέρει λίγο από την κωμική αύρα του Χόλιγουντ και μαζί την αγάπη, όπως αυτή μεταφράζεται σε κάθε σκηνή του, γεννημένη από την απόγνωση, τη μοναξιά και την απόλυτη πίστη στους ανθρώπους!
Τζίνι στο «Aladdin» των Ρον Κλέμεντς και Τζον Μάσκερ / Σε ένα ρόλο που χρειαζόταν μόνο τη φωνή του και την εμπειρία του ως stand-up κωμικού, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς είναι απλά συγκλονιστικός. Το Τζίνι του δεν άνοιξε μόνο το δρόμο για όλα όσα θα ακολουθούσαν στην ιστορία των «φωνών» στο σύγχρονο animation, αλλά υπήρξε υπόδειγμα ερμηνευτικής δεινότητας, αξέχαστος ακόμη κι αν δεν τον βλέπεις ποτέ.
Κα Νταπφάιρ στο «Κα Νταπφάιρ» του Κρις Κολόμπους / Ναι, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς δεν προτάθηκε καν για Οσκαρ για την ερμηνεία του στην «Κα Νταπφάιρ». Ομως, δύσκολα θα βρεις κάτι πιο σαρωτικό, ντελιριακό, αμιγώς κωμικό και ταυτόχρονα τεχνικά τέλειο στη σύγχρονη ιστορία των μεταμορφώσεων του σινεμά. Για άνταλλαγμα στα βραβεία που δεν ήρθαν ποτέ, η τεράστια επιτυχία μιας ταινίας που θα τον στιγμάτιζε από τότε και για πάντα.
Σον Μαγκουάιρ στον «Ξεχωριστό Γουιλ Χάντινγκ» του Γκας Βαν Σαντ / Μπορεί το Οσκαρ να ήρθε δίκαια και δικαιολογημένα ακριβώς γι' αυτόν εδώ το ρόλο, όμως η πραγματική ουσία του είναι πως απέναντι στην έκρηξη που τότε άκουγε στο όνομα Ματ Ντέιμον, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς μπαίνει στην ταινία με το σαρωτικό αέρα του ουμανισμού και της σοφίας που φέρνει η ζωή όταν δεν την αφήσεις να σε καταστρέψει για πάντα. Συγκινητικός σχεδόν όσο ποτέ.
Γουόλτερ Φιντς στο «Insomnia» του Κρίστοφερ Νόλαν / Εχοντας αφεθεί στην υπνωτιστική σκηνοθεσία του Κρίστοφερ Νόλαν, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς υποδύεται «αυτόν που το έκανε», καταλήγοντας σχεδόν πιο βασανισμένη προσωπικότητα και από τον αϋπνο Αλ Πατσίνο. Λιγομίλητος, σχεδόν διαφανής, ένας χαρακτήρας που - όσο κι αν θες - δεν μπορείς να ξεχάσεις εύκολα.
Σείμουρ Πάρις στο «One Hour Photo» του Μαρκ Ρόμανεκ / Η τελευταία πραγματικά μεγάλη και σύνθετη ερμηνεία του Ρόμπιν Γουίλιαμς, λίγο πριν το αλκοόλ μπει οριστικά ξανά στη ζωή του. Στην πρεμιέρα της ταινίας στο Φεστιβάλ του Σάντανς, ο Γουίλιαμς ένιωσε περήφανος όταν άκουσε τους θεατές να λένε πως στα 15 λεπτά του φιλμ είχαν ξεχάσει πως παίζει ο Ρόμπιν Γουίλιαμς. Εξαφανισμένος μέσα στο ρόλο ενός επικίνδυνου ανθρωπάκου, ο Γουίλιαμς ήταν ταυτόχρονα τρομακτικός και τρομαγμένος.
Διαβάστε ακόμη:
Tags: ΡΟΜΠΙΝ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ
