Η Μάριαν Φέιθφουλ ήταν μια καλλονή, μια γυναίκα που έπαιξε με τον θάνατο, με την τέχνη και με την ανεξαρτησία της πολλές φορές, ήταν το κορίτσι του Μικ Τζάγκερ (για την ακρίβεια, ο Μικ ήταν το αγόρι της), ήταν μια καλλιτέχνης που ξεπέρασε τα ίδια της τα στερεότυπα και τα όρια για να γίνει ένα τοπόσημο της κουλτούρας και της ιδεολογίας του 20ού αιώνα. Εφυγε, στα 78 χρόνια της, στο σπίτι της στο Λονδίνο, με την οικογένειά της γύρω της.
Μπορεί να έπαιξε με το σινεμά, τη ζωγραφική, τη μόδα, αλλά η μουσική ήταν το πάθος και η καριέρα της, με μια ιστορία που διανύει έξι δεκαετίες και με συνεργασίες με ανθρώπους από τον Νικ Κέιβ, τον Γουόρεν Ελις και τον Λου Ριντ, ως τους Metallica, τον Γκοντάρ, φυσικά τους Rolling Stones.
Γεννήθηκε στη βρετανική πρωτεύουσα το 1946, ήδη έτοιμη να κάνει τη διαφορά: η μητέρα της είχε αριστοκρατική αυστριακή καταγωγή, πρόγονός της ήταν ο Λέοπολντ φον Ζάχερ Μαζόχ με τ' όνομα, ο συγγραφέας της Αφροδίτης με τη Γούνα.
Μεγάλωσε στο Ρέντινγκ αλλά έφηβη εγκαταστάθηκε, μόνη της, στο Λονδίνο, κι η γνωριμία της με τον Αντριου Λουγκ Ολνταμ, τον μάνατζερ των Rolling Stones, οδήγησε στο πρώτο της σινγκλ, As Tears Go By, γραμμένο από τον Τζάγκερ και τον Κιθ Ρίτσαρντς. Το τραγούδι ανέβηκε αμέσως στο Top 10, όπως κι άλλα τρία τραγούδια της το 1965.
Η καριέρα της ως ηθοποιού ξεκίνησε ταυτόχρονα, η Φέιθφουλ εμφανίστηκε στις Τρεις Αδελφές του Τσέχοφ με την Γκλέντα Τζάκσον κι ενσάρκωσε την Οφηλία στον Αμλετ (με αντικαταστάτριά της την Αντζέλικα Χιούστον!), παίζοντας κάθε βράδυ τη σκηνή της τρέλας του φινάλε, όπως παροιμιωδώς εξομολογήθηκε η ίδια, κόκκαλο από την ηρωίνη.
Στο σινεμά, έπαιξε με τον Ορσον Γουελς και τον Ολιβερ Ριντ στο «I'll Never Forget What's'isname», με την Ανα Καρίνα και τον Σερζ Γκενσμπούργκ στο «Anna», τον... εαυτό της στο «Made in the USA» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, την εμβληματική, με τη μαύρη βινίλ φόρμα της, Ρεμπέκα στο «Κορίτσι με τη Μοτοσικλέτα» δίπλα στον Αλέν Ντελόν. Αργότερα, με χαρακτηριστικό παιχνιδιάρικο χιούμορ, έπαιξε τον Θεό (τη Θεά για την ακρίβεια), σε δυο επεισόδια του «Absolutely Fabulous», την Διάβολο στο The Black Rider, το μιούζικαλ που υπέγραψαν ο Τομ Γουέιτς με τον Γουίλιαμ Μπάροουζ αλλά και, ως ανεξάντλητο pop girl, την Αυτοκράτειρα Μαρία Τερέζα στη «Μαρία Αντουανέττα» της Σοφία Κόπολα.
Ταυτισμένη με την εποχή του «swinging London», είχε μια σχέση μυθιστορηματική με τους Rolling Stones. Το 1965 παντρεύτηκε τον καλλιτέχνη Τζον Ντάνμπαρ που είχε γνωρίσει φοιτώντας στο Κέιμπριτζ αλλά, μόλις, την ίδια χρονιά, γεννήθηκε ο γιος τους, Νίκολας, εγκατέλειψε τον Ντάνμπαρ για τον Μικ Τζάγκερ, με τον οποίο έζησε για τέσσερα χρόνια. Οπως είχε δηλώσει εκείνη την εποχή, «η πρώτη μου κίνηση ήταν να τα φτιάξω με κάποιον από τους Stones, κοιμήθηκα με τρεις κι αποφάσισα ότι ο τραγουδιστής ήταν το πιο σίγουρο στοίχημα.» Η επίδρασή της στην μπάντα είναι παραπάνω από εμφανής. Η ατάκα της στον Τζάγκερ, «ούτε άγρια άλογα δεν θα μπορούσαν να με πάρουν μακριά από εδώ», έγινε ο στίχος του Wild Horses, ενώ ο εθισμός της στα ναρκωτικά κι οι αγώνες της να ξεφύγει ενέπνευσαν τα τραγούδια Dear Doctor και You Can't Always Get What You Want. Η ίδια δήλωνε, «ξέρω ότι με χρησιμοποίησαν ως μούσα τους γι' αυτά τα σκληρά τραγούδια για τα ναρκωτικά, ξέρω ότι μ' εκμεταλλεύτηκαν, αλλά ήταν για καλό σκοπό.»
Ο Μικ Τζάγκερ αποχαιρέτησε τη Μάριαν με τα λόγια, «Λυπήθηκ τόσο πολύ που έμαθα για τον θάνατο της Μάριαν Φέιθφουλ. Ηταν τόσο μεγάλο μέρος της ζωής μου για τόσο καιρό. Ηταν μια υπέροχη φίλη, μια πανέμορφη τραγουδίστρια και μια σπουδαία ηθοποιός. Θα μείνει στη μνήμη μας για πάντα.»
Η Φέιθφουλ θεμελίωσε τη δεύτερη, τόσο πιο αυτόφωτη, φάση της καριέρας της με το άλμπουμ Broken English το 1979, και συνέχισε τη μουσική πορεία της ως τώρα, έχοντας οριστικά αποτοξινωθεί από το 1985. Εγραψε και κυκλοφόρησε πάνω από είκοσι άλμπουμ, συνεργαζόμενη σε κάποια με τον Κέιβ, τους Metallica, τον Ντέιμον Αλμπαρν, τον Beck. Παράλληλα, παντρεύτηκε και χώρισε άλλες δυο φορές, με τον Μπεν Μπράιερλι των Vibrators και με τον ηθοποιό Τζόρτζιο Ντελα Τέρζα - χαρακτηριστικά είχε αξιολογήσει έτσι την προσωπική της ζωή: «Είχα μια υπέροχη ζωή με όλους μου τους εραστές και τους συζύγους, εκτός από τον Τζόρτζιο, ήταν Αμερικανός κι ήταν ένας εφιάλτης.»
Οι πολλές περιπέτειες της υγείας της που αντιμετώπισε, την έφεραν κάθε φορά νικήτρια: το 2007 ανακοίνωσε ότι για μια δεκαετία έπασχε από Ηπατίτιδα Γ, η αρθρίτιδα την ταλαιπώρησε για χρόνια, διαγνώστηκε με καρκίνο του στήθους το 2006, ενώ το '20, μέσα στην καραντίνα, νόσησε με covid. Την ύστερη περίοδο της ζωής της ζούσε στο Παρίσι. Πάντα μαχητική, έγραψε ένα από τα τελευταία τραγούδια της, το The Come at Night, το βράδυ της τρομοκρατικής επίθεσης στο Μπατακλάν. Η Μάριαν Φέιθφουλ ήταν μια καλλιτέχνης και μια γυναίκα μοναδική που πέρασε και ξεπέρασε κι αγκάλιασε τις δυστυχίες και τις ευτυχίες της ζωής της δημόσια, χωρίς, ποτέ, να συμβιβάσει ή να τυποποιήσει την προσωπικότητά της.