Ο Δημήτρης Ημελλος, ένας από τους πιο ανήσυχους και πολυδιάστατους ηθοποιούς της γενιάς του, δεν μένει πια εδώ. Η είδηση του θανάτου του μετρά λίγες μόλις ώρες. Σήμερα, Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου του 2024, ο μοναχικός Νίκος του «Ράφτη» της Σόνια Λίζα Κέντερμαν, ο αστυνόμος Φραγκιαδάκης του πρόσφατου τηλεοπτικού «Σασμού», ο πρώτος διακριθέντας με βραβείο Χορν, έφυγε από καρκίνο στα 57 του.
Γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου του 1967. Καταγόταν από τη Νάξο, μεγάλωσε ωστόσο στην Αθήνα, με τους γονείς, τον αδελφό και τις δύο αδελφές του. Στα 18 του εισήχθη στη Νομική Σχολή Αθηνών, την οποία και αποφάσισε να εγκαταλείψει, προκειμένου να ενταχθεί στο Θεατρικό Εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου και έπειτα στη Δραματική Σχολή του Διομήδη Φωτιάδη, απ’ όπου και αποφοίτησε. Αργότερα, φοίτησε και στην Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης της Μόσχας, στο σκηνοθετικό τμήμα του Λεονίντ Χέιφιτς.
Ο Δημήτρης Ημελλος κατά τη διάρκεια της απονομής του βραβείου Χορν, 2001
Η πορεία του στο θέατρο υπήρξε σπουδαία. Το 2001 ήταν ο πρώτος νέος ηθοποιός που έλαβε το βραβείο Χορν για την ερμηνεία του στη «Φρεναπάτη» του Τ. Κούσνερ, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, ενώ το 2005 τιμήθηκε από τους αναγνώστες του περιοδικού «Αθηνόραμα» με το βραβείο ανδρικής ερμηνείας για την ερμηνεία του στο έργο του Μπουλγκάκοφ «Μολιέρος». Ακόμη, συμμετείχε σε πλήθος θεατρικών παραστάσεων. Ανάμεσά τους, «Ιφιγένεια στη Χώρα των Ταύρων», «Οιδίπους επί Κολωνώ», «Ενας Υπέροχος Κερατάς», «Πέρσες», «Αντιγόνη», «Φρεναπάτη», «Νοσταλγός», «Αγάπης Αγώνας Άγονος», «Αυτό που δεν τελειώνει», «Μήδεια», «Μολιέρος», «Ονειρο», «Ο Ταρτούφος», «Ο Ηλίθιος», «Στο Βυθό», «Το Υστατο Σήμερα», «Ερωτόκριτος», «Αμφιτρύων» κ.ά.
Στιγμιότυπο από την παράσταση «Ιλιάδα», σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, 2014
Από το 2001 εως το 2007 διατέλεσε μέλος της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου υπό τη διεύθυνση του Στάθη Λιβαθινού, με τον οποίο και συνεργάστηκε στενά. Επιπλέον, δίδαξε στο Εργαστήρι Σκηνοθεσίας και Υποκριτικής, καθώς και στις δραματικές σχολές Ιασμος και Δήλος.
Στιγμιότυπο από την εμφάνιση του Δημήτρη Ημελλου στην τηλεοπτική σειρά «Καρυωτάκης»
Τηλεοπτικά, εμφανίστηκε μεταξύ 2007 και 2008 στη σειρά του Alpha «Το 10», σε σκηνοθεσία Πηγής Δημητρακοπούλου, ενώ πραγματοποίησε και περάσματα, ενσαρκώνοντας μεγαλύτερους ή μικρότερους ρόλους σε σειρές όπως οι «Καρυωτάκης», «Με λένε Βαγγέλη», «Ου Φονεύσεις», «Συγγνώμη», «Η Ζωή εν Τάφω», «Αγιος Παΐσιος: Από τα Φάρασα στον Ουρανό», «Σασμός», κ.ά.
Ο Δημήτρης Ημελλος στα γυρίσματα της ταινίας «Ράφτης» της Σόνιας Λίζα Κέντερμαν, 2020
Η συνάντησή του με το σινεμά υπήρξε εξίσου σημαντική. Το πρώτο του πέρασμα στον κινηματογράφο, έγινε το 1999, μέσα από την ταινία του Θανάση Σκρουμπέλου, «Αλιόσα». Ακολούθησε πλήθος ρόλων, άλλοτε πρωταγωνιστικών, άλλοτε πιο περιορισμένων, και στη μεγάλη οθόνη: «Beautiful People» (2001), του Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Παρά λίγο, παρά πόντο, παρά τρίχα» (2002), της Στέλλας Θεοδωράκη, «Delivery» (2004), επίσης του Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Γλυκιά Μνήμη» (2005), του Κυριάκου Κατζουράκη, «Bank Bang» (2008), του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, «Απ’ τα Κόκαλα Βγαλμένα» (2011), του Σωτήρη Γκορίτσα, «Illusion» (2013), του Σάββα Καρύδα, «Νοτιάς» (2016), του Τάσου Μπουλμέτη, «Ο Μαγικός Καθρέφτης» (2016), του Χρήστου Δήμα, «Happy Birthday» (2018), του Χρίστου Γεωργίου, «Η Δουλειά της» (2018), του Νίκου Λαμπότ, «Ράφτης» (2020) της Σόνιας Λίζα Κέντερμαν και «Φόνισσα» της Εύας Νάθενα που έμελλε να είναι ο τελευταίος του κινηματογραφικός ρόλος.
