Το «India's Daughter» της Λέσλι Αντγουιν καταγράφει την φρικιαστική ιστορία ενός «αυθόρμητου» ομαδικού βιασμού και τη δολοφονίας μίας 23χρονης φοιτήτριας που το 2012 επέστρεφε από το σινεμά στις 8.30 το βράδυ (!) με λεωφορείο στο Δελχί. Οι επιβάτες και ο οδηγός του λεωφορείου θεώρησαν ότι μία κοπέλα που κυκλοφορεί βράδυ τον 21ο αιώνα είναι ανήθικη. Οπότε ξυλοκόπησαν και έδεσαν τον συνοδό της, ενώ έπαιρναν με τη σειρά τους το τιμόνι του λεωφορείου για να βιάζουν όλοι και να χτυπούν, διαδοχικά, την νεαρή γυναίκα. Το κορίτσι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, αλλά ξεψύχησε υποκύπτοντας στα τραύματά του. «Η γυναίκα δεν έπρεπε να αντισταθεί στο βιασμό γιατί της άξιζε»: Διαβάστε αναλυτικά την ιστορία εδώ.
Το ντοκιμαντέρ λογοκρίθηκε στην Ινδία. Οχι μόνο δε θα προβληθεί, αλλά απαγορεύτηκαν και κατέβηκαν από το youtube όλα του τα αποσπάσματα. Αυτό ευαισθητοποίησε την Μέριλ Στριπ, η οποία αποφάσισε να το παρουσιάσει η ίδια στην πρεμιέρα του στην Νέα Υόρκη, μαζί με την Ινδή πρωταγωνίστρια Φρίντα Πίντο.
Η προβολή, που πραγματοποιήθηκε στο Baruch College της Νέας Υόρκης, ξεκίνησε με μία μικρή τελετή: επί σκηνής η Στριπ μαζί με ακόμα περισσότερες γυναίκες από την πολιτική, ειδησιογραφία, σόουμπιζ (παρούσες μεταξύ άλλων η Ντακότα Φάνινγκ, η Ινδή πρωταγωνίστρια Φρίντα Πίντο, η broadcaster Τίνα Μπράουν, η Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Βάλερι Εϊμος), άναψαν ένα κερί στην μνήμη του θύματος. Και είπαν δυνατά το όνομά της.
«Απόψε ανάβουμε ένα κερί για να τιμήσουμε την μνήμη και το έργο της Γιότι Σινγκ - το κομμένο απότομα νήμα μίας φιλόδοξης ζωής» είπε η Στριπ. «Για καιρό ήταν ανώνυμη, ήταν "Η Κόρη της Ινδίας". Απόψε είναι και δική μας κόρη...»
«Τι είναι χειρότερο κι από τη βία απέναντι στις γυναίκες; Η ανοχή μας, η αδιαφορία μας απέναντι στη βία. Το να αποδεχόμαστε ότι ''έτσι είναι τα πράγματα''. Τι είναι χειρότερο από το βιασμό, την κακοποίηση, τη βαναυσότητα; Η αποδοχή τους. Αυτό είναι χειρότερο» τόνισε η Στριπ.
Το λόγο πήρε η σκηνοθέτης. «Απόψε ας σηματοδοτήσουμε την αρχή μίας παγκόσμιας καμπάνιας που θα σταματήσει τη βία εναντίον των γυναικών» είπε η Αντγουιν. «Ας ονειρευτούμε έναν κόσμο όπου οι γυναίκες θα ζουν χωρίς το φόβο του βιασμού, της κακοποίησης, της καταπίεσης, του εξευτελισμού. Κι ας τον φτιάξουμε!»
«Μία ταινία μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο να κινήσει γη και ουρανό. Το πιστεύω! Αυτό που πρέπει να γίνει είναι ακόμα πιο δύσκολο: να αλλάξουμε παραδόσεις αιώνων, να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων. Γιατί η αρρώστια δεν είναι ο βιασμός, ή η βία, ή το trafficking. Η πραγματική αρρώστια είναι η ανισότητα των δύο φύλων. Οσο οι άντρες βλέπουν τις γυναίκες ως κάτι κατώτερο θα συνεχίσουν να τις κακοποιούν. Ας μην αφήσουμε να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να το συζητάμε, να το αντιμετωπίζουμε...»
Η Φρίντα Πίντο τόνισε την ανάγκη δημοκρατικών ηγετών σε πολιτεύματα όπως η Ινδία ή οι ΗΠΑ, οι οποία θα παραδέχονται αι θα αντιμετωπίζουν ανοιχτά το πρόβλημα. Θα «κοιτούν κατάματα τη σκοτεινή πραγματικότητα της σεξουαλικής βίας».
Διαβάστε ακόμα:
