Καταλαβαίνεις την επιτυχία ή την αποτυχία μιας τελετής των βραβείων Οσκαρ, όταν όσοι την παρακολουθούν ασχολούνται περισσότερο μαζί της, παρά με τους νικητές και τους χαμένους της βραδιάς. Περισσότερο φέτος από κάθε άλλη πρόσφατη χρονιά (το hosting της Αν Χάθαγουεϊ και του Τζέιμς Φράνκο παίζει εκτός συναγωνισμού!), ήταν ελάχιστοι αυτοί που ενδιαφέρθηκαν πραγματικά για το που κατέληξαν τα χρυσά αγαλματάκια, αφού οι μεγάλες προσδοκίες για ένα σόου που πριν τη έναρξη του αναμενόταν ως - αν μη τι άλλο - το πιο φαντασμαγορικό των τελευταίων χρόνων, ολοκληρώθηκε αφήνοντας πίσω του ελάχιστες oscar worthy στιγμές, αρκετές αστοχίες, περισσότερο τραγούδι και από αυτό των Grammy και έναν από τους πιο άνευρους οικοδεσπότες στην ιστορία του θεσμού.
Η λίστα που ακολουθεί είναι όσα κρατήσαμε και όσα θα θέλαμε να πετάξουμε από την 85η Απονομή των βραβείων Οσκαρ.
Ο Σεθ ΜακΦάρλαν δεν ήταν αστείος: Το χιούμορ δεν είναι αυτοσκοπός για τον εκάστοτε οικοδεσπότη των Οσκαρ. Παραμένει, όμως, ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά του και ταυτόχρονα τον μοναδικό τρόπο για να «σπάσεις» μια διαδοχή βραβεύσεων που ειδικά από μια ώρα και μετά ενδιαφέρουν όλο και λιγότερο, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως φτάνοντας στην απονομή των «μεγάλων» βραβείων τα περισσότερα είναι ήδη πλέον γνωστά και οι εκπλήξεις από ελάχιστες μέχρι καμία και όταν η επιλογή σου για οικοδεσπότη βασίζεται στο γεγονός πως είσαι ένας από τους πιο ταλαντούχους κωμικούς συγγραφείς του σύγχρονου Χόλιγουντ. Ο Σεθ ΜακΦάρλαν ήταν λαμπερός, συμπαθητικός, φρέσκος σαν παρουσία, αλλά ελάχιστα αστείος. Πράγμα που μπορούσες να καταλάβεις ήδη από την έναρξη της τελετής, όταν ένιωθες πως περίμενε (μάταια τις περισσότερες φορές) να ακούσει χειροκροτήματα μετά από κάθε του ατάκα. Για λίγα δευτερόλεπτα, όταν ο Γουίλιαμ Σάτνερ του Star Trek εμφανίστηκε ως Κάπτεν Κερκ από το μέλλον υπενθυμίζοντας στον ΜακΦάρλαν πως όλοι τον περιμένουν στην γωνία για να τον χαρακτηρίσουν «τον χειρότερο παρουσιαστή των Οσκαρ», έλαμψε μια ελπίδα πως ο ΜακΦάρλαν ξεκίνησε τόσο άτονα την τελετή για να απογειωθεί στη συνέχεια. Πράγμα, όμως, που δεν συνέβη ποτέ. Ούτε όταν χόρεψε και τραγούδησε υπέροχα μαζί με τους Σαρλίζ Θερόν, Τσάνινγκ Τέιτουμ, Ντάνιελ Ράντκλιφ και Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, ούτε όταν γελούσε περισσότερο μόνος του με τα κατά βάση σεξιστικά και μπανάλ αστεία του, ούτε όταν έφερε μόνος του στο νου όλων τις Τίνα Φέι και Εϊμι Πέλερ (αστειευόμενος πως του χρόνου θα είναι αυτές οικοδέσποινες) που παρουσίασαν τις Χρυσές Σφαίρες και η σύγκριση τους μαζί του υπήρξε απλά ισοπεδωτική.
Ο Ντάνιελ Ντέι Λίουις ήταν (υπέροχα) αστείος: Σε μια χρονιά που όλοι οι ευχαριστήριοι λόγοι ήταν από αδιάφοροι μέχρι βαρετοί (που είναι οι καλές δακρύβρεχτες, πραγματικά συγκινητικές και απενοχοποιημένα cheesy ημέρες του παρελθόντος;), o Ντάνιελ Ντέι Λίουις παρέλαβε το Οσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου από την Μέριλ Στριπ κάνοντας όλο το Dolby Theater να πέσει κάτω από γέλια όταν ανέφερε πως κανονικά του είχαν προτείνει να παίξει τη «Σιδηρά Κυρία» και στην Μέριλ Στριπ να υποδυθεί τον «Λίνκολν»... Μεγαλειώδης, πραγματικά ευγνώμων για το βραβείο (και το ρεκόρ των τριών Οσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου) και συνεχώς χαμογελαστός ευχαρίστησε τη γυναίκα του, τον Στίβεν Σπίλμπεργκ και το «μυστηριώδες πανέμορφο μυαλό, σώμα και πνεύμα του Αβραάμ Λίνκολν».
Tα Οσκαρ που θα μπορούσαν να είναι τα Grammy!: Δεν θα κατηγορούσε ποτέ κανείς τους παραγωγούς του σόου επειδή επέλεξαν να αφιερώσουν την 85η Απονομή στα μιούζικαλ, τις κινηματογραφικές μουσικές και τα τραγούδια, χωρίς ωστόσο να έχουν κάποια απτή αφορμή εκτός από το μη φαβορί «Les Miserables» στις φετινές υποψηφιότητες. Θα τους κατηγορούσε όμως επειδή όλα τα μουσικοχορευτικά νούμερα ήταν ανέμπνευστα σκηνοθετημένα (με τους περισσότερους που τραγούδησαν - και όχι όλοι ζωντανά! - μόνους στη σκηνή μπροστά σε ένα μικρόφωνο), τα τραγούδια ήταν ενορχηστρωμένα σαν να βρίσκεσαι σε κρουαζερόπλοιο και τελικά χωρίς λόγο ύπαρξης, ειδικά όταν περνώντας πια η ώρα, η ευχή να μην ακούσεις άλλο ένα τραγούδι δεν βγήκε δυστυχώς ποτέ αληθινή. Μεμονωμένα, η Σαρλίζ Θερόν και ο Τσάνινγκ Τέιτουμ ήταν υπέροχοι χορεύοντας το «The Way You Look Tonight», ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ και ο Ντάνιελ Ράντκλιφ ήταν χαριτωμένοι τραγουδώντας και χορεύοντας μαζί με τον ΜακΦάρλαν το «High Hopes», η Σίρλεϊ Μπάσεϊ ήταν συγκινητική (ειδικά όταν προσπάθησε και κατάφερε να πιάσει την ψηλή νότα του φινάλε του «Goldfinger»), η Adele όσο μπλαζέ την γνωρίζουμε και την αγαπάμε, η Κάθριν Ζίτα Τζόουνς γεμάτη ενέργεια στο «All That Jazz» από το «Chicago», το ensemble καστ των «Les Miserables» πάνω στη σκηνή εντυπωσιακό... Ολα μαζί όμως τα τραγούδια, δημιούργησαν έντονα την αίσθηση πως βρίσκομασταν στα Grammy και όχι στα Οσκαρ, πως βρέθηκαν εκεί απλά επειδή οι διοργανωτές δεν είχαν κάτι άλλο για να γεμίσουν την τελετή (ποιος είχε στ' αλήθεια ανάγκη να ακούσει τη Τζένιφερ Χάντσον ή τη Νόρα Τζόουνς) και επίσης ας ενημερώσει κάποιος την Ακαδημία πως η ιστορία του μιούζικαλ υπάρχει και πριν το «Chicago».
Δείτε εδώ, ένα προς ένα όλα τα μουσικοχορευτικά νούμερα της βραδιάς.
Μπάρμπρα Στρέιζαντ, you saved the night!: Υπήρξε η πραγματικά χολιγουντιανή, πραγματικά glamorous, πραγματικά μεγαλοπρεπής στιγμή ολόκληρης της 85ης Απονομής των βραβείων Οσκαρ. Οχι μόνο γιατί η Μπάρμπρα Στρέιζαντ τραγούδησε το «Τhe Way We Were» ως φόρο τιμής στον εκλιπόντα συνθέτη του, Μάρβιν Χάμλις, αλλά κυρίως γιατί το τραγούδησε με όλο το πάθος και τη νοσταλγία μιας ολόκληρης εποχής, όταν τα κινηματογραφικά τραγούδια ήταν instant classics, οι σταρ του Χόλιγουντ θρύλοι και τα Οσκαρ μια βραδιά - όχι σαν την χθεσινή - για να μην την ξεχάσεις ποτέ...
Η Μισέλ Ομπάμα παρουσιάζει το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας: Είναι προφανές πως η ιδέα του να παρουσιασει η πρώτη κυρία της Αμερικής το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας σε απευθείας δορυφορική σύνδεση από τον Λευκό Οίκο (τη σκέφτηκε η κόρη του Χάρβεϊ Γουάινσταϊν!) ενθουσίασε τους παραγωγούς της απονομής. Επτασφράγιστο μυστικό μέχρι και τη στιγμή που συνέβη, άφησε σε όλους ένα χαμόγελο απορίας. Ακριβώς τη στιγμή που η απονομή χρειαζόταν το τελειωτικό χτύπημα... αστοχίας, η Μισέλ Ομπάμα έβγαλε ένα λόγο περί «ελπίδας» και λοιπών τετριμμένων που μας μαθαίνουν οι ταινίες, ο Τζακ Νίκολσον που την παρουσίασε μέσα από το Dolby Theater ήταν «αλλού» και το μόνο που έσωσε την κατάσταση ήταν πως το Οσκαρ δεν πήγε στο «Zero Dark Thirty». Αν η πρώτη κυρία της Αμερικής ήθελε να «κατέβει» στη Λεωφόρο της Δύσης θα μπορούσε απλά να πάρει το σύζυγό της και να παρευρεθούν στην απονομή. Που, μεταξύ μας, θα ήταν πιο glamorous και λιγότερο άβολο από μια οθόνη που μιλάει...
Best οf...: Στις καλύτερες στιγμές της απονομής θα βάζαμε τη Σαρλίζ Θερόν στο κόκκινο χαλί, την εμφάνιση του Κρίστοφερ Πλάμερ, τη Σαρλίζ Θερόν να χορεύει με τον Τσάνινγκ Τέιτουμ, τον Κουέντιν Ταραντίνο να ξεχνάει κάτι και να γυρίζει στο μικρόφωνο για να επαινέσει όλα τα υποψήφια σενάρια ανακηρύσσοντας τη χρονιά σε «writer's year», τη Τζένιφερ Γκάρνερ και τη Τζέσικα Τσαστέιν να παρουσιάζουν μαζί το Ξενόγλωσσο Οσκαρ, τη Σαρλίζ Θερόν δίπλα στον Ντάστιν Χόφμαν, τους «Avengers» στη σκηνή, την πολυλογού Κουβενζάνε Γουάλις του «Beasts of the Southern Wild», τη Τζένιφερ Λόρενς να εύχεται χρόνια πολλά στην Εμανουέλ Ριβά, τον Μίκαελ Χάνεκε να αφιερώνει το Οσκαρ στο «κέντρο της ζωής του» τη σύζυγό του, το φόρεμα της Σαρλίζ Θερόν, τον Ανγκ Λι που «έκλεψε» το Οσκαρ από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, το εκτυφλωτικό κίτρινο φόρεμα της Τζέιν Φόντα, το εκτυφλωτικό κόκκινο φόρεμα της Τζένιφερ Ανιστον, το κούρεμα της Σαρλίζ Θερόν, τον Χιου Τζάκμαν να σηκώνει τη Τζένιφερ Λόρενς που σκόνταψε ανεβαίνοντας στη σκηνή, την Κρίστιν Τσένογουεθ - ξέφρενη παρουσιάστρια του κόκκινου χαλιού, το θέμα από τα «Σαγόνια του Καρχαρία» που ακουγόταν κάθε φορά που κάποιος ευχαριστήριος λόγος κρατούσε παραπάνω από την επιτρεπόμενη διάρκεια, τη Σαρλίζ Θερόν...
Κάψτε το σενάριο: Με εξαίρεση τη Σαρλίζ Θερόν και τον Ντάστιν Χόφμαν που παρουσιάσαν τα Οσκαρ Σεναρίου και τη Τζέιν Φόντα και τον Μάικλ Ντάγκλας που παρουσίασαν το Οσκαρ Σκηνοθεσίας, όλοι οι παρουσιαστές που ανέβηκαν στη σκηνή του Dolby Theater έμοιαζαν με ηθοποιούς που κάνουν στημένους αυτοσχεδιασμούς. Το ανέμπνευστο σενάριο χτύπησε κόκκινο όταν οι κατά τ' άλλα υπέροχοι Πολ Ραντ και Μελίσα ΜακΚάρθι ανέβηκαν στη σκηνή για να παρουσίασουν τα Οσκαρ Κινουμένων σχεδίων και προσπάθησαν τόσο πολύ να είναι αστείοι που ξέμειναν στη σκηνή λέγοντας κάτι ακαταλαβίστικα και δήθεν ανατρεπτικά. Οσο για την εμφάνιση του ψηφιακού Τed που ανέβηκε στη σκηνή μαζί με τον Μαρκ Γουόλμπεργκ, και να ήθελες να το κάνεις επίτηδες δεν θα μπορούσε να ήταν πιο... βαρετός!
Δεν γίνεται αφιέρωμα στον Τζέιμς Μποντ, χωρίς τον Τζέιμς Μποντ: Κανονικά το αφιέρωμα στα 50 χρόνια του κινηματογραφικού Τζέιμς Μποντ αναμενόταν ως ένα από τα μεγαλύτερα highlights της απονομής. Από τι αποτελούνταν; Από ένα (μέχρι και αδιάφορα μονταρισμένο) βίντεο από όλες τις ταινίες της σειράς και την εμφάνιση της Σίρλεϊ Μπάσεϊ που τραγούδησε το «Goldfinger» για να καταχειροκροτηθεί δικαίως επειδή κατάφερε να πιάσει την ψηλή νότα στο φινάλε του τραγουδιού (εντάξει, ήταν συγκινητική!). Αλλά προφανώς, κάποιος μας δουλεύει... Οι φήμες μέσα στη βραδιά επιβεβαιώθηκαν πως ο Σον Κόνερι και ο Ρότζερ Μουρ αρνήθηκαν να παραστούν στη σκηνή όπου ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστούν και οι πέντε Μποντ, αλλά το εν λόγω αφιέρωμα ήταν κάτι που θα σκεφτόταν μέχρι και το πιο ερασιτεχνικό δημοτικό κανάλι και όχι το μεγαλύτερο σόου του πλανήτη. Γιατί όχι ένα medley των τραγουδιών του Μποντ, γιατί όχι ένα ντουέτο της Μπάσεϊ με την Adele, γιατί όχι ένας Ντάνιελ Κρεγκ να ανεβάσει τη θερμοκρασία, γιατί αγαπητή Ακαδημία κάνεις αφιέρωμα, όταν δεν έχεις υλικό να κάνεις αφιέρωμα;
Worst of...: Στις χειρότερες στιγμές της απονομής θα βάζαμε το γεγονός πως ο σκηνοθέτης δεν έδειχνε παρά ελάχιστα το κοινό της απονομής και τις αντιδράσεις των υποψηφιών (πώς χάνεις την ευκαιρία να δείξεις τον Μπεν Αφλεκ την ώρα που ο Ανγκ Λι παίρνει το Οσκαρ σκηνοθεσίας;), την πιωμένη(;) Κρίστεν Στίουαρτ δίπλα στον Ντάνιελ - Χάρι Πότερ - Ράντκλιφ, το Οσκαρ που έχασε το «Wreck-it Ralph» από το «Βrave» (δεν χρειάζεται να βραβεύουμε την Pixar ακόμη και στις μέτριες στιγμές της!), τη βαρετή εμφάνιση της Νόρα Τζόουνς, το φόρεμα της Αν Χάθαγουεϊ, τη βαρετή εμφάνιση της Τζένιφερ Χάντσον, την παραμορφωμένη από τα μπότοξ Ρενέ Ζελβέγκερ, τον ασυνάρτητο Τζακ Νίκολσον, το πηγμένο «In Memoriam» που δεν χώρεσε ούτε φέτος τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, το δεύτερο Οσκαρ Σκηνοθεσίας στον Ανγκ Λι (ξανά χωρίς Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας), το 80% των αστείων του Σεθ ΜακΦάρλαν και τη λαϊκή απαίτηση για περισσότερη Σαρλίζ Θερόν που δεν εισακούστηκε ποτέ!
Team Μπεν Αφλεκ: Η απονομή ξεκίνησε με την αναφορά του Σεθ ΜακΦάρλαν στην απουσία του Μπεν Αφλεκ από την Κατηγορία Καλύτερης Σκηνοθεσίας («μια ταινία που κανείς δεν ήξερε ότι γυριζόταν από έναν άγνωστο στην Ακαδημία σκηνοθέτη») και τελείωσε με τον Μπεν Αφλεκ στη σκηνή να παραλαμβάνει (ως παραγωγός) το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας για το «Argo». Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από τότε που είχε σηκωθεί στη σκηνή για να παραλάβει μαζί με τον Ματ Ντέιμον το Οσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου για τον «Ξεχωριστό Γουιλ Χάντινγκ», ο Μπεν Αφλεκ ήταν το ίδιο νευρικός, αεικίνητος, συγκινητικός και τόσο αξιοπρεπής ώστε να μην αναφέρει ούτε στιγμή το «ολίσθημα» της Ακαδημίας. Αντ' αυτού, δήλωσε πως δεν περίμενε ποτέ ότι θα ξανβρεθεί σε απονομή των Οσκαρ, απότισε φόρο τιμής στον Στίβεν Σπίλμπεργκ, αποθέωσε τη σύζυγό του, Τζένιφερ Γκάρνερ, και έκλεισε την απονομή λέγοντας πως το μόνο που έχεις να κάνεις για να βρεις το δρόμο σου είναι να δουλεψεις σκληρά και «δεν έχει σημασία πόσο σε ρίχνει η ζωή, αυτό που έχει σημασία είναι να ξανασηκώνεσαι.»
Περισσότερα Οσκαρ:
- Διαβάστε λεπτό προς λεπτό πώς εξελίχθηκε η 85η Απονομή των Βραβείων Οσκαρ.
- Δείτε τις καλύτερες και τις χειρότερες εμφανίσεις στο κόκκινο χαλί της 85ης Απονομής των Βραβείων Οσκαρ.
- Διαβάστε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για την οσκαρική κούρσα στο ειδικό τμήμα του Flix που ανανεώνεται συνεχώς.
Η 85η Απονομή των Βραβείων Οσκαρ θα προβληθεί ξανά σήμερα Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου στις στις 20.30, στο Nova Cinema 1, το Nova HD και το Nova Stars.
Tags: Oscars 2013
