Στα 92 της χρόνια έφυγε από τη ζωή η ηθοποιός Δέσποινα Στυλιανοπούλου, από τις πιο χαρακτηριστικές δευτεραγωνίστριες - και σε μερικές λαμπρές εξαιρέσεις πρωταγωνίστριες - του ελληνικού σινεμά.
Η ηθοποίος αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας τον τελευταίο καιρό με την θλιβερή είδηση του θανάτου της να κάνει γνωστή η ανιψιά της, Άννα Στυλιανοπούλου.
«Καλό ταξίδι αγαπημένη μας. Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε ότι έφυγε γαλήνια από τη ζωή η πολυαγαπημένη μας αδελφή, θεία και γιαγιά Δέσποινα Στυλιανοπούπου, περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της, που ήταν στο πλευρό της. Καλό ταξίδι αγαπημένη μας, θα μας λείψεις πολύ».
Ο τίτλος της αυτοβιογραφίας της που κυκλοφόρησε το 2012 συνοψίζει ιδανικά αυτό που ήταν η Δέσποινα Στυλιανοπούλου, μια «Ηθοποιός Αμέσου Δράσεως», πάντα παρούσα σε ρόλους που μόνο η ίδια μπορούσε να αναδείξει, στο πλευρό μεγάλων πρωταγωνιστών (και ιδιαίτερα της Αλίκης Βουγιουκλάκη) και πάντα με το βλέμμα στραμμένο στη λαϊκή καταγωγή, την καθαρή στάση απέναντι στη ζωή, τον διπλανό και το μέλλον.
Με τον Νίκο Ρίζο στο «Ο Γίγας της Κυψέλης»
Η σύνοψη στο πίσω μέρος της αυτοβιογραφίας της δίνει το στίγμα:
Νύχτα περίεργη και το μυαλό μου γυρίζει. Στα μύρια γεγονότα της ζωής μου. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Είναι πολλά αυτά που θέλω να διηγηθώ. Νομίζω πως θα εκραγώ. Θέλω ό,τι έχει συμβεί να το γράψω απόψε. Εν μία νυχτί, όπως όταν μάθαινα τους ρόλους. Μοιάζει ακατόρθωτο και είναι. Πώς να γράψεις την ιστορία της ζωής σου σε μια μόνο νύχτα;
Πολλά συμβαίνουν στο διάβα μας. Και εγώ έχω ατέλειωτα γεγονότα να περιγράψω. Στιγμές πόνου, συγκίνησης, χαράς και επιτυχίας. Όλα γυρίζουν στο μυαλό μου σαν κινηματογραφική ταινία. Το φλας μπακ μιας ολόκληρης ζωής. Τι ευτυχία θα ένιωθα εάν υπήρχε ένα μαγικό χέρι να τα γράψει όλα αυτά κλέβοντας την σκέψη μου. Ένα αεράκι πέρασε από το μυαλό μου και σάρωσε ό,τι ως τώρα με σημάδεψε. Ενα αεράκι που έκανε να πιστέψω στο "ποτέ μη λες ποτέ". Γιατί τελικά, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Ήρθα και για μένα η ώρα να κάνω την εξομολόγησή μου. Να πω πράγματα που σαν αγκάθια μου τρυπούσαν την καρδιά, να προσπαθήσω να απαλύνω τον πόνο των ονείρων μου. Το μπορώ; Ακούω την "Τριστές" του Σοπέν, λέξεις που σκοτώνουν μέσα τους τη χαρά. Μήπως όμως τελικά το ταξίδι της χαράς δεν έχει τέλος; Κλείνει ένα κεφάλαιο και κάτι καινούριο αρχίζει. Αφήνουμε στ' αλήθεια πίσω τις περασμένες εποχές ή μήπως όσο συμβαίνουν σήμερα μπορούν να ταυτιστούν με τη γενιά του '40; Πήρα το τρένο της γραμμής και περνώντας τον Πάμισο έκανα στάση στην πατρίδα μου τη Μεσσήνη. Αναζητώ λιβάδια, όπως λέει κι ο Σεφέρης, και τότε προσπαθώ να κάνω τη σκέψη να παύει να τρέχει στις πικρές, τις αναμνήσεις... Το μπορώ.
Από τη Wikipedia:
Σπούδασε φωνητική στο Ελληνικό Ωδείο και θέατρο στη Δραματική Σχολή Δημήτρη Ροντήρη, απ' την οποία και αποφοίτησε το 1959. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο το 1960, στην ταινία «Ξένος της Νύχτας» και έκτοτε καθιερώθηκε σε ρόλους κωμικούς. Ο πλέον συνηθισμένος ρόλος της ήταν της επαρχιώτισσας οικιακής βοηθού που έκανε γλωσσικά λάθη. Επίσης έπαιζε τη λαϊκή κοπέλα σε μη πρωταγωνιστικούς ρόλους. Το 1967 θεωρήθηκε από πολλούς καλλιτεχνικούς κύκλους ως «έτος Στυλιανοπούλου» επειδή η ίδια είχε συμμετάσχει σε 12 διαφορετικές ταινίες μέσα στη χρονιά.
Για πολλά χρόνια υπήρξε θιασάρχης στο θέατρο Αυλαία του Πειραιά.
Επαιξε σε περισσότερες από 100 ταινίες. Οι πιο χαρακτηριστικές είναι οι εξής:
1960 Ο Ξένος της Νύχτας
1961 Η Αλίκη στο Ναυτικό
1962 Ταξίδι
1962 Η Μεγάλη Θυσία
1962 Κορόιδο Γαμπρέ
1962 Γαμπρός για Κλάματα
1962 Μην Ερωτεύεσαι το Σαββάτο
1964 Τα Δίδυμα
1964 Αν Εχεις Τύχη
1964 Ο πολύτεκνος
1964 Ανεμοστρόβιλος
1964 Κόσμος και Κοσμάκη
1964 Ενας Μεγάλος Ερωτας
1965 Το Bλακόμουτρο
1965 Το Φυλαχτό της Mάνας
1966 Λουίζα
1966 Αρτίστα
1966 Ο Εξυπνάκιας
1966 Εισπράκτωρ 007
1966 Προξενήτρα Πράκτωρ 017
1967 Η Γόησσα
1967 Η Παιχνιδιάρα
1967 Η Χαρτορίχτρα
1967 Ο Γεροντοκόρος
1967 Ουδείς Αναμάρτητος
1967 Το Πιο Λαμπρό Αστέρι
1967 Αχ! Αυτή η γυναίκα μου
1967 Πατέρα Κάτσε Φρόνiμα
1967 Το χρήμα ήταν Βρώμικο
1967 Σαπίλα και Σριστοκρατία
1967 Δημήτρη μου Δημήτρη μου
1967 Ο Γαμπρός μου ο Προικοθήρας
1968 Η Θυρωρίνα
1968 Η Αγάπη μας
1968 Ο Πεθερόπληκτος
1968 Ο Γίγας της Κυψέλης
1968 Ο Τρελός τα 'χει 400
1968 Το Kορίτσι του Λούνα Παρκ
1968 Καπετάν Φάντης Mπαστούνι
1969 Ο Μπλοφατζής
1969 Ο Τζαναμπέτης
1969 Ξύπνα Καημένε Περικλή
1969 Τρεις Τρελοί για Δέσιμο
1969 Ενας Μάγκας στα Σαλόνια
1969 Η Αρχόντισσα της Κουζίνας
1969 Το Αφεντικό μου ήταν Κορόιδο
1970 Φουκαράδες και Λεφτάδες
1970 Ο Νάνος και οι Επτά Χιονάτες
1970 Η Ταξιτζού
1971 Η Εφοπλιστίνα
1971 Ενα Αγόρι Αλλιώτικο από τ' Αλλα
1971 Απ' τα Αλώνια στα Σαλόνια
1972 Η Προεδρίνα
1972 Δουλικό Αμέσου Δράσεως
1979 Μονά Ζυγά Δικά Μου
1983 Πέστα Βρομόστομε
1989 Μια Σταρ στη Γειτονιά μας
Δείτε εδώ μια σκηνή από το «Ο Πεθερόπληκτος» του 1968:
Δείτε εδώ μια σκηνή από την ταινία «Η Ταξιτζού»:
