Ο Γιώργος Μπράμος γεννήθηκε το 1952 στην Τρίπολη και σπούδασε Νομικά και Κινηματογράφο στην Αθήνα και την Ιταλία.
Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου σε εφημερίδες, όπως Αυγή, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία και περιοδικά Σύγχρονος Κινηματογράφος, Τέταρτο, Αντί κά. Μεταξύ των σημαντικών θέσεων που υπηρέτησε ήταν και αυτή του ειδικού συμβούλου για θέματα πολιτιστικού και ψυχαγωγικού περιεχομένου στην ΕΡΤ.
Συνεργάστηκε στα σενάρια των ταινιών «Ηταν Ενας Ησυχος Θάνατος» της Φρίντας Λιάππα (1986), «Καλή Πατρίδα, Σύντροφε» του Λευτέρη Ξανθόπουλου (1986), «Κλοιός» του Κώστα Κουτσομύτη (1987), «Ξένια» του Πατρίς Βιβανκός (1989), «Terra Incognita» του Γιάννη Τυπάλδου (1994), «Τρεις Εποχές» της Μαρίας Ηλιού (1996).
Eγραψε τα μυθιστορήματα «Μαύρα Μάτια» (1999) και «Το Ψέμα του Λύκου» (2013) όπως και τις συλλογές διηγημάτων «Βρεγμένο Ρούχο» (1993) και «Ασπρα Γένια» (2006), όλα στον Καστανιώτη. Τα «Μαύρα Μάτια» έχουν μεταφραστεί στα Ιταλικά από την Λουκία Μαρκεζέλι και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Crocetti.
Εγραψε δοκίμια για τον κινηματογράφο, μονογραφίες σκηνοθετών και συμμετείχε σε πολλές συλλογές διηγημάτων.
Ο Γιώργος Μπράμος στο κέντρο με την Φρίντα Λιάππα και τον Γιάννη Μπακογιαννόπουλου
Το 2017 σε συνέντευξή του στην Τίνα Πανώριου για το Διάστιχο είχε δηλώσει για την αγάπη του για το σινεμά:
Στον κινηματογράφο ήμουνα λαθρεπιβάτης. Επειδή δεν είχα δημιουργική σχέση, αλλά έκρινα τις δουλειές των άλλων, ένιωθα ένα κενό, ήξερα πως πρόδιδα την πραγματική μου περιπέτεια που ήταν η λογοτεχνία. Τώρα πια δεν είμαι συστηματικός θεατής του σινεμά. Βαριέμαι λίγο αυτή την «επιγονική» υφή του, την επαναληπτικότητά του. Όταν συναντώ όμως τον Κιαροστάμι, τον Λόουτς, κάποιους Ασιάτες και Ρώσους κινηματογραφιστές και σχεδόν όλους τους Ιρανούς, έχω πάλι το ρίγος της ανακάλυψης, ίδιο, όταν άγουροι, μαζί με τον Ανταίο, συναντούσαμε τους μεγάλους Ιταλούς, τον Φελλίνι, τον Βισκόντι, τον Αντονιόνι, τον Ντε Σίκα, τον Μονιτσέλι – πώς να τους αναφέρω όλους;
Διαβάστε ένα κείμενο του Γιώργου Μπράμου για τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι, όπως δημοσιεύθηκε στην ειδική έκδοση για τον σκηνοθέτη από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1997
Διαβάστε ένα κείμενο για τις γυναίκες στο έργο του Κλοντ Σαμπρόλ, όπως δημοσιεύθηκε στη ειδική έκδοση του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τον σκηνοθέτη το 1997:
Tags: RIP
