«Δεν με ενδιαφέρει αν αρέσω ή όχι στους ανθρώπους. Δεν βρίσκομαι στη Γη για να κερδίσω διαγωνισμό δημοφιλίας. Είμαι εδώ για να γίνω ο καλύτερος άνθρωπος που μπορώ να είμαι.»
Ο Ταμπ Χάντερ υπήρξε για μια περίοδο τόσο διάσημος που στην πραγματικότητα δεν είχε κανένα λόγο να τον ενδιαφέρει αν κάπου κάτω από τη λάμψη των θαυμαστών, του Χόλιγουντ και του κόσμου του θεάματος κρυβόταν ένα σκοτάδι που θα γινόταν ταυτόχρονα η καταδίκη του και αυτό που θα τον δικαίωνε στην ιστορία αυτού του κόσμου ως κάτι περισσότερο από ένα εφηβικό είδωλο των 50s.
Γεννημένος με το όνομα Αρθoυρ στη Νέα Υόρκη, με μητέρα από τη Γερμανία και πατέρα Εβραίο, ο μικρότερος γιος της οικογένειας κατατάχθηκε στην Αμερικανική Ακτοφυλακή σε ηλικία 15 ετών, λέγοντας ψέματα για την ηλικία του. Εκεί, η ιστορία τον θέλει να αποκτά το ψευδώνυμο «Χόλιγουντ», επειδή όταν έβγαινε με άδεια πήγαινε κυρίως στο σινεμά και επειδή όταν ανακαλύφθηκε η ηλικία του και τον έδιωξαν από το στρατό αποφάσισε με την παραίνεση του ηθοποιού Ντικ Κλέιτον να κάνει το ψευδώνυμό του σπίτι του.
Ξεκίνησε με μικρούς ρόλους σε φιλμ νουάρ, έκανε μια μικρή επιτυχία με το «Island of Desire» του 1952 δίπλα στην Λίντα Νταρνέλ και ταυτόχρονα με το σινεμά άρχισε να εμφανίζεται και στο θέατρο. Το συμβόλαιο της Warner Bros. ήταν αυτό που χρειαζόταν όμως για να γίνει σταρ. Στο «The Sea Chase» του 1955 έπαιξε στο πλευρό του Τζον Γουέιν και της Λάνα Τάρνερ, στο «Track of the Cat» της ίδιας χρονιάς τον μικρότερο αδερφό του Ρόμπερτ Μίτσαμ, αλλά η πρώτη μεγάλη επιτυχία ήρθε με το «Battle Cry», κι αυτό του 1955 με συμπρωταγωνίστρια την Ντόροθι Μαλόουν.
Με τη Ντόροθι Μαλόουν στο «Battle Cry»
Με τον Τζέιμς Ντιν
Με τη Νάταλι Γουντ στο «The Girl Who Left Behind»
Μαζί με την ιλιγγιώδη άνοδό του στις πρώτες θέσεις των περιζήτητων νέων σταρ της βιομηχανίας, πύκνωναν και οι φήμες γύρω από τη σεξουαλικότητά του. Ενα άρθρο στο κίτρινο «Confidential» της εποχής κατέγραφε την υποτιθέμενη σύλληψή του το 1950 για ανάρμοστη συμπεριφορά, αλλά μόλις τον επόμενο χρόνο, το 1956, ο Ταμπ Χάντερ ήταν μαζί με τη Νάταλι Γουντ και τον Τζέιμς Ντιν τα «αποκλειστικά» συμβόλαια της Warner Bros. Στατιστικά, ο Χάντερ ήταν ο πιο πετυχημένος ηθοποιός του στούντιο από το 1955 μέχρι και το 1959.
Ταυτόχρονα με την καριέρα του ως ηθοποιός, ο Χάντερ έγινε και σταρ του τραγουδιού, με νούμερο 1 επιτυχίες στο Billboard, ενώ λίγο πριν την αυγή των 60s έπαιξε και στις καλύτερες ταινίες του: το «Lafayette Escadrille του Γουίλιαμ Γουέλμαν το 1958 και το «Gunman's Walk» του Φιλ Κάρλσον, την ίδια χρονιά, ταινία που ο ίδιος θεωρούσε ως την καλύτερή του. Το «Damn Yankees» του Τζορτζ Αμποτ απέδειξε το ταλέντο του και στο μιούζικαλ, ενώ στο κλείσιμο της δεκαετίας έπαιξε με τον Γκάρι Κούπερ και την Ρίτα Χέιγουορθ στο «They Came to Cordura» και στο «That Kind of Woman» του Σίντνεϊ Λουμέτ με την Σοφία Λόρεν.
Στα γυρίσματα του «Gunman's Walk»
Με τη Σοφία Λόρεν στα γυρίσματα του «That Kind of Woman»
Με την Τιούσντεϊ Γουέλντ στο «The Tab Hunter Show» το 1960
Για όλη τη δεκαετία του '60, ο Ταμπ Χάντερ δούλευε ασταμάτητα. Εχασε το ρόλο του Τόνι στο κινηματογράφικο «West Side Story», δέχθηκε να κάνει ένα σόου με το όνομά του στην τηλεόραση (The Tab Hunter Show), επαιξε στο σινεμά αλλά και στο Μπρόντγουεϊ, ταξίδεψε και εργάστηκε στην Αγγλία, στη Γαλλία και άρχισε να συνειδητοποιεί πως οι μέρες της λάμψης είχαν πλέον περάσει ανεπιστρεπτί.
«Οταν όλα σταματάνε, είναι ένα σοκ. Αλλά πρέπει να ακολουθήσεις τη ροή των πραγμάτων. Πρέπει να κατανοήσεις πως τίποτα δεν διαρκεί για πάντα. Η ζωή δεν είναι όπως εσύ τη θέλεις να είναι. Είναι όπως είναι.»
Στα 80s έζησε μια μικρή αναβίωση και την αποθέωση όταν ο Τζον Γουότερς τον επέλεξε για σύζυγο της Divine στο «Polyester» (1981), ενώ έπαιξε σε μικρούς ρόλους μέχρι και τις αρχές του 1990. Ο τελευταίος του ρόλος ήταν το 1992 στο «Dark Horse», βασισμένο σε μια πρωτότυπη ιστορία του ίδιου.
Polyester
Με όλους τους συντελεστές του «Polyester»
Στην αυτοβιογραφία του, που κυκλοφόρησε το 2005 (και στην οποία βασίστηκε το υπέροχο ομότιτλο ντοκιμαντέρ για τη ζωή του το 2015), ο Ταμπ Χάντερ μίλησε ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του και για τα χρόνια που έπρεπε να ζει διπλή ζωή στο Χόλιγουντ.
«Ζούσα δύο ζωές. Μια ιδιωτική ζωή που δεν συζητούσα ποτέ με κανέναν. Και τη ζωή μου στο Χόλιγουντ, εκεί όπου προσπαθούσα να μάθω την τέχνη μου και να πετύχω... Η λέξη "γκέι" δεν ακουγόταν εκείνη την εποχή και αν κάποιος με ανάγκαζε να μιλήσω, φρίκαρα. Ημουν σε απόλυτη άρνηση. Δεν ένιωθα άνετα. Γράφτηκαν πολλά για τη σεξουαλικότητά μου και ο Τύπος υπήρξε πολύ σκληρός απέναντί μου», αναφέρει ο Χάντερ για το κομμάτι της ζωής του που τελικά τον ανέδειξε όχι μόνο σε ένα ανεξίτηλο gay icon αλλά και σε μια περίπτωση σούπερ σταρ που έζησε με τις συμβάσεις της εποχής, με μοναδικό σκοπό να μπορέσει να ζήσει τη ζωή του.
Οι μεγαλύτερες σχέσεις του ήταν αυτές με τον Αντονι Πέρκινς και τον χορευτή του πάγου Ρόνι Ρόμπερτσον, αλλά η σχέση ζωής του ήταν αυτή με τον παραγωγό Αλαν Γκλέιζερ με τον οποίο έζησε για 35 ολόκληρα χρόνια μέχρι και το θάνατό του, στις 9 Ιουλίου του 2018.
Με τον Αντονι Πέρκινς
Με τον Ρόνι Ρόμπερτσον
Με τον σύντροφό του για 35 χρόνια, Αλαν Γκρέιζερ
To coming out του Ταμπ Χάντερ υπήρξε ακριβώς αυτό που τον έκανε ένα ήρωα στην queer κοινότητα, μια φιγούρα που ενσάρκωσε (και έζησε στο δέρμα του) όλη την υποκρισία μιας βιομηχανίας που τον ήθελε straight και σύντροφο νεαρών ενζενί (ανάμεσα σε αυτές και η Ντέμπι Ρέινολντς αλλά και η Νάταλι Γουντ), αλλά και την τρομακτική απειλη των ταμπλόιντ που ήθελαν με κάθε τρόπο να γκρεμίσουν τα είδωλα μιας ολόκληρης γενιάς.
«Δεν ήμουν ποτέ άνετος με το να μιλάω για τη σεξουαλικότητά μου. Ετσι μεγάλωσα. Είμαι παλιομοδίτης. Ακόμη δεν θεωρώ ότι έκανα το δικό μου coming out. Τι σημαίνει coming out; Αυτό που με ενδιαφέρει στους ανθρώπους είναι η ανθρώπινη φύση τους. Είσαι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος; Συνεισφέρεις στον κόσμο με κάποιον τρόπο; Αυτό έχει σημασία.»
Ο Ταμπ Χάντερ πέθανε σε ηλικία 86 ετών, στις 8 Ιουλίου του 2018, στη Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνια.
Δείτε μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές του Ταμπ Χάντερ στη μουσική και το σινεμά:
